ΝΑΟΥΜ 2:5-13

Κοινοποίηση

ΝΑΟΥΜ 2:5-13 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)

Θα θυμηθεί τους ανδρείους του, αλλά θα γλιστρήσουν ολοκληρωτικά στον δρόμο τους· θα σπεύσουν στα τείχη της, και ο συνασπισμός θα ετοιμαστεί. Oι πύλες των ποταμών θα ανοιχτούν, και τα παλάτια θα διαλυθούν. Kαι αυτή που είναι σταθερά καθισμένη, θα γυμνωθεί, θα μετοικιστεί, και οι δούλες της θα βγάζουν στεναγμούς, σαν τη φωνή των περιστεριών, χτυπώντας τα στήθη τους. Kαι η Nινευή είναι από παλιά σαν λίμνη νερών· αυτά, όμως, θα φύγουν. Θα φωνάζουν: Σταθείτε, σταθείτε· και δεν θα υπάρχει κανένας που να βλέπει προς τα πίσω. Nα λαφυραγωγείτε το ασήμι, να λαφυραγωγείτε το χρυσάφι· επειδή, δεν είναι τέλος στους θησαυρούς της· υπάρχει πλήθος από κάθε επιθυμητό σκεύος. Άδειασε, και ξετινάχτηκε, και ερημώθηκε, και η καρδιά διαλύεται, και τα γόνατα κλονίζονται, και υπάρχουν ωδίνες σε όλες τις οσφύες, και τα πρόσωπα όλων είναι αποσβολωμένα. Πού είναι το κατοικητήριο των λιονταριών, και η βοσκή για τα νεαρά λιοντάρια, όπου το λιοντάρι, το γερασμένο λιοντάρι, περπατάει, και το νεαρό λιοντάρι, και δεν υπάρχει κάποιος που να εκφοβίζει; Tο λιοντάρι διασπάραζε αρκετά για τα νεαρά λιοντάρια του, και έπνιγε για τις λιονταρίνες του, και γέμιζε τις σπηλιές του από θήραμα, και τα κατοικητήριά του από αρπαγή. Δες, εγώ είμαι εναντίον σου,λέει ο Kύριος των δυνάμεων· και θα κάψω τις άμαξές σου μέχρι καπνού, και η ρομφαία θα καταφάει τα νεαρά λιοντάρια σου· και θα εξολοθρεύσω το θήραμά σου από τη γη, και δεν θα ακουστεί πλέον η φωνή των πρεσβευτών σου.

ΝΑΟΥΜ 2:5-13 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)

Οι άμαξες χιμούν μ’ άγρια ορμή στους δρόμους, αλληλοσυγκρούονται στις πλατείες, λες κι αναμμένοι είναι πυρσοί, αιφνίδιες αστραπές. Μέσα στην πόλη ο βασιλιάς καλεί τους αντρειωμένους. Εκείνοι τρέχουν, μα στο δρόμο τους σκοντάφτουν. Οι πολιορκητές ορμούν στα τείχη· έτοιμη είναι η πολιορκητική τους μηχανή. Οι πύλες προς τους ποταμούς ξάφνου ανοίγονται κι οι άνθρωποι του παλατιού τα χάνουν. Οι εχθροί διαπομπεύουν το βασιλιά δημόσια, γυμνώνουν τη βασίλισσα και μακριά τη στέλνουν. Θρηνούνε σαν τα περιστέρια οι δούλες της και στηθοδέρνονται. Όλοι τρέχουν να φύγουν απ’ τη Νινευή, καθώς νερά από σπασμένο φράγμα. «Σταθείτε, σταθείτε!» φωνάζουν· κι ούτε να δει κανείς πίσω του, δε γυρνά. Αρπάξτε ασήμι, πορθητές, χρυσάφι αρπάξτε! Η πόλη είναι γεμάτη θησαυρούς, πληθώρα τα πολύτιμα αντικείμενα. Κούρσεμα, αρπαγή, ξολοθρεμός. Παντού καρδιές σε απόγνωση και γόνατα που τρέμουν, εξαντλημένα σώματα και πρόσωπα ωχρά. Ήσουν κρυψώνα Νινευή, όπου αναπαυόταν το λιοντάρι και τα μικρά του με ασφάλεια. Ξέσκιζε ο λέοντας το θήραμά του, για να το πάει στις λέαινες και στα μικρά του, και να το αποθηκεύσει στης κρυψώνας του τις γωνιές. Εκείνη η κρυψώνα τώρα τι απόγινε

ΝΑΟΥΜ 2:5-13 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)

Οι άμαξες χιμούν μ’ άγρια ορμή στους δρόμους, αλληλοσυγκρούονται στις πλατείες, λες κι αναμμένοι είναι πυρσοί, αιφνίδιες αστραπές. Μέσα στην πόλη ο βασιλιάς καλεί τους αντρειωμένους. Εκείνοι τρέχουν, μα στο δρόμο τους σκοντάφτουν. Οι πολιορκητές ορμούν στα τείχη· έτοιμη είναι η πολιορκητική τους μηχανή. Οι πύλες προς τους ποταμούς ξάφνου ανοίγονται κι οι άνθρωποι του παλατιού τα χάνουν. Οι εχθροί διαπομπεύουν το βασιλιά δημόσια, γυμνώνουν τη βασίλισσα και μακριά τη στέλνουν. Θρηνούνε σαν τα περιστέρια οι δούλες της και στηθοδέρνονται. Όλοι τρέχουν να φύγουν απ’ τη Νινευή, καθώς νερά από σπασμένο φράγμα. «Σταθείτε, σταθείτε!» φωνάζουν· κι ούτε να δει κανείς πίσω του, δε γυρνά. Αρπάξτε ασήμι, πορθητές, χρυσάφι αρπάξτε! Η πόλη είναι γεμάτη θησαυρούς, πληθώρα τα πολύτιμα αντικείμενα. Κούρσεμα, αρπαγή, ξολοθρεμός. Παντού καρδιές σε απόγνωση και γόνατα που τρέμουν, εξαντλημένα σώματα και πρόσωπα ωχρά. Ήσουν κρυψώνα Νινευή, όπου αναπαυόταν το λιοντάρι και τα μικρά του με ασφάλεια. Ξέσκιζε ο λέοντας το θήραμά του, για να το πάει στις λέαινες και στα μικρά του, και να το αποθηκεύσει στης κρυψώνας του τις γωνιές. Εκείνη η κρυψώνα τώρα τι απόγινε