پیدایش 1:2-20
پیدایش 1:2-20 TPV
به این ترتیب تمام آسمانها و زمین تمام گردید. در روز هفتم خدا كار آفرینش را تمام كرد و از آن دست كشید. او، روز هفتم را مبارک خواند و آن را برای خود اختصاص داد، زیرا در آن روز كار آفرینش را تمام كرد و از آن دست كشید. این چگونگی آفرینش آسمانها و زمین است. وقتی خداوند آسمانها و زمین را ساخت، هیچ گیاه یا علف سبزی در روی زمین نبود زیرا خداوند هنوز باران بر زمین نبارانیده بود و كسی نبود كه در زمین زراعت كند. امّا آب از زیر زمین بالا می‌آمد و زمین را سیراب می‌كرد. پس از آن خداوند مقداری خاک از زمین برداشت و از آن آدم را ساخت و در بینی او روح حیات دمید و او یک موجود زنده گردید. خداوند باغی در عدن كه در طرف مشرق است درست كرد و آدم را كه ساخته بود در آنجا گذاشت. خداوند همه نوع درختان زیبا و میوه‌دار در آن باغ رویانید و درخت حیات و همچنین درخت شناخت خوب و بد را در وسط باغ قرار داد. رودخانه‌ای از عدن می‌گذشت و باغ را سیراب می‌كرد و از آنجا به چهار نهر تقسیم می‌شد. نهر اول، فیشون است که سرزمین حویله را دور می‌زند. در این سرزمین طلای خالص و عطر گران‌قیمت و سنگ عقیق وجود دارد. نهر دوّم، جیحون است که سرزمین كوش را دور می‌زند. نهر سوم دجله است که از شرق آشور می‌گذرد و نهر چهارم، فرات است. سپس خداوند آدم را در باغ عدن گذاشت تا در آن زراعت كند و آن را نگهداری نماید. خداوند به آدم فرمود: «اجازه داری از میوهٔ تمام درختان باغ بخوری. امّا هرگز از میوهٔ درخت شناخت خوب و بد نخور زیرا اگر از آن بخوری در همان روز خواهی مرد.» خداوند خدا فرمود: «خوب نیست كه آدم تنها زندگی كند. بهتر است یک همدمِ مناسب برای او بسازم تا او را كمک كند.» پس خداوند، تمام حیوانات و پرندگان را از خاک زمین ساخت و نزد آدم آورد تا ببیند آدم چه نامی بر آنها خواهد گذاشت و هر نامی كه آدم بر آنها گذاشت، همان نام آنها شد. بنابراین آدم تمام پرندگان و حیوانات را نامگذاری كرد، ولی هیچ‌یک از آنها همدم مناسبی برای آدم نبود كه بتواند او را كمک كند.
برنامۀ کتاب‌مقدس
برنامۀ کتاب‌مقدس کودکان
