’تون وڃي ھن قوم کي ھيئن چئُہ تہ
اوھين ٻڌندا پر سمجھندا ڪين.
اوھين نھاريندا پر ڏسندا ڪين.
ڇالاءِجو ھن قوم جي عقل تي تالو لڳايو ويو آھي،
۽ اھي ڪنن کان گھٻرا ٿي پيا آھن.
انھن پنھنجون اکيون پوري ڇڏيون آھن،
تہ متان اھي پنھنجن اکين سان ڏسن،
متان اھي پنھنجن ڪنن سان ٻڌن،
متان اھي پنھنجي عقل سان سمجھن
۽ مون آڏو توبھہتائب ٿين تہ آءٌ کين ڇٽائي چڱو ڀلو ڪريان.‘“