Евангелле паводле Мацвея Раздзел 13
Раздзел 13
1Таго ж дня Ісус, выйшаўшы з дома, сядзеў ля мора.
2 #
Лк. 5:3
І сабралася пры Ім мноства людзей, так што Ён, у лодку ўвайшоўшы, сеў, а ўвесь натоўп стаяў на беразе.
3 #
Лк. 8:5
І прамаўляў Ён да іх шмат у прыпавесцях, кажучы: «Вось выйшаў сейбіт сеяць.
4І, калі сеяў, адно зерне ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі, і падзяўблі тое.
5Іншае ж упала на камяністую зямлю, дзе не мела шмат глебы, і ўзышло зараз жа, бо глеба была неглыбокая.
6Калі ж паднялося сонца, павяла, бо не мела карэння, і засохла.
7Трэцяе ўпала між цернямі, і церні выраслі і заглушылі яго.
8Чацвёртае ж упала на добрую зямлю і дало плод: адно – сто, другое – шэсцьдзясят, а трэцяе – трыццаць.
9 #
Мк. 4:9; Адкр. 3:6 Хто мае вушы, хай слухае».
10І, падышоўшы, вучні сказалі Яму: «Чаму прамаўляеш да іх у прыпавесцях?»
11 #
Мк. 4:10; Лк. 8:9; 1Кар. 2:10; Клс. 1:27; 1Ян. 2:20 Ён, адказваючы, гаворыць ім: «Вам дадзена пазнаць таямніцы Валадарства Нябеснага, а ім гэта не дадзена.
12 #
Лк. 8:18; Рым. 12:3 Бо таму, хто мае, дададзена будзе і памножыцца; а ў таго, хто не мае, і тое, што мае, будзе аднята.
13Таму гавару ім у прыпавесцях, бо яны, гледзячы, не бачаць і, слухаючы, не чуюць ды не разумеюць.
14 #
Іс. 6:9, 10 #
Мк. 4:12; Лк. 8:10; Ян. 12:39; Рым. 11:8 Так спаўняецца над імі прароцтва Ісаі, які кажа: “Слыхам пачуеце – і не зразумееце. Гледзячы, будзеце глядзець – і не ўбачыце.
15 #
2Цім. 4:4; Геб. 5:11 Бо сэрца гэтага народа зрабілася жорсткім, і вушамі з цяжкасцю чуюць, і вочы свае заплюшчылі, каб часам вачамі не ўбачыць і вушамі не пачуць, каб сэрцам не зразумець ды не навярнуцца, каб Я аздаравіў іх”.
16Дабраславёныя ж вочы вашы, бо бачаць, і вушы вашы, бо чуюць.
17 #
Ян. 8:56; Геб. 11:13 Сапраўды кажу вам: многія прарокі і справядлівыя прагнулі бачыць, што вы бачыце, і не бачылі, ды чуць, што вы чуеце, і не чулі.
18 #
Лк. 8:11
Вы ж слухайце наконт прыпавесці пра сейбіта.
19Да кожнага, хто слухае слова пра Валадарства і не разумее, прыходзіць ліхі і выкрадае тое, што пасеяна ў сэрцы яго. Гэта той, у якога пры дарозе пасеяна.
20А ў каго пасеяна на камяністай зямлі, гэта той, хто слухае слова і адразу з радасцю прымае яго,
21 #
Дзеі 14:22; Геб. 6:4 але не мае кораня, таму зменны. І, калі настане ўціск і пераследы за слова, адразу ж спакушаецца.
22 #
Мк. 10:23; Лк. 18:24 А ў каго пасеяна між цернямі, гэта той, хто слова слухае, але клопаты жыцця і панада багацця заглушаюць слова, і яно становіцца бясплодным.
23 #
Плп. 1:11; Клс. 1:6 У каго ж на добрай зямлі пасеяна, гэта той, хто слова слухае, і разумее, і прыносіць плод: адзін – у сто разоў, другі – у шэсцьдзясят, а іншы – у трыццаць».
24 #
1Пёт. 1:23; 1Ян. 3:9 Іншую прыпавесць прапанаваў Ён ім, кажучы: «Падобна Валадарства Нябеснае да чалавека, які пасеяў добрае насенне на сваёй раллі.
25 #
Мк. 4:27; Дзеі 20:29 Але калі людзі спалі, прыйшоў вораг яго, і насеяў кукалю пасярод пшаніцы, і пайшоў.
26І калі вырасла збожжа і дало плод, тады паказаўся і кукаль.
27А паслугачы, прыйшоўшы да гаспадара дома, сказалі яму: “Гаспадару, ці ж ты не добрае пасеяў насенне на сваёй раллі? Адкуль жа ўзяўся кукаль?”
28А ён ім гаворыць: “Вораг людзей гэта зрабіў”. Паслугачы ж кажуць яму: “Хочаш, мы пойдзем і збяром яго?”
29Але ён сказаў: “Не, каб часам, збіраючы кукаль, не выкаранілі з ім і пшаніцу.
30 #
Мк. 4:29; 2Цім. 2:19; Адкр. 14:15 Дазвольце і аднаму, і другому расці да жніва. А ў час жніва скажу жняцам: “Збярыце раней кукаль і звяжыце ў пучкі, каб спаліць яго, а пшаніцу збярыце ў маё гумно”».
31 #
Лк. 13:18
Іншую прыпавесць прапанаваў Ён ім, кажучы: «Падобна Валадарства Нябеснае да гарчычнага зярняці, якое, узяўшы, чалавек пасеяў на сваёй раллі.
32Яно з усіх зярнят найменшае, але, калі вырасце, то большае за любую зеляніну і становіцца дрэвам, так што прылятаюць нябесныя птушкі і гняздуюцца на яго галінах».
33 #
Лк. 13:20; Ян. 6:32 Іншую прыпавесць расказаў ім: «Падобна Валадарства Нябеснае да рошчыны, якую жанчына, узяўшы, умяшала ў тры меркі мукі, пакуль усё не закісла».
34 #
Мк. 4:33; Ян. 16:25 Гэта ўсё расказваў Ісус многім людзям у прыпавесцях і без прыпавесцей не гаварыў да іх,
35 #
Пс. 78:2; 1Кар. 2:7; Клс. 1:26 каб споўнілася тое, што было сказана прарокам, які казаў: «Адкрыю вусны Мае ў прыпавесцях, выказваць буду тое, што было скрыта ад стварэння свету».
36Потым, адпусціўшы людзей, Ісус увайшоў у дом, і прыйшлі да Яго вучні Яго, кажучы: «Растлумач нам прыпавесць пра кукаль на раллі».
37 #
1Кар. 3:9
Ён, адказваючы, гаворыць ім: «Той, хто рассявае добрае насенне, ёсць Сын Чалавечы.
38 #
Мк. 16:15; Ян. 8:44 Ралля – гэта свет; добрае насенне – гэта сыны Валадарства, а кукаль – сыны ліхога;
39 #
Ян. 8:44; Адкр. 14:15 а вораг, які пасеяў яго, – гэта д’ябал; жніво – канец свету, а жняцы – анёлы.
40І падобна таму, як збіраюць кукаль і паляць агнём, так будзе пры канцы свету.
41 #
Лк. 17:26; 2Пёт. 2:1 Пашле Сын Чалавечы анёлаў Сваіх, і яны збяруць з Валадарства Яго ўсе згаршэнні і тых, што чыняць беззаконне,
42 #
Адкр. 19:20
і ўкінуць іх у печ вогненную. Там будзе плач і скрыгатанне зубоў.
43 #
1Кар. 15:40; 2Тэс. 1:5; Адкр. 2:7 Тады справядлівыя будуць яснець, як сонца, у Валадарстве Айца свайго. Хто мае вушы, хай слухае.
44 #
2Кар. 8:9; Плп. 3:7; Геб. 10:34; Адкр. 3:18 Падобнае Валадарства Нябеснае да скарба, схаванага ў зямлі, які ўтойвае чалавек, што знайшоў яго, і ў радасці ад гэтага ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе тую зямлю.
45Таксама падобнае Валадарства Нябеснае да чалавека купца, які шукае прыгожыя пэрлы.
46 #
Эф. 5:25; Плп. 3:7 Ён, знайшоўшы адну каштоўную пэрліну, пайшоў, прадаў усё, што меў, і купіў яе.
47Падобнае таксама Валадарства Нябеснае да нерату, што быў закінуты ў мора ды сабраў рыбу ўсялякага роду.
48Калі ён поўны, дык, выцягнуўшы яго на бераг ды сеўшы, добрае адбіраюць у посуд, а благое прэч адкідаюць.
49Так будзе пры канцы свету. Выйдуць анёлы і вылучаць благіх спасярод справядлівых,
50 #
Адкр. 19:20
ды ўкінуць іх у печ вогненную. Там будзе плач і скрыгатанне зубоў.
51Ці зразумелі вы ўсё гэта?» Яны кажуць Яму: «Так, Госпадзе».
52А Ён ім гаворыць: «Таму кожны кніжнік, навучаны пра Валадарства Нябеснае, падобны да чалавека гаспадара дому, які выносіць са скарбніцы сваёй новае і старое».
53І сталася, калі скончыў Ісус гэтыя прыпавесці, пайшоў адтуль.
54 #
Мк. 6:1; Лк. 4:16; Ян. 1:45 І, прыйшоўшы ў бацькаўшчыну Сваю, навучаў у сінагозе іх, а яны дзівіліся і казалі: «Адкуль жа ў Яго гэтая мудрасць і магутнасць?
55 #
Мк. 6:3; Лк. 3:23; Ян. 6:42 Ці ж гэта не Сын цесляра? Ці ж Маці Яго не завуць Марыяй, а братоў Яго – Якубам і Язэтам, Сімонам і Юдай?
56А сёстры Яго ці ж не ўсе знаходзяцца сярод нас? Скуль жа Яму гэта ўсё?»
57 #
Мк. 6:3; Лк. 4:24; Ян. 4:44 Ды зняверыліся ў Ім. А Ісус сказаў ім: «Няма прарока без пашаны, хіба толькі ў бацькаўшчыне яго і ў доме сваім».
58 #
Мк. 6:5; Ян. 5:44 І не ўчыніў там многіх цудаў з-за нявер’я іх.
Currently Selected:
Евангелле паводле Мацвея Раздзел 13: ББЧ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017