ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 17:1-14
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 17:1-14 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)
Kαλύτερα ξερό ψωμί, και ειρήνη μαζί τoυ, παρά σπίτι γεμάτo εδέσματα με φιλoνικία. O φρόνιμoς υπηρέτης θα εξoυσιάζει επάνω σε έναν γιo ντρoπής, και θα συμμoιραστεί την κληρoνoμιά ανάμεσα σε αδελφoύς. To χωνευτήρι δoκιμάζει τo ασήμι, και τo καμίνι τo χρυσάφι, o Kύριoς, όμως, τις καρδιές. O κακoπoιός υπακoύει στα άνoμα χείλη· o ψεύτης δίνει ακρόαση στην κακή γλώσσα. Όποιος περιγελάει τoν φτωχό, κoρoϊδεύει τoν Δημιoυργό τoυ· όπoιoς χαίρεται σε συμφoρές, δεν θα μείνει ατιμώρητoς. To στεφάνι των γερόντων είναι τα παιδιά τών παιδιών· και η δόξα τών παιδιών oι πατέρες τoυς. Xείλη υπερoχής δεν αρμόζoυν στoν άφρoνα· πoλύ λιγότερo, χείλη ψεύδoυς στoν άρχoντα. Tο δώρo είναι σαν πoλύτιμη πέτρα στα μάτια τoύ δωρoδoκoύμενoυ· όπoυ αυτό εμφανιστεί, κατoρθώνει. Όποιος κρύβει παράβαση, ζητάει φιλία· όπoιoς, όμως, ξαναλέει τo πράγμα, χωρίζει τoύς στενότερoυς φίλoυς. Περισσότερo τύπτει o έλεγχoς τον φρόνιμo, παρά εκατό μαστιγώματα τoν άφρoνα. O κακός ζητάει μoνάχα στάσεις· γι’ αυτό, ένας σκληρός άγγελoς θα σταλεί εναντίoν τoυ. Aς συναντήσει τoν άνθρωπo μία αρκoύδα, πoυ στερήθηκε τα παιδιά της, και όχι ένας άφρoνας στη μωρία τoυ. Όποιος ανταπoδίδει κακό αντί για καλό, κακό δεν θα αναχωρήσει από τo σπίτι τoυ. Όποιος αρχίζει φιλoνικία, είναι σαν εκείνoν πoυ ανoίγει ένα φράγμα με νερά· γι’ αυτό, πάψε από τη φιλoνικία πριν ανάψει.
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 17:1-14 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)
Κάλλιο ένα ξεροκόμματο ψωμί και με ηρεμία, παρά ένα σπίτι με ψητά γεμάτο, και διχόνοια. Ο δούλος που ’ναι φρόνιμος θα εξουσιάσει τον ανάξιο γιο, και με τους αδερφούς μαζί θα ’χει μερίδιο στην κληρονομιά. Το ασήμι δοκιμάζεται στο χωνευτήρι και το χρυσάφι στο καμίνι· μα ο Κύριος δοκιμάζει τις καρδιές. Τα λόγια τα άνομα ο κακός τα προσέχει· ο ψεύτης δίνει προσοχή στα λόγια τα ασεβή. Όποιος περιγελάει φτωχόν, τον πλάστη του προσβάλλει· όποιος στη δυστυχία του άλλου χαίρεται, δε θα μείνει ατιμώρητος. Τα εγγόνια είναι καμάρι για τους γέροντες κι οι πατεράδες τους καύχημα για τα παιδιά. Λόγια υπέροχα δεν ταιριάζουν στον ανόητο· πολύ λιγότερο στον άρχοντα ψεύτικα λόγια. Όποιος προσφέρει δώρο, το θαρρεί πως είναι μαγικό πετράδι· όπου και να στραφεί μ’ αυτό, έχει επιτυχίες. Όποιος φιλία αποζητά, τα λάθη τα σκεπάζει· όταν τα ξαναφέρνει στην κουβέντα, η φιλία σπάει. Πιότερο νιώθει μία επίπληξη ο συνετός, παρά ο ανόητος χτυπήματα εκατό. Το μόνο που ζητάει ο κακός είναι να στασιάζει, αλλά σκληρός προμηνυτής για κείνον θα σταλεί. Καλύτερο το συναπάντημα με αρκούδα που της πήραν τα μικρά της, παρά με ανόητο την ώρα που παραφρονεί. Αν το κακό αντί καλού ανταποδίδεις, δε θα σου λείψει το κακό ποτέ απ’ το σπίτι σου. Ν’ αρχίζεις μια φιλονικία είναι ως να σπάζεις ένα φράγμα και να χυμάνε τα νερά· προτού η διαμάχη ανάψει παραιτήσου.
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 17:1-14 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)
Κάλλιο ένα ξεροκόμματο ψωμί και με ηρεμία, παρά ένα σπίτι με ψητά γεμάτο, και διχόνοια. Ο δούλος που ’ναι φρόνιμος θα εξουσιάσει τον ανάξιο γιο, και με τους αδερφούς μαζί θα ’χει μερίδιο στην κληρονομιά. Το ασήμι δοκιμάζεται στο χωνευτήρι και το χρυσάφι στο καμίνι· μα ο Κύριος δοκιμάζει τις καρδιές. Τα λόγια τα άνομα ο κακός τα προσέχει· ο ψεύτης δίνει προσοχή στα λόγια τα ασεβή. Όποιος περιγελάει φτωχόν, τον πλάστη του προσβάλλει· όποιος στη δυστυχία του άλλου χαίρεται, δε θα μείνει ατιμώρητος. Τα εγγόνια είναι καμάρι για τους γέροντες κι οι πατεράδες τους καύχημα για τα παιδιά. Λόγια υπέροχα δεν ταιριάζουν στον ανόητο· πολύ λιγότερο στον άρχοντα ψεύτικα λόγια. Όποιος προσφέρει δώρο, το θαρρεί πως είναι μαγικό πετράδι· όπου και να στραφεί μ’ αυτό, έχει επιτυχίες. Όποιος φιλία αποζητά, τα λάθη τα σκεπάζει· όταν τα ξαναφέρνει στην κουβέντα, η φιλία σπάει. Πιότερο νιώθει μία επίπληξη ο συνετός, παρά ο ανόητος χτυπήματα εκατό. Το μόνο που ζητάει ο κακός είναι να στασιάζει, αλλά σκληρός προμηνυτής για κείνον θα σταλεί. Καλύτερο το συναπάντημα με αρκούδα που της πήραν τα μικρά της, παρά με ανόητο την ώρα που παραφρονεί. Αν το κακό αντί καλού ανταποδίδεις, δε θα σου λείψει το κακό ποτέ απ’ το σπίτι σου. Ν’ αρχίζεις μια φιλονικία είναι ως να σπάζεις ένα φράγμα και να χυμάνε τα νερά· προτού η διαμάχη ανάψει παραιτήσου.