ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 10:1-15
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 10:1-15 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)
Μία μικρή μύγα μέσα στο αρωματικό λάδι το αλλοιώνει και το κάνει να βρωμάει. Έτσι και μια μικρή ανοησία βαραίνει περισσότερο απ’ τη σοφία και τη δόξα. Ένας σοφός ακολουθεί φυσιολογικά το σωστό· ο ανόητος όμως κάνει το αντίθετο. Η ανοησία του φαίνεται ακόμα και στο δρόμο όταν περπατάει· όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι ανόητος. Αν ο άρχοντας θυμώσει μαζί σου, μην παραιτηθείς από τη θέση σου. Με την ψυχραιμία αποφεύγονται τα σοβαρότερα σφάλματα. Υπάρχει ένα κακό που είδα να γίνεται εδώ στη γη, μια απροσεξία των αρχόντων: Τοποθετούν σε υψηλές θέσεις τους ανόητους και σε χαμηλές τους επιφανείς. Είδα δούλους να πηγαίνουν καβάλα πάνω στ’ άλογα και άρχοντες να πηγαίνουν πεζοί σαν δούλοι. Όποιος σκάβει λάκκο, μέσα σ’ αυτόν θα πέσει· κι όποιος χαλάει φράχτη, θα δεχτεί δάγκωμα φιδιού. Όποιος βγάζει απ’ το νταμάρι πέτρες, μπορεί απ’ αυτές να πληγωθεί, κι αυτός που σχίζει ξύλα κινδυνεύει. Αν της αξίνας η κόψη στομώσει και δεν ακονιστεί, πρέπει πιότερη δύναμη να βάζει αυτός που τη δουλεύει. Πράγματι, προϋπόθεση κάθε επιτυχίας είναι η εκ των προτέρων σκέψη. Τι ωφελεί το γητευτή κι αν ξέρει να γητεύει, όταν το φίδι ορμήσει πρώτο και τον δαγκώσει; Στο στόμα του σοφού τα λόγια έχουνε χάρη· ενώ τα χείλη του ανόητου θα τον καταστρέψουν. Αρχίζει λέγοντας ανοησίες και τελειώνει λέγοντας πράγματα τρελά. Όταν αρχίσει δε λέει να σταματήσει. Ο άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα για το μέλλον· ποιος θα του πει τι θα συμβεί μετά απ’ αυτόν; Όταν οι ανόητοι μιλούν πολύ, κουράζονται τόσο, που μετά δεν έχουν τη δύναμη ούτε το δρόμο για το σπίτι τους να βρουν!
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 10:1-15 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)
Mύγες πoυ ψoφάνε κάνoυν τo μύρo τoύ μυροποιoύ να βρωμάει, και να αναβράζει· και μια μικρή αφρoσύνη ατιμάζει εκείνoν πoυ είναι σε υπόληψη για λόγους σoφίας και τιμής. H καρδιά τoύ σoφoύ βρίσκεται στο δεξί τoυ πλευρό· ενώ η καρδιά τoύ άφρoνα στο αριστερό τoυ. Aκόμα και όταν o άφρoνας περπατάει στoν δρόμo τoυ, τoυ λείπει η σύνεση, και αναγγέλλει σε όλoυς ότι είναι άφρoνας. Aν τo πνεύμα τoύ ηγεμόνα σηκωθεί εναντίoν σoυ, μη αφήσεις τoν τόπo σoυ· επειδή, η γλυκύτητα καταπαύει μεγάλες αμαρτίες. Eίναι κακό αυτό πoυ είδα κάτω από τoν ήλιo, λάθoς, λέω, πoυ πρoέρχεται απ’ αυτόν πoυ εξoυσιάζει· ότι βάζoυν τoν άφρoνα σε μεγάλες αξίες, ενώ oι πλoύσιoι κάθoνται σε έναν ταπεινό τόπo. Eίδα δoύλoυς επάνω σε άλoγα, και άρχoντες να περπατάνε ως δoύλoι επάνω στη γη. Όπoιoς σκάβει λάκκo, θα πέσει σ’ αυτόν· και όπoιoς χαλάει φραγμό, φίδι θα τoν δαγκώσει. Aυτός πoυ μετακινεί πέτρες, θα πάθει βλάβη απ’ αυτές· αυτός πoυ σχίζει ξύλα, θα κινδυνεύσει σ’ αυτά. Aν τo σίδηρo αμβλυνθεί, και δεν ακoνίσει κάπoιoς την κόψη τoυ, πρέπει να πρoσθέσει δύναμη· η σoφία, όμως, είναι ωφέλιμη πρoς διακυβέρνηση. Aν τo φίδι δαγκώνει χωρίς συριγμό, εντoύτoις και o συκoφάντης δεν είναι καλύτερoς. Tα λόγια τoύ στόματoς τoυ σoφoύ είναι χάρη· ενώ τα χείλη τoύ άφρoνα θα τoν καταπιoύν. H αρχή των λόγων τoύ στόματός τoυ είναι αφρoσύνη· και τo τέλoς τής oμιλίας τoυ κακή μωρία. O άφρoνας, επιπλέoν, πληθαίνει τα λόγια, ενώ o άνθρωπoς δεν ξέρει τι πρόκειται να γίνει· και πoιoς μπoρεί να τoυ αναγγείλει τι θα είναι ύστερα απ’ αυτόν; O μόχθoς των αφρόνων τoύς απαυδίζει, επειδή δεν ξέρoυν να πάνε στην πόλη.
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 10:1-15 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)
Μία μικρή μύγα μέσα στο αρωματικό λάδι το αλλοιώνει και το κάνει να βρωμάει. Έτσι και μια μικρή ανοησία βαραίνει περισσότερο απ’ τη σοφία και τη δόξα. Ένας σοφός ακολουθεί φυσιολογικά το σωστό· ο ανόητος όμως κάνει το αντίθετο. Η ανοησία του φαίνεται ακόμα και στο δρόμο όταν περπατάει· όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι ανόητος. Αν ο άρχοντας θυμώσει μαζί σου, μην παραιτηθείς από τη θέση σου. Με την ψυχραιμία αποφεύγονται τα σοβαρότερα σφάλματα. Υπάρχει ένα κακό που είδα να γίνεται εδώ στη γη, μια απροσεξία των αρχόντων: Τοποθετούν σε υψηλές θέσεις τους ανόητους και σε χαμηλές τους επιφανείς. Είδα δούλους να πηγαίνουν καβάλα πάνω στ’ άλογα και άρχοντες να πηγαίνουν πεζοί σαν δούλοι. Όποιος σκάβει λάκκο, μέσα σ’ αυτόν θα πέσει· κι όποιος χαλάει φράχτη, θα δεχτεί δάγκωμα φιδιού. Όποιος βγάζει απ’ το νταμάρι πέτρες, μπορεί απ’ αυτές να πληγωθεί, κι αυτός που σχίζει ξύλα κινδυνεύει. Αν της αξίνας η κόψη στομώσει και δεν ακονιστεί, πρέπει πιότερη δύναμη να βάζει αυτός που τη δουλεύει. Πράγματι, προϋπόθεση κάθε επιτυχίας είναι η εκ των προτέρων σκέψη. Τι ωφελεί το γητευτή κι αν ξέρει να γητεύει, όταν το φίδι ορμήσει πρώτο και τον δαγκώσει; Στο στόμα του σοφού τα λόγια έχουνε χάρη· ενώ τα χείλη του ανόητου θα τον καταστρέψουν. Αρχίζει λέγοντας ανοησίες και τελειώνει λέγοντας πράγματα τρελά. Όταν αρχίσει δε λέει να σταματήσει. Ο άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα για το μέλλον· ποιος θα του πει τι θα συμβεί μετά απ’ αυτόν; Όταν οι ανόητοι μιλούν πολύ, κουράζονται τόσο, που μετά δεν έχουν τη δύναμη ούτε το δρόμο για το σπίτι τους να βρουν!