آیات محبوب کتاب مقدس از Rodzaju 17

به اشتراک گذاشتن

I stało się, gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, że ukazał się Abramowi JHWH i powiedział do niego: Ja jestem Bóg Wszechmocny, przechadzaj się przed moim obliczem i bądź nienaganny.

I nie będziesz już miał na imię Abram, lecz twe imię będzie Abraham, gdyż uczynię cię ojcem mnóstwa.

I ustanowię moje przymierze między Mną a między tobą i między twoim potomstwem po tobie na ich pokolenia, jako przymierze wieczne, aby być Bogiem twoim i twego potomstwa po tobie.

Oto Ja i moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów.

A Bóg powiedział: Ależ! Sara, twoja żona, urodzi ci syna i nadasz mu imię Izaak, i ustanowię moje przymierze z nim jako przymierze wieczne dla jego potomstwa po nim.

Dam też tobie i twojemu potomstwu po tobie ziemię, w której przebywasz, całą ziemię Kanaan, na własność wieczną – i będę im Bogiem.

Wtedy Abraham padł na swoją twarz i roześmiał się, i powiedział w swoim sercu: Czyż stuletniemu urodzi się dziecko? I czy urodzi Sara, kobieta dziewięćdziesięcioletnia?

Następnie powiedział Bóg do Abrahama: Saraj, swojej żony, nie nazywaj już jej imieniem Saraj, bo jej imię będzie Sara.

Obrzezane będzie u was ciało waszego napletka i będzie [to] znakiem przymierza między Mną a między wami.

Ale moje przymierze ustanowię z Izaakiem, którego urodzi ci Sara o tym samym czasie w następnym roku.

Gdy będzie miał osiem dni, obrzeżecie u siebie każdego mężczyznę, po wszystkie wasze pokolenia, urodzonego w domu czy nabytego za pieniądze od jakiegokolwiek cudzoziemca, który nie jest z twojego potomstwa – obrzezany musi być urodzony w twoim domu czy nabyty za twoje pieniądze, i będzie moje przymierze na ciele waszym jako przymierze wieczne.