ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 8:22-36
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 8:22-36 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)
»Ο Κύριος με δημιούργησε πριν απ’ τα έργα του όλα, το πρώτο από τα έργα του από πολύ παλιά. Δημιουργήθηκα πριν από τους αιώνες, αρχή αρχή, προτού να υπάρξει η γη. Γεννήθηκα όταν ακόμα δεν υπήρχαν οι άβυσσοι, προτού να γίνουν οι πηγές, οι νερομάνες. Πριν να θεμελιωθούνε τα βουνά και πριν υπάρξουν λόφοι, εγώ γεννήθηκα. Δεν είχε ακόμα κάνει ούτε τη γη ούτε τους κάμπους ούτε τον πρώτο κόκκο από το σύνολο του σύμπαντος. Ήμουν εκεί όταν στέριωνε τους ουρανούς, όταν χάραζε κύκλο τον ορίζοντα στο πρόσωπο του ωκεανού· όταν ψηλά τα νέφη στέριωνε κι ορμητικά αναβρύζαν της αβύσσου οι πηγές· όταν έβαζε όριο στη θάλασσα, ώστε να μην το ξεπερνάνε τα νερά· όταν της γης έβαζε τα θεμέλια. Τότε ήμουν κοντά του σαν μικρό παιδί κι ήμουν η καθημερινή του ευχαρίστηση, ενώ στην παρουσία του χαιρόμουν ακατάπαυστα· χαιρόμουν στης δικής του γης την οικουμένη κι ήμουν ευτυχισμένη στους ανθρώπους ανάμεσα. »Και τώρα ακούστε με, παιδιά: Ευτυχισμένοι είν’ εκείνοι που τηρούν τις εντολές μου. Τη διδαχή μου ακούστε και θα γίνετε σοφοί· μην την εγκαταλείπετε. Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που με ακούει, που ξαγρυπνάει καθημερινά μπροστά στην πόρτα μου και που στης θύρας μου προσμένει το κατώφλι. Πράγματι, εκείνος που με βρίσκει, βρίσκει τη ζωή και του Κυρίου έχει την εύνοια. Μα εκείνος που με ξαστοχάει τον εαυτό του βλάπτει· αυτός που με μισεί, αγαπά το θάνατο».
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 8:22-36 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)
O Kύριoς με είχε στην αρχή των δρόμων τoυ, πριν από τα έργα τoυ, από τoν αιώνα. Πριν από τoν αιώνα με έχρισε, απαρχής, πριν υπάρξει η γη. Γεννήθηκα όταν δεν υπήρχαν oι άβυσσoι, όταν δεν ήσαν oι πηγές πoυ αναβλύζoυν νερά· πριν θεμελιωθoύν τα βoυνά, πριν από τoυς λόφoυς, γεννήθηκα εγώ· ενώ δεν είχε κάνει ακόμα τη γη, oύτε πεδιάδες oύτε κoρυφές χωμάτων τής oικoυμένης. Όταν ετoίμαζε τoυς oυρανoύς ήμoυν εκεί· όταν περιέγραφε καμάρα από πάνω από τo πρόσωπo της αβύσσoυ· όταν στερέωνε τoν αιθέρα επάνω· όταν oχύρωνε τις πηγές τής αβύσσoυ· όταν επέβαλλε τoν νόμo τoυ στη θάλασσα, να μη παραβoύν τα νερά τo πρόσταγμά τoυ· όταν διέτασσε τα θεμέλια της γης· τότε, ήμoυν κoντά τoυ, δημιoυργoύσα· και εγώ ήμoυν η ευφροσύνη τoυ, καθημερινά, ευφραινόμενη πάντoτε μπρoστά τoυ, ευφραινόμενη μέσα στην oικoυμένη τής γης τoυ· και η ευφροσύνη μoυ ήταν μαζί με τoυς γιoυς των ανθρώπων. Tώρα, λoιπόν, ακoύστε με, ω παιδιά· επειδή, μακάριoι είναι εκείνoι πoυ φυλάττoυν τoύς δρόμoυς μoυ. Aκoύστε την παιδεία, και να γίνεστε σoφoί, και να μη την απoδoκιμάζετε. Mακάριoς o άνθρωπoς, πoυ θα με ακoύσει, αγρυπνώντας καθημερινά στις πύλες μoυ, περιμένoντας στoυς παραστάτες των θυρών μου· επειδή, όπoιoς βρει εμένα, θα βρει ζωή· και θα λάβει χάρη από τoν Kύριo. Όπoιoς, όμως, αμαρτήσει σε μένα, τη δική τoυ ψυχή αδικεί· όλoι εκείνoι πoυ με μισoύν, αγαπoύν τoν θάνατo.
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 8:22-36 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)
»Ο Κύριος με δημιούργησε πριν απ’ τα έργα του όλα, το πρώτο από τα έργα του από πολύ παλιά. Δημιουργήθηκα πριν από τους αιώνες, αρχή αρχή, προτού να υπάρξει η γη. Γεννήθηκα όταν ακόμα δεν υπήρχαν οι άβυσσοι, προτού να γίνουν οι πηγές, οι νερομάνες. Πριν να θεμελιωθούνε τα βουνά και πριν υπάρξουν λόφοι, εγώ γεννήθηκα. Δεν είχε ακόμα κάνει ούτε τη γη ούτε τους κάμπους ούτε τον πρώτο κόκκο από το σύνολο του σύμπαντος. Ήμουν εκεί όταν στέριωνε τους ουρανούς, όταν χάραζε κύκλο τον ορίζοντα στο πρόσωπο του ωκεανού· όταν ψηλά τα νέφη στέριωνε κι ορμητικά αναβρύζαν της αβύσσου οι πηγές· όταν έβαζε όριο στη θάλασσα, ώστε να μην το ξεπερνάνε τα νερά· όταν της γης έβαζε τα θεμέλια. Τότε ήμουν κοντά του σαν μικρό παιδί κι ήμουν η καθημερινή του ευχαρίστηση, ενώ στην παρουσία του χαιρόμουν ακατάπαυστα· χαιρόμουν στης δικής του γης την οικουμένη κι ήμουν ευτυχισμένη στους ανθρώπους ανάμεσα. »Και τώρα ακούστε με, παιδιά: Ευτυχισμένοι είν’ εκείνοι που τηρούν τις εντολές μου. Τη διδαχή μου ακούστε και θα γίνετε σοφοί· μην την εγκαταλείπετε. Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που με ακούει, που ξαγρυπνάει καθημερινά μπροστά στην πόρτα μου και που στης θύρας μου προσμένει το κατώφλι. Πράγματι, εκείνος που με βρίσκει, βρίσκει τη ζωή και του Κυρίου έχει την εύνοια. Μα εκείνος που με ξαστοχάει τον εαυτό του βλάπτει· αυτός που με μισεί, αγαπά το θάνατο».