Mateusza 17
17
Odsłona przyszłej chwały Nowego Ludu Bożego Królestwa
(Mk 9,2‐8; Łk 9,28‐36)
1Sześć dni później Jezus, udając się na wysoką górę#Tradycja wczesnochrześcijańska identyfikuje to miejsce z Górą Tabor. Jednak góra ta, mając jedynie 588 m n.p.m., nie jest wysoka. Najwyższą górą w Izraelu jest Hermon (2814 m n.p.m.). Całe to górskie pasmo było terenem odludnym. Być może tam miało miejsce opisane wydarzenie. Jest to wielce prawdopodobne, gdyż Jezus udał się na górę prosto z Cezarei Filipowej, która leżała u stóp Hermonu. Góra Tabor zaś jest odległa od Cezarei o blisko 90 km. w odludnym miejscu, zabrał ze sobą Piotra, Jakuba oraz jego brata, Jana. 2#Mt 28,3; 2 P 1,16‐18Tam, na ich oczach, doznał przemiany – Jego twarz zajaśniała niczym słońce, a szaty zalśniły niezwykłą bielą. 3Ujrzeli również Mojżesza i Eliasza#Mojżesz i Eliasz to znaczące postaci Starego Przymierza. Mojżesz reprezentuje Prawo, a Eliasz Proroków. W ten sposób Tora i Prorocy złożyli wobec uczniów świadectwo o Jezusie (por. Łk 16,16; J 5,39). rozmawiających z Jezusem. 4Piotr, swoim zwyczajem, wtrącił się do rozmowy, mówiąc:
— PANIE, dobrze się stało, że wziąłeś nas tu ze sobą! Jeśli chcesz, to zaraz postawię tu trzy namioty#Dla Żydów słowo „namiot” miało bardzo wyraźną konotację powiązaną z „namiotem spotkania”. Oznaczało ono przybytek, miejsce sprawowania kultu, a więc świątynię. Prawdopodobnie Piotr, przejęty religijnym zapałem, nie do końca zdawał sobie sprawę z całej sytuacji.: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza.
5 # Pwt 18,15‐19; Ps 2,7; Iz 42,1; Łk 3,22; 2 P 1,16‐18 Gdy to mówił, pojawił się świetlisty obłok, który zasłonił rozmawiających, i z którego rozległ się Głos:
— Ten jedynie jest moim Synem umiłowanym, w którym złożyłem całość moich planów#Gr. eudokeo – obok „uznawania kogoś (lub czegoś) za dobre” i „posiadania [w tej osobie] upodobania”, oznacza również „ustanowienie woli”, „złożenie postanowienia”. O złożeniu przez Boga całości planów w sprawie zbawienia w Chrystusie można przeczytać w Ef 1.. Jemu bądźcie posłuszni#Gr. akouo – rdzeń tego słowa wskazuje na słuchanie w celu rozumienia i stosowania (inaczej: na „dawanie posłuchu”).!
6Słysząc to, uczniowie, zdjęci wielką bojaźnią, padli na twarze. 7Chwilę później Jezus, trącając ich, powiedział:
— Wstańcie i nie bójcie się!
8Kiedy podnieśli wzrok, nie widzieli już nikogo z wyjątkiem samego Jezusa.
Wzrastanie w wierze obowiązkiem Nowego Ludu Bożego Królestwa
(Mk 9,9‐29; Łk 9,37‐43a)
9 # Mt 16,20; Mk 1,34 Gdy schodzili z góry, Jezus zabronił im mówić o tym, co widzieli, do czasu, aż On, Syn człowieczy, zmartwychwstanie.
10 # Mt 11,13‐14; Mt 16,13‐14; Łk 1,16‐17 Wtedy zadali Mu pytanie:
— PANIE, uczeni w Piśmie twierdzą, że zanim nastąpi zmartwychwstanie, wpierw musi pojawić się wielki prorok podobny do Eliasza#Nawiązanie do Ml 3,23.. Powiedz nam, kiedy się to stanie?
11 # Łk 1,16‐17 Jezus, odpowiadając, tak im rzekł:
— To prawda. Pisma zapowiadają, że będzie posłany prorok, jak Eliasz, by wezwać lud do odnowy myślenia # W greckim tekście użyte jest słowo apokathistemi (apo – na powrót; kathistemi – ustanowić), co oznacza „odnowienie”, „przywrócenie poprzedniego stanu”, „odrestaurowanie”. Słowa Jezusa są nawiązaniem do obietnicy z Ml 3,24, który jest ostatnim wersetem ST. Bóg w Księdze Malachiasza potępia (przez proroka) nadużycia popełniane przez kapłanów w systemie ofiarniczym. Piętnuje ich również za oszukiwanie w zarządzaniu dziesięcinami znoszonymi przez lud (dziesięciny te kapłani przechwytywali do własnych kieszeni, zamiast znosić je do magazynów świątynnych) oraz za to, że nie nauczali ludu właściwej postawy zaufania do Niego (postawy wiary). . 12#Mt 11,14; Mt 14,9‐10; Mt 16,21; Mt 17,22‐23; Mt 20,17‐19Ja zaś wam mówię, iż prorok ten już przyszedł, lecz nie został rozpoznany. W końcu zrobili z nim, co chcieli. Tak samo jak on, ja – Syn człowieczy – zostanę umęczony.
13 # Mt 11,10‐14; Łk 1,17 Wówczas uczniowie zrozumieli, że mówił o Janie Chrzcicielu.
14Kiedy zeszli z góry, znów zostali otoczeni przez tłumy. W pewnym momencie jakiś człowiek, przecisnąwszy się do Jezusa, padł przed Nim na kolana 15i zawołał:
— PANIE, zlituj się nad moim synem, gdyż zachowuje się jak szalony#Gr. seleniadzomai. Słowo to pochodzi od selene – „księżyc” i dosłownie oznacza lunatyka (somnambulika, sennowłóka). Przypadłość ta może mieć zróżnicowaną etiologię, choć w tym wypadku chodziło o opętanie. Niektórzy podany tu opis identyfikują z epilepsją, choć nie ma to uzasadnienia. Lunatycy bowiem również w swoim transie mogą wpadać zarówno w ogień, jak i w wodę. Demony w różny sposób wpływają na zachowania ludzi, którzy nie są napełnieni Duchem Chrystusa. Mogą przy tym imitować (lub powodować) różnego typu choroby czy dziwne zachowania. Trzeba jednak podkreślić, że w zdecydowanej większości choroby ludzi nie mają nic wspólnego z opętaniem – por. J 9,2‐3, lecz wynikają z ogólnych skutków grzechu, który sprawił, iż ludzkie ciała stały się ułomne, a świat otaczający ludzi zepsuty i toksyczny. i bardzo cierpi z tego powodu. Często wpada w ogień oraz w wodę. 16Przyprowadziłem go do Twoich uczniów, lecz nie byli w stanie go uzdrowić.
17 # Pwt 32,5.20; Dz 2,40; Flp 2,15 Jezus tylko westchnął i rzekł:
— O, jak bardzo brakuje wam ufności do Boga! Jak długo jeszcze będę musiał tu przebywać i was znosić # Dosł. „podtrzymywać”, „nosić” (na plecach) (gr. anechomai). ? Przynieście go tutaj!
18 # Mt 8,13.29; Mt 9,22; Mt 15,28 Zaraz potem Jezus skarcił demona, a ten natychmiast opuścił chłopca, który w jednej chwili został uzdrowiony.
19 # Mt 10,1 Później, na osobności, uczniowie spytali Jezusa:
— Dlaczego my nie mogliśmy usunąć tego ducha?#Warto zwrócić uwagę, że Jezus, ustanawiając Dwunastu (por. Mk 3,15; Łk 9,1), dał im władzę (moc) do wypędzania złych duchów. Jednak uczniowie czasami nie wiedzieli, jak z niej skorzystać. Ich niezrozumienie duchowej sytuacji oraz podejście do powierzonego zadania było chwilami infantylne, co widać szczególnie w relacji Łukasza (por. Łk 9,40 z komentarzem)..
20 # Mt 21,21; Mk 11,22‐23; Łk 17,6; 1 Kor 13,2; Hbr 11,6; Jk 1,6‐8 On zaś tak im odpowiedział:
— Z powodu niedostatków w waszym zaufaniu do Najwyższego # Dosł. „z powodu niedostatku waszej wiary”. To niezwykle ważna uwaga Jezusa – aby demon mógł zostać usunięty, potrzebna była wiara (ufność do Boga) wyrzucającego, a nie wiara chłopca. Większość tzw. uzdrawiaczy (fałszywych nauczycieli), żerujących na ludzkich nadziejach i naiwności, za brak uzdrowień zawsze obarcza winą innych, nigdy siebie. Działają w myśl zasady: gdy jest uzdrowienie – „to nasza zasługa”, a jeśli go nie ma – „to ich wina”. Więcej w Komentarzu NPD → Uzdrowienia. . Zapewniam was, że gdyby wasza ufność do Boga, choćby początkowo mała, rosła jednak tak szybko, jak gorczyca # Ziarno gorczycy ma ok. 1,5 mm długości, lecz systematycznie podlewane potrafi stać się drzewem o wysokości 4,5 m, którego pień (łodyga krzewu) osiąga grubość męskiego ramienia. Przywołany przez Jezusa obraz wskazuje na konieczność stałego rozwoju wiary (por. 1 Kor 3,1‐7), a nie na zadowalanie się czymś, co miało miejsce kiedyś w przeszłości. Wiara albo wzrasta, albo się kurczy, wszystko zależy od tego, jak w swym życiu człowiek praktykuje przekaz otrzymany z Bożego Słowa. To, co mogło być kiedyś pięknym drzewem wiary, jeśli nie jest dalej podlewane Bożym Słowem w duchu uświęcenia, może szybko stać się rachityczną karykaturą przeszłości. z maleńkiego ziarna, to gdybyście jakiejkolwiek potędze duchowej # Inni tłumaczą „powiedzieli górze” (gr. oros). Taki dosłowny przekład nie uwzględnia tego, iż pojęcie „góra” czy „wyżyna” w myśleniu hebrajskim było metonimicznie kojarzone z mocami (władzami) duchowymi. Początkowo Izrael składał Bogu ofiary na górach (wyżynach), jednak po wybudowaniu świątyni zaprzestano tych praktyk. Najwyższy wielokrotnie potępiał Izrael za składanie ofiar „na wyżynach” (por. 2 Krl 23,4‐5), co było równoznaczne z oddawaniem czci bożkom i demonom. Przyjęty w tekście głównym ekwiwalent dynamiczny jest szczególnie uprawniony kontekstem, który stanowi: (1) wygonienie demona z chłopca oraz (2) wskazanie przez Jezusa na duchowe dwie dyscypliny (post i modlitwę), które prowadzą do wzrostu i umocnienia w wierze dającej moc nad demonami. Oczywiście można potraktować post i modlitwę jako religijne rytuały, jednak – pojmowane w ten sposób – nie będą czynnikami wzrostu wiary rozumianej biblijnie. O tym, co jest prawdziwym postem, można przeczytać w Iz 58,5‐6. Z kolei modlitwa to szczera i osobista rozmowa z Bogiem, która polega przede wszystkim na wsłuchaniu się w to, co w danej sprawie ma do powiedzenia Najwyższy (czytanie Bożego Słowa), zanim człowiek przedstawi swoje pytania czy prośby. powiedzieli: „Zabieraj się stąd precz”, ona natychmiast byłaby wam posłuszna, gdyż nie potrafiłaby się wam przeciwstawić!
21 Tego rodzaju duchów nie można bowiem usunąć inaczej niż ufną modlitwą i postem # Część manuskryptów nie zawiera tego wersetu, dlatego niektóre wydania Biblii go pomijają. Jednak we wszystkich manuskryptach ta wypowiedź Jezusa jest zrelacjonowana w Mk 9,29. .
Druga zapowiedź męki i zmartwychwstania
(Mk 9,30‐32; Łk 9,43b‐45)
22 # Mt 8,20; Mt 16,21 Zaraz po tej rozmowie wyruszyli do Galilei. W drodze Jezus mówił do uczniów:
— Już niedługo ja, Syn człowieczy, zostanę wydany w ręce pewnych ludzi, 23#Mt 16,21; Mt 17,12; Mt 20,17‐19; Dz 10,40którzy mnie zabiją. Jednak trzeciego dnia zmartwychwstanę.
Uczniowie bardzo się tym zasmucili.
Królewska troska Jezusa o ludzi religijnych
24 # Wj 30,13 Kiedy dotarli do Kafarnaum, do Piotra podeszli poborcy podatku świątynnego#Chodzi o podatek świątynny wartości dwu drachm pobierany przez kapłanów corocznie od wszystkich Żydów powyżej 20. roku życia. Podatek ten przeznaczony był na utrzymanie świątyni jerozolimskiej. Jedna drachma (denar) miała wartość dziennego zarobku robotnika rolnego. i, napierając, spytali:
— A co z waszym nauczycielem? Czyżby on uchylał się od zapłaty podatku świątynnego?
25 # Mt 22,17‐22; Rz 13,7 Piotr odparł natychmiast:
— Wcale nie!
I zaraz pobiegł do domu. Gdy Jezus tam przybył, uprzedził go, mówiąc:
— Szymonie, jak myślisz, od kogo ziemscy władcy pobierają opłaty i podatki: od swoich dzieci czy od obcych?
26Ten rzekł:
— Od obcych.
Wówczas Jezus powiedział:
— A więc synowie są wolni od tego typu obciążeń! 27Będąc jednak synami Królestwa, musimy wiedzieć, co czynić, by nie pobudzać innych do postępowania niezgodnego z ich sumieniem#Cała fraza o pobudzaniu do postępowania niezgodnego z sumieniem to dynamiczny ekwiwalent słowa skandalidzo, które opisuje pułapkę lub przeszkodę powodującą potknięcie, upadek i pochwycenie w pułapkę. Czasownik ten pochodzi od rzeczownika skandalon, oznaczającego zastawioną pułapkę, a dokładnie tę jej część, która uruchamiała potrzask. W tym kontekście skandalidzo niesie symboliczne ostrzeżenie przed popadnięciem w grzech potępiania kogoś bez dokładnego poznania jego sytuacji – por. Rz 14.. Dlatego idź nad jezioro, zarzuć wędkę i weź pierwszą wyciągniętą rybę. Gdy otworzysz jej pyszczek, znajdziesz tam monetę#Dosł. „stater”. Stater był monetą o nominale 4 drachm, czyli równowartością podatku świątynnego za dwie osoby.. Weź ją i daj im – za mnie i za siebie.
Currently Selected:
Mateusza 17: NT NPD
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.