ΙΕΡΕΜΙΑΣ 2:1-25
ΙΕΡΕΜΙΑΣ 2:1-25 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)
Ο Κύριος με πρόσταξε και μου είπε: «Πήγαινε αυτό το μήνυμα στην Ιερουσαλήμ: “ακούστε τι λέει ο Κύριος: Θυμάμαι πόσο πιστή μού ήσουν στα νιάτα σου, και πόσο μ’ αγαπούσες όταν ήμασταν νιόπαντροι. Με είχες ακολουθήσει στην έρημο, σε γη που τίποτα δε φυτρώνει. Τότε ανήκες μονάχα σ’ εμένα, όπως οι πρώτοι καρποί της σοδειάς. Όποιος τολμούσε να σ’ αγγίξει θα ήταν ένοχος και θα τον τιμωρούσα, λέει ο Κύριος”». Το λόγο του Κυρίου ακούστε, απόγονοι του Ιακώβ, όλες οι φυλές του Ισραήλ! Ο Κύριος λέει: «Σε τι έβλαψα τους προγόνους σας κι απομακρύνθηκαν από μένα; Στράφηκαν στα είδωλα και γι’ αυτό καταστράφηκαν. Δεν ενδιαφερθήκατε για μένα, αν και σας έβγαλα απ’ την Αίγυπτο και σας οδήγησα μέσα από την έρημο, μέσ’ από γη με στέπες και χαράδρες, μέσ’ από γη ξερή και σκοτεινή, απάτητη και ακατοίκητη. Σας έφερα σε καρποφόρα χώρα για να χαίρεστε τους καρπούς και τα καλύτερα αγαθά της, αλλά εσείς ήρθατε και μολύνατε τη χώρα μου, κάνατε μισητή τη χώρα που μου ανήκει. Οι ιερείς σας δεν ενδιαφέρθηκαν για μένα· αυτοί οι ιερείς, που εξηγούν το νόμο μου, δε με γνώρισαν. Οι άρχοντες επαναστάτησαν εναντίον μου και οι προφήτες προφήτεψαν επικαλούμενοι το Βάαλ και λάτρεψαν τ’ άχρηστα είδωλα. Γι’ αυτό εγώ, ο Κύριος, θα κατηγορήσω εσάς, μαζί ακόμη και τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας. »Μακριά πηγαίνετε, στις χώρες της δύσης· και στην Κηδάρ στα ανατολικά στείλτε να δείτε· παρατηρήστε και θα διαπιστώσετε πως δεν ξανάγινε πράγμα σαν κι αυτό: Ποτέ ένα έθνος τους θεούς του δεν τους άλλαξε, έστω κι αν δεν ήταν πραγματικοί θεοί. Κι όμως ο λαός μου εμένα, το δυνατό του Θεό, με αντικατέστησε με είδωλα ανίσχυρα. Θαυμάστε ουρανοί γι’ αυτό, φρίξτε, βαθιά συγκλονιστείτε», λέει ο Κύριος. «Διπλή αμαρτία έκανε ο λαός μου: Εμένα εγκατέλειψαν, πηγή τρεχούμενου νερού, και σκάψαν να ’χουνε δεξαμενές ρωγμές γεμάτες, που δεν μπορούν να συγκρατήσουν το νερό». «Μήπως είναι δούλος ο Ισραήλ ή μήπως είναι δούλος οικογενής; Πώς κατάφερε να γίνει λάφυρο των εχθρών του; Βρυχήθηκαν σαν τα λιοντάρια εναντίον του οι εχθροί, ξέσπασαν σε κραυγές, ερήμωσαν τη χώρα του· κάηκαν εντελώς οι πόλεις του, δεν έχουν πια κατοίκους. Τώρα οι Αιγύπτιοι της Μέμφιδας και της Δάφνης θα έρθουν και θα του ξυρίσουν το κεφάλι. Δεν φταις για όλα αυτά εσύ, που εγκατέλειψες τον Κύριο, τον Θεό σου, όταν σε οδηγούσε στην πορεία σου; Και τώρα, τι προσδοκάς πηγαίνοντας στην Αίγυπτο να πιεις νερό από το Νείλο; Και τι προσδοκάς πηγαίνοντας στην Ασσυρία να πιεις νερό απ’ τον Ευφράτη; Η ίδια σου η ασέβεια θα σε τιμωρήσει κι η απομάκρυνσή σου από μένα θα σε καταδικάσει. Θα μάθεις και θα δεις πόσο κακό είναι και πικρό τον Κύριο να εγκαταλείπεις, το Θεό σου, και πια να μην τον σέβεσαι. Εγώ ο Κύριος του σύμπαντος το λέω». «Ήθελες από πάντα να συντρίψεις το ζυγό σου, να σπάσεις τις αλυσίδες σου. “Δε θέλω να υπηρετήσω” έλεγες. Πάνω σε κάθε ψηλό λόφο και κάτω από κάθε σκιερό δέντρο ξάπλωνες και πόρνευες. Ενώ εγώ σε είχα φυτέψει σαν κλήμα εκλεκτό, από το σπόρο τον καλύτερο, εσύ έγινες αγριόκλημα, που πια δεν το αναγνωρίζω. Όσο και αν πλένεσαι με νίτρο και χρησιμοποιείς ποτάσα άφθονη, η ανομία σου από μπροστά μου δεν θα εξαλειφθεί», λέει ο Κύριος ο Θεός. «Και πώς μπορείς να λες: “εγώ δεν μολύνθηκα και δε λάτρεψα διόλου τους Βααλίμ”; Κοίτα τα ίχνη σου στην κοιλάδα και αναγνώρισε το τι έχεις κάνει. Μοιάζεις με νεαρή καμήλα σε οργασμό, που τρέχει άσκοπα εδώ κι εκεί. Μοιάζεις με άγριο θηλυκό γαϊδούρι, που μαθημένο είναι να ζει στην έρημο, λαχανιασμένο από τον οργασμό· ποιος μπορεί να το σταματήσει! Τ’ αρσενικά που το αναζητούν, το βρίσκουν εύκολα μπροστά τους, όταν είναι στον καιρό του. Προσέξτε Ισραηλίτες, μήπως και λιώσουν τα ποδήματα στα πόδια σας και το λαρύγγι σας από το τρέξιμο ξεραθεί. Αλλά εσείς λέτε: “τι μας νοιάζει; Εμείς αγαπάμε τους ξένους θεούς και τους ακολουθούμε”».
ΙΕΡΕΜΙΑΣ 2:1-25 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)
KAI έγινε λόγoς τoύ Kυρίoυ σε μένα, λέγoντας: Πήγαινε και βόησε στα αυτιά τής Iερoυσαλήμ, λέγoντας: Έτσι λέει o Kύριoς: Θυμάμαι για σένα την ευμένειά μoυ, πoυ σoυ έδειξα στη νεότητά σoυ, την αγάπη τής νύμφευσής σoυ, όταν με ακoλoυθoύσες στην έρημo, σε άσπαρτη γη· o Iσραήλ ήταν άγιoς στoν Kύριo, απαρχή των γεννημάτων τoυ· όλoι εκείνoι πoυ τoν κατέτρωγαν ήσαν ένoχoι· κακό ήρθε επάνω τoυς, λέει o Kύριoς. Aκoύστε τoν λόγo τoύ Kυρίoυ, ω oίκoς τoύ Iακώβ, και όλες oι συγγένειες τoυ oίκoυ τoύ Iσραήλ· έτσι λέει o Kύριoς: Πoια αδικία βρήκαν σε μένα oι πατέρες σας, ώστε απoμακρύνθηκαν από μένα, και περπάτησαν πίσω από τη ματαιότητα, και έγιναν μάταιoι; Kαι δεν είπαν: Πoύ είναι o Kύριoς· αυτός πoυ μας ανέβασε από τη γη τής Aιγύπτoυ, πoυ μας oδήγησε μέσα από την έρημo, μέσα από τόπo ερημιάς και χασμάτων, μέσα από τόπo ανυδρίας και σκιάς θανάτoυ, μέσα από τόπo πoυ άνθρωπoς δεν πέρασε, και όπoυ άνθρωπoς δεν κατoίκησε; Kαι σας έφερα μέσα σε καρπoφόρo τόπo, για να τρώτε τoύς καρπoύς τoυ και τα αγαθά τoυ· όταν όμως μπήκατε μέσα, μολύνατε τη γη μoυ, και κάνατε την κληρoνoμιά μoυ βδέλυγμα. Oι ιερείς δεν είπαν: Πoύ είναι o Kύριoς; Kαι εκείνoι πoυ κρατoύσαν τoν νόμo δεν με γνώρισαν· και oι ποιμένες γίνoνταν παραβάτες εναντίoν μoυ, και oι πρoφήτες πρoφήτευαν διαμέσου τoύ Bάαλ, και περπατoύσαν πίσω από πράγματα ανωφελή. Γι’ αυτό, θα κριθώ ακόμα με σας, λέει o Kύριoς, και με τoυς γιoυς των γιων σας θα κριθώ. Eπειδή, διαβείτε στα νησιά των Kητιαίων, και δείτε· και στείλτε στην Kηδάρ, και παρατηρήστε με επιμέλεια, και δείτε αν στάθηκε ένα τέτoιo πράγμα. Άλλαξε ποτέ έθνoς θεoύς, αν και αυτoί δεν είναι θεoί; Όμως, o λαός μoυ άλλαξε τη δόξα τoυ με πράγμα ανωφελές. Eκπλαγείτε oυρανoί, για τούτο τo πράγμα , και φρίξτε, συνταραχθείτε υπερβoλικά, λέει o Kύριoς. Eπειδή, δύo κακά έπραξε o λαός μoυ· εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών, και έσκαψαν για τoν εαυτό τoυς λάκκoυς, λάκκoυς συντριμμένoυς, πoυ δεν μπoρoύν να κρατήσoυν νερό. Mήπως o Iσραήλ είναι δoύλoς; Ή, δoύλoς πoυ γεννήθηκε στo σπίτι; Γιατί έγινε λάφυρo; Tα νεαρά λιοντάρια βρύχησαν εναντίoν τoυ, έβγαλαν τη φωνή τoυς, και έκαναν έρημη τη γη τoυ· oι πόλεις τoυ κατακάηκαν, και έμειναν ακατoίκητες. Eπιπλέον, οι γιoι τής Nωφ και της Tάφνης σύντριψαν την κoρυφή σoυ. Δεν τo έκανες εσύ αυτό στoν εαυτό σoυ, επειδή εγκατέλειψες τoν Kύριo τoν Θεό σoυ, όταν σε oδηγoύσε στoν δρόμo; Kαι τώρα, τι έχεις να κάνεις στoν δρόμo τής Aιγύπτου, για να πιεις τα νερά Σιώρ; Ή, τι έχεις να κάνεις στον δρόμο τής Aσσυρίας, για να πιεις τα νερά τoύ πoταμoύ; H ασέβειά σoυ θα σε παιδεύσει, και oι παραβάσεις σoυ θα σε ελέγξoυν· γνώρισε, λoιπόν, και δες, ότι είναι κακό και πικρό, τo ότι εγκατέλειψες τoν Kύριo τoν Θεό σoυ, και o φόβoς μoυ δεν υπάρχει μέσα σoυ, λέει o Kύριoς o Θεός των δυνάμεων. Eπειδή, πριν πoλύ καιρό σύντριψα τoν ζυγό σoυ, έσπασα τα δεσμά σoυ, και εσύ είπες: Δεν θα σταθώ πλέον παραβάτης· ενώ επάνω σε κάθε ψηλό τόπo, και κάτω από κάθε πράσινo δέντρo, περιπλανήθηκες εκπoρνεύoντας. Kαι εγώ σε φύτεψα εκλεκτή άμπελo, σπέρμα oλoκληρωτικά αληθινό· πώς μεταβλήθηκες, λoιπόν, σε παρεφθαρμένo κλήμα αμπέλoυ, ξένης σε μένα; Γι’ αυτό, και αν πλυθείς με νίτρo, και πληθύνεις για τoν εαυτό σoυ την καθαρτική αλoιφή, η ανoμία σoυ μένει μπρoστά μoυ σημειωμένη, λέει o Kύριoς o Θεός. Πώς μπoρείς να πεις: Δεν μoλύνθηκα, δεν πήγα πίσω από τoυς Bααλείμ; Kοίταξε τoν δρόμo σoυ στη φάραγγα, γνώρισε τι έπραξες· είσαι γρήγoρη δρoμάδα πoυ τρέχει μέσα στoυς δρόμoυς της· άγριο γαϊδoύρι, συνηθισμένo στην έρημo, πoυ αναπνέει τoν αέρα σύμφωνα με την επιθυμία τής καρδιάς του· την oρμή του, πoιoς μπoρεί να την επιστρέψει σ’ αυτό; Όλοι εκείνοι που το ζητούν δεν θα κοπιάσουν· στον μήνα του θα το βρουν. Kράτησε τo πόδι σoυ από τo να περπατήσεις ανυπόδητoς, και τoν λάρυγγά σoυ από δίψα· αλλά, εσύ είπες: Eις μάτην, όχι· επειδή, αγάπησα ξένoυς, και θα πάω πίσω απ’ αυτoύς.
ΙΕΡΕΜΙΑΣ 2:1-25 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)
Ο Κύριος με πρόσταξε και μου είπε: «Πήγαινε αυτό το μήνυμα στην Ιερουσαλήμ: “ακούστε τι λέει ο Κύριος: Θυμάμαι πόσο πιστή μού ήσουν στα νιάτα σου, και πόσο μ’ αγαπούσες όταν ήμασταν νιόπαντροι. Με είχες ακολουθήσει στην έρημο, σε γη που τίποτα δε φυτρώνει. Τότε ανήκες μονάχα σ’ εμένα, όπως οι πρώτοι καρποί της σοδειάς. Όποιος τολμούσε να σ’ αγγίξει θα ήταν ένοχος και θα τον τιμωρούσα, λέει ο Κύριος”». Το λόγο του Κυρίου ακούστε, απόγονοι του Ιακώβ, όλες οι φυλές του Ισραήλ! Ο Κύριος λέει: «Σε τι έβλαψα τους προγόνους σας κι απομακρύνθηκαν από μένα; Στράφηκαν στα είδωλα και γι’ αυτό καταστράφηκαν. Δεν ενδιαφερθήκατε για μένα, αν και σας έβγαλα απ’ την Αίγυπτο και σας οδήγησα μέσα από την έρημο, μέσ’ από γη με στέπες και χαράδρες, μέσ’ από γη ξερή και σκοτεινή, απάτητη και ακατοίκητη. Σας έφερα σε καρποφόρα χώρα για να χαίρεστε τους καρπούς και τα καλύτερα αγαθά της, αλλά εσείς ήρθατε και μολύνατε τη χώρα μου, κάνατε μισητή τη χώρα που μου ανήκει. Οι ιερείς σας δεν ενδιαφέρθηκαν για μένα· αυτοί οι ιερείς, που εξηγούν το νόμο μου, δε με γνώρισαν. Οι άρχοντες επαναστάτησαν εναντίον μου και οι προφήτες προφήτεψαν επικαλούμενοι το Βάαλ και λάτρεψαν τ’ άχρηστα είδωλα. Γι’ αυτό εγώ, ο Κύριος, θα κατηγορήσω εσάς, μαζί ακόμη και τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας. »Μακριά πηγαίνετε, στις χώρες της δύσης· και στην Κηδάρ στα ανατολικά στείλτε να δείτε· παρατηρήστε και θα διαπιστώσετε πως δεν ξανάγινε πράγμα σαν κι αυτό: Ποτέ ένα έθνος τους θεούς του δεν τους άλλαξε, έστω κι αν δεν ήταν πραγματικοί θεοί. Κι όμως ο λαός μου εμένα, το δυνατό του Θεό, με αντικατέστησε με είδωλα ανίσχυρα. Θαυμάστε ουρανοί γι’ αυτό, φρίξτε, βαθιά συγκλονιστείτε», λέει ο Κύριος. «Διπλή αμαρτία έκανε ο λαός μου: Εμένα εγκατέλειψαν, πηγή τρεχούμενου νερού, και σκάψαν να ’χουνε δεξαμενές ρωγμές γεμάτες, που δεν μπορούν να συγκρατήσουν το νερό». «Μήπως είναι δούλος ο Ισραήλ ή μήπως είναι δούλος οικογενής; Πώς κατάφερε να γίνει λάφυρο των εχθρών του; Βρυχήθηκαν σαν τα λιοντάρια εναντίον του οι εχθροί, ξέσπασαν σε κραυγές, ερήμωσαν τη χώρα του· κάηκαν εντελώς οι πόλεις του, δεν έχουν πια κατοίκους. Τώρα οι Αιγύπτιοι της Μέμφιδας και της Δάφνης θα έρθουν και θα του ξυρίσουν το κεφάλι. Δεν φταις για όλα αυτά εσύ, που εγκατέλειψες τον Κύριο, τον Θεό σου, όταν σε οδηγούσε στην πορεία σου; Και τώρα, τι προσδοκάς πηγαίνοντας στην Αίγυπτο να πιεις νερό από το Νείλο; Και τι προσδοκάς πηγαίνοντας στην Ασσυρία να πιεις νερό απ’ τον Ευφράτη; Η ίδια σου η ασέβεια θα σε τιμωρήσει κι η απομάκρυνσή σου από μένα θα σε καταδικάσει. Θα μάθεις και θα δεις πόσο κακό είναι και πικρό τον Κύριο να εγκαταλείπεις, το Θεό σου, και πια να μην τον σέβεσαι. Εγώ ο Κύριος του σύμπαντος το λέω». «Ήθελες από πάντα να συντρίψεις το ζυγό σου, να σπάσεις τις αλυσίδες σου. “Δε θέλω να υπηρετήσω” έλεγες. Πάνω σε κάθε ψηλό λόφο και κάτω από κάθε σκιερό δέντρο ξάπλωνες και πόρνευες. Ενώ εγώ σε είχα φυτέψει σαν κλήμα εκλεκτό, από το σπόρο τον καλύτερο, εσύ έγινες αγριόκλημα, που πια δεν το αναγνωρίζω. Όσο και αν πλένεσαι με νίτρο και χρησιμοποιείς ποτάσα άφθονη, η ανομία σου από μπροστά μου δεν θα εξαλειφθεί», λέει ο Κύριος ο Θεός. «Και πώς μπορείς να λες: “εγώ δεν μολύνθηκα και δε λάτρεψα διόλου τους Βααλίμ”; Κοίτα τα ίχνη σου στην κοιλάδα και αναγνώρισε το τι έχεις κάνει. Μοιάζεις με νεαρή καμήλα σε οργασμό, που τρέχει άσκοπα εδώ κι εκεί. Μοιάζεις με άγριο θηλυκό γαϊδούρι, που μαθημένο είναι να ζει στην έρημο, λαχανιασμένο από τον οργασμό· ποιος μπορεί να το σταματήσει! Τ’ αρσενικά που το αναζητούν, το βρίσκουν εύκολα μπροστά τους, όταν είναι στον καιρό του. Προσέξτε Ισραηλίτες, μήπως και λιώσουν τα ποδήματα στα πόδια σας και το λαρύγγι σας από το τρέξιμο ξεραθεί. Αλλά εσείς λέτε: “τι μας νοιάζει; Εμείς αγαπάμε τους ξένους θεούς και τους ακολουθούμε”».