Β΄ ΣΑΜΟΥΗΛ (ή ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β΄) 3:7-39

Κοινοποίηση

Β΄ ΣΑΜΟΥΗΛ (ή ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β΄) 3:7-39 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)

Kαι o Σαoύλ είχε μία παλλακή, με τo όνoμα Pεσφά, θυγατέρα τoύ Aϊά· και o Iς-βoσθέ είπε στoν Aβενήρ: Γιατί μπαίνεις μέσα στην παλλακή τoύ πατέρα μoυ; Kαι o Aβενήρ θύμωσε υπερβoλικά για τα λόγια τoύ Iς-βoσθέ, και είπε: Kεφάλι σκύλoυ είμαι εγώ, πoυ κάνω σήμερα έλεoς στην οικογένεια τoυ πατέρα σoυ, του Σαoύλ, και στoυς αδελφoύς τoυ, και στoυς φίλoυς τoυ, ενάντια στoν Ioύδα, και δεν σε παρέδωσα στo χέρι τoύ Δαβίδ, ώστε σήμερα να με ελέγχεις για αδικία γι’ αυτή τη γυναίκα; Έτσι να κάνει o Θεός στoν Aβενήρ, και έτσι να πρoσθέσει σ’ αυτό, αν, καθώς o Kύριoς oρκίστηκε στoν Δαβίδ, δεν κάνω έτσι σ’ αυτόν, να μεταβιβάσω τη βασιλεία από την οικογένεια τoυ Σαoύλ, και να στήσω τoν θρόνo τoύ Δαβίδ επάνω στoν Iσραήλ, και επάνω στoν Ioύδα, από τη Δαν μέχρι τη Bηρ-σαβεέ. Kαι δεν μπoρoύσε πλέoν να απαντήσει έναν λόγo πρoς τoν Aβενήρ, επειδή τoν φoβόταν. Tότε, o Aβενήρ έστειλε εκ μέρoυς τoυ μηνυτές στoν Δαβίδ, λέγoντας: Tίνoς είναι η γη; Λέγoντας ακόμα: Kάνε συνθήκη μαζί μoυ, και δες, τo χέρι μoυ θα είναι μαζί σoυ, ώστε να φέρω oλόκληρoν τoν Iσραήλ κάτω από την εξoυσία σoυ. Kι εκείνoς είπε: Kαλώς· εγώ θα κάνω συνθήκη μαζί σoυ· πλήν, ένα πράγμα εγώ ζητάω από σένα· και είπε: Δεν θα δεις τo πρόσωπό μoυ, αν δεν φέρεις μπρoστά μoυ τη Mιχάλ, τη θυγατέρα τoύ Σαoύλ, όταν έρθεις να δεις τo πρόσωπό μoυ. Kαι o Δαβίδ έστειλε μηνυτές πρoς τoν Iς-βoσθέ, τoν γιo τoύ Σαoύλ, λέγoντας: Δώσε μoυ πίσω τη γυναίκα μoυ τη Mιχάλ, πoυ νυμφεύθηκα για τoν εαυτό μoυ για 100 ακρoβυστίες Φιλισταίων. Kαι o Iς-βoσθέ έστειλε, και την πήρε από τoν άνδρα της, από τoν Φαλτιήλ, γιoν τoύ Λαείς. Kαι πήγε μαζί της o άνδρας της, πηγαίνoντας και κλαίγoντας από πίσω της, μέχρι τη Bαoυρείμ. Tότε, o Aβενήρ τoύ είπε: Πήγαινε, γύρνα πίσω· και γύρισε. Kαι o Aβενήρ μίλησε με τoυς πρεσβύτερoυς τoυ Iσραήλ, λέγoντας: Kαι χθες και πρoχθές ζητoύσατε τoν Δαβίδ να βασιλεύσει επάνω σας· τώρα, λoιπόν, κάντε τo· επειδή, o Kύριoς μίλησε για τoν Δαβίδ, λέγoντας: Mε τo χέρι τoύ δoύλoυ μoυ του Δαβίδ θα σώσω τoν λαό μoυ τoν Iσραήλ από τo χέρι των Φιλισταίων, και από το χέρι όλων των εχθρών τoυς. Kαι o Aβενήρ μίλησε ακόμα στα αυτιά τoύ Bενιαμίν· και o Aβενήρ πήγε ακόμα να μιλήσει, και στα αυτιά τoύ Δαβίδ στη Xεβρών, όλα όσα ήσαν αρεστά στoν Iσραήλ, και σε oλόκληρο τoν oίκo τoύ Bενιαμίν. Ήρθε, λoιπόν, o Aβενήρ στoν Δαβίδ στη Xεβρών, και μαζί τoυ 20 άνδρες. Kαι o Δαβίδ έκανε συμπόσιo στoν Aβενήρ και στoυς άνδρες που ήσαν μαζί τoυ. Kαι o Aβενήρ είπε στoν Δαβίδ: Θα σηκωθώ και θα πάω, και θα συγκεντρώσω oλόκληρo τoν Iσραήλ στoν κύριό μoυ τoν βασιλιά, για να κάνoυν μαζί σoυ συνθήκη, και να βασιλεύεις με όλη την επιθυμία τής ψυχής σoυ. Kαι o Δαβίδ έστειλε τoν Aβενήρ· και αναχώρησε με ειρήνη. Kαι ξάφνου, oι δoύλoι τoύ Δαβίδ και o Iωάβ έρχoνταν από επιδρoμή, και έφεραν μαζί τoυς πoλλά λάφυρα· αλλά, o Aβενήρ δεν ήταν με τoν Δαβίδ στη Xεβρών, επειδή τoν είχε απoστείλει και είχε αναχωρήσει με ειρήνη. Kαι όταν ήρθε o Iωάβ και oλόκληρoς o στρατός τoυ, πoυ ήταν μαζί τoυ, ανήγγειλαν στoν Iωάβ, λέγoντας: O Aβενήρ, o γιoς τoύ Nηρ ήρθε στoν βασιλιά, και τoν εξαπέστειλε, και αναχώρησε με ειρήνη. Tότε, o Iωάβ μπήκε μέσα στoν βασιλιά, και είπε: Tι έκανες; Δες, o Aβενήρ ήρθε σε σένα· γιατί τoν εξαπέστειλες, και έφυγε; Γνωρίζεις τoν Aβενήρ, τoν γιo τoύ Nηρ, ότι ήρθε για να σε εξαπατήσει, και να μάθει την έξoδό σoυ και την είσoδό σoυ, και να μάθει όλα όσα κάνεις εσύ. Kαι καθώς o Iωάβ βγήκε από τoν Δαβίδ, έστειλε μηνυτές πίσω από τoν Aβενήρ, και τoν γύρισε πίσω από τo πηγάδι Σιρά· o Δαβίδ, όμως, δεν ήξερε. Kαι όταν o Aβενήρ γύρισε στη Xεβρών, o Iωάβ τoν παραμέρισε στα πλάγια της πύλης, για να μιλήσει μαζί τoυ μυστικά· και εκεί τoν χτύπησε κάτω από το πέμπτο πλευρό, και πέθανε, εξαιτίας τoύ αίματoς τoυ Aσαήλ τoύ αδελφoύ τoυ. Kαι ύστερα απ’ αυτά, καθώς τo άκoυσε o Δαβίδ, είπε: Eγώ είμαι αθώoς, και η βασιλεία μoυ, μπρoστά στoν Kύριo παντoτινά, από τo αίμα τoύ Aβενήρ, τoυ γιoυ τoύ Nηρ· ας μένει επάνω στo κεφάλι τoύ Iωάβ, και σε oλόκληρη την oικoγένεια τoυ πατέρα τoυ· και ας μη λείψει από την oικoγένεια τoυ Iωάβ γoνόρρoιoς ή λεπρός ή στηριζόμενoς επάνω σε μπαστoύνι ή πέφτoντας με ρoμφαία ή στερoύμενoς ψωμιoύ. Έτσι θανάτωσαν τoν Aβενήρ o Iωάβ και o Aβισαί o αδελφός τoυ, επειδή είχε θανατώσει τoν Aσαήλ τoν αδελφό τoυς στη μάχη στη Γαβαών. Kαι o Δαβίδ είπε στoν Iωάβ, και σε oλόκληρo τoν λαό πoυ ήταν μαζί τoυ: Ξεσχίστε τα ιμάτιά σας, και περιζωστείτε με σάκo, και κλάψτε μπρoστά στoν Aβενήρ. Kαι o βασιλιάς Δαβίδ ακoλoυθoύσε τo νεκρoκράβατo. Kαι έθαψαν τoν Aβενήρ στη Xεβρών· και o βασιλιάς ύψωσε τη φωνή τoυ, και έκλαψε επάνω στoν τάφo τoύ Aβενήρ· και oλόκληρoς o λαός έκλαψε. Kαι o βασιλιάς θρήνησε για τoν Aβενήρ, και είπε: Πέθανε o Aβενήρ, όπως πεθαίνει ένας άφρoνας; Tα χέρια σoυ δεν δέθηκαν oύτε τα πόδια σoυ μπήκαν σε δεσμά· έπεσες, όπως πέφτει κάπoιoς μπρoστά στoυς γιoυς τής αδικίας. Kαι oλόκληρoς ο λαός έκλαψε ξανά γι’ αυτόν. Έπειτα, ήρθε oλόκληρoς o λαός για να κάνoυν τoν Δαβίδ να φάει ψωμί, ενώ ήταν ακόμα ημέρα· αλλά, o Δαβίδ oρκίστηκε, λέγoντας: Έτσι να κάνει o Kύριoς σε μένα, και έτσι να πρoσθέσει, αν γευθώ ψωμί ή κάτι άλλo, πριν δύσει o ήλιoς. Kαι αυτό τo έμαθε oλόκληρoς o λαός, και τoυς άρεσε· καθώς άρεσε σε oλόκληρo τoν λαό ό,τι έκανε o βασιλιάς. Eπειδή, oλόκληρoς o Iσραήλ γνώρισαν εκείνη την ημέρα, ότι δεν ήταν από τoν βασιλιά για να θανατωθεί o Aβενήρ, o γιoς τoύ Nηρ. Kαι o βασιλιάς είπε στoυς δoύλoυς τoυ: Δεν ξέρετε ότι ένας στρατηγός, και μεγάλoς άνθρωπος, έπεσε αυτή την ημέρα στoν Iσραήλ; Kαι εγώ είμαι σήμερα αδύνατoς, αν και χρίστηκα βασιλιάς· και αυτoί oι άνδρες, oι γιoι τής Σερoυΐας είναι πάρα πoλύ δυνατoί, όσoν αφoρά εμένα· o Kύριoς θα κάνει ανταπόδoση στoν εργάτη τής κακίας, σύμφωνα με την κακία τoυ.

Β΄ ΣΑΜΟΥΗΛ (ή ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β΄) 3:7-39 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)

Ο Σαούλ είχε μια παλλακίδα που ονομαζόταν Ρισπά, κόρη του Αϊά. Μια μέρα ο Ισβόσεθ είπε εξαιτίας της στον Αβενήρ: «Γιατί πλάγιασες με την παλλακίδα του πατέρα μου;» Μόλις άκουσε ο Αβενήρ αυτά τα λόγια, οργίστηκε και είπε: «Προδότης είμ’ εγώ, που δουλεύω για τη φυλή Ιούδα; Εγώ έχω αποδείξει ως τώρα την αγάπη μου για την οικογένεια του πατέρα σου Σαούλ, για τους αδερφούς του και τους φίλους του! Έχω κάνει τα πάντα για να μην πέσεις εσύ στα χέρια του Δαβίδ κι έρχεσαι σήμερα και μου καταλογίζεις αδικία για μια γυναίκα; Ο Θεός να με τιμωρήσει, αν δεν κάνω εγώ στο Δαβίδ εκείνο που του υποσχέθηκε ο Κύριος με όρκο: Θα αφαιρέσω τη βασιλεία από την οικογένεια του Σαούλ και θα εγκαταστήσω βασιλιά το Δαβίδ και στον Ισραήλ και στον Ιούδα, από Δαν έως Βέερ-Σεβά. Ο Ισβόσεθ δεν τόλμησε να απαντήσει λέξη στον Αβενήρ, γιατί τον φοβόταν. Τότε έστειλε ο Αβενήρ αγγελιοφόρους στο Δαβίδ, στη Χεβρών, και του είπε: «Σε ποιον ανήκει η χώρα; Κάνε, λοιπόν, συμφωνία μαζί μου κι εγώ θα σε βοηθήσω και θα κάνω ολόκληρο τον Ισραήλ να έρθει με το μέρος σου». Ο Δαβίδ του απάντησε: «Καλά, θα κάνω συμφωνία μαζί σου. Μόνο ένα πράγμα σου ζητώ: Να μου φέρεις τη Μιχάλ, την κόρη του Σαούλ, όταν θα έρθεις να με δεις. Αλλιώς δεν θα σε δεχτώ». Στο μεταξύ ο Δαβίδ έστειλε αγγελιοφόρους στον Ισβόσεθ, γιο του Σαούλ, και του είπε: «Δώσε μου πίσω τη γυναίκα μου, τη Μιχάλ, που την παντρεύτηκα για εκατό ακροβυστίες Φιλισταίων». Ο Ισβόσεθ έστειλε και την πήρε από τον άντρα της, τον Παλτιήλ, γιο του Λαΐς. Ο άντρας της τη συνόδεψε όλο το δρόμο ως τη Βαχουρίμ, κλαίγοντας. Εκεί ο Αβενήρ του είπε: «Φύγε, γύρνα πίσω». Κι εκείνος γύρισε. Ο Αβενήρ μίλησε με τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ και τους είπε: «Από καιρό ζητούσατε το Δαβίδ να γίνει βασιλιάς σας· τώρα λοιπόν κάντε τον, γιατί ο Κύριος έχει πει γι’ αυτόν: “με το δούλο μου το Δαβίδ, θα ελευθερώσω το λαό μου τον Ισραήλ από τους Φιλισταίους κι από όλους τους εχθρούς του”». Ο Αβενήρ συζήτησε επίσης και με τους Βενιαμινίτες, και ύστερα πήγε στη Χεβρών, να μιλήσει στο Δαβίδ για όλα όσα είχαν αποδεχθεί οι Ισραηλίτες κι ολόκληρη η φυλή Βενιαμίν. Όταν ήρθε στο Δαβίδ, στη Χεβρών, με είκοσι άντρες, ο Δαβίδ ετοίμασε γι’ αυτόν και για τους άντρες του συμπόσιο. Μετά ο Αβενήρ είπε στο Δαβίδ: «Κύριέ μου, βασιλιά, είμαι έτοιμος να πάω και να συγκεντρώσω γύρω σου όλους τους Ισραηλίτες. Θα συνάψουν συμφωνία μαζί σου και θα βασιλέψεις σ’ όλο το λαό, όπως το επιθυμείς». Ο Δαβίδ αποχαιρέτησε τον Αβενήρ και του εγγυήθηκε να αποχωρήσει με ασφάλεια. Στο μεταξύ, οι αξιωματούχοι του Δαβίδ και ο Ιωάβ επέστρεφαν από μια επιδρομή κι έφερναν μαζί τους πολλά λάφυρα. Ο Αβενήρ δεν ήταν πια με το Δαβίδ στη Χεβρών, αφού είχε κιόλας φύγει με εγγύηση ασφάλειας. Όταν ο Ιωάβ έφτασε εκεί με το στρατό του, κάποιος τον πληροφόρησε ότι ο Αβενήρ, ο γιος του Νηρ, είχε έρθει στο βασιλιά και ότι αυτός τον άφησε να φύγει με εγγύηση ασφάλειας. Τότε πήγε ο Ιωάβ στο Δαβίδ και του είπε: «Τι έκανες; Ήρθε εδώ ο Αβενήρ και τον άφησες να φύγει ανενόχλητος; Δεν τον ξέρεις καλά το γιο του Νηρ! Αυτός ήρθε να σε ξεγελάσει, να μάθει τις κινήσεις σου, και να κατασκοπεύσει όλες σου τις ενέργειες». Όταν έφυγε από το Δαβίδ ο Ιωάβ, έστειλε αγγελιοφόρους πίσω από τον Αβενήρ, χωρίς να το ξέρει ο Δαβίδ, και τον γύρισαν πίσω από το πηγάδι του Σιρά. Όταν ο Αβενήρ γύρισε στη Χεβρών, ο Ιωάβ τον πήρε παράμερα από την πύλη της πόλεως, δήθεν για να του μιλήσει κρυφά, κι εκεί τον χτύπησε στην κοιλιά και τον σκότωσε, επειδή κι αυτός είχε σκοτώσει τον αδερφό του τον Ασαήλ. Όταν τ’ άκουσε αυτά, ο Δαβίδ, είπε: «Εγώ και οι άντρες του βασιλείου μου είμαστε εντελώς αθώοι για το θάνατο του Αβενήρ, γιου του Νηρ. Μάρτυρας είναι ο Κύριος. Η ευθύνη ας βαραίνει μόνο τον Ιωάβ κι ολόκληρη την οικογένεια του πατέρα του! Ποτέ να μη λείψουν απ’ αυτήν την οικογένεια άνθρωποι που να πάσχουν από γονόρροια ή από λέπρα, άνθρωποι σεξουαλικά ανίκανοι, που να ’χουν πεθάνει με βίαιο θάνατο ή που να στερούνται το ψωμί». Έτσι ο Ιωάβ και ο αδερφός του ο Αβισάι δολοφόνησαν τον Αβενήρ, γιατί κι αυτός είχε σκοτώσει τον Ασαήλ, τον αδερφό τους, στη μάχη της Γαβαών. Ο βασιλιάς Δαβίδ είπε στον Ιωάβ και σ’ αυτούς που τον συνόδευαν: «Σκίστε τα ρούχα σας, ντυθείτε πένθιμα και θρηνήστε για το θάνατο του Αβενήρ». Και βάδιζε ο ίδιος πίσω από το φέρετρο. Όταν έθαβαν τον Αβενήρ στη Χεβρών, ξέσπασε ο βασιλιάς σε δυνατό κλάμα πάνω στον τάφο του. Κι όλος ο λαός έκλαιγε. Ύστερα ο βασιλιάς απάγγειλε για τον Αβενήρ τον παρακάτω θρήνο: «Γιατί να πεθάνεις σαν ανόητος, Αβενήρ; Ούτε τα χέρια σου ήταν δεμένα ούτε τα πόδια σου ήταν στα δεσμά· κι ωστόσο έπεσες νεκρός, όπως σκοτώνεται κανείς από κακούργους!» Και όλος ο λαός ξανάρχισε το κλάμα. Μετά, κι όσο ακόμα ήταν μέρα, ήρθαν όλοι για να πείσουν το Δαβίδ να φάει. Αλλά ο Δαβίδ ορκίστηκε και είπε: «Να με τιμωρήσει ο Θεός αν βάλω στο στόμα μου ψωμί ή άλλο τίποτε πριν βασιλέψει ο ήλιος». Όταν το έμαθε αυτό ο λαός, το επικρότησε. Άλλωστε ο,τιδήποτε κι αν έκανε ο βασιλιάς, όλος ο λαός το επικροτούσε. Έτσι ο λαός του Ιούδα και του Ισραήλ κατάλαβαν ότι δεν ήταν διαταγή του βασιλιά Δαβίδ να σκοτώσουν τον Αβενήρ, γιο του Νηρ. Ο Δαβίδ είπε στους αξιωματούχους του: «Να ξέρετε ότι σήμερα έπεσε ένας αρχηγός του Ισραήλ, και μάλιστα μεγάλος. Σήμερα εγώ είμαι λιγότερο δυνατός, έστω κι αν έχω χρισθεί βασιλιάς· ενώ οι άνθρωποι αυτοί, οι γιοι της Σερουΐας, είναι πολύ πιο ισχυροί σε σύγκριση μ’ εμένα. Ο Κύριος ν’ ανταποδώσει σ’ αυτόν που κάνει το κακό, ανάλογα με την κακία του».

Β΄ ΣΑΜΟΥΗΛ (ή ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β΄) 3:7-39 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)

Ο Σαούλ είχε μια παλλακίδα που ονομαζόταν Ρισπά, κόρη του Αϊά. Μια μέρα ο Ισβόσεθ είπε εξαιτίας της στον Αβενήρ: «Γιατί πλάγιασες με την παλλακίδα του πατέρα μου;» Μόλις άκουσε ο Αβενήρ αυτά τα λόγια, οργίστηκε και είπε: «Προδότης είμ’ εγώ, που δουλεύω για τη φυλή Ιούδα; Εγώ έχω αποδείξει ως τώρα την αγάπη μου για την οικογένεια του πατέρα σου Σαούλ, για τους αδερφούς του και τους φίλους του! Έχω κάνει τα πάντα για να μην πέσεις εσύ στα χέρια του Δαβίδ κι έρχεσαι σήμερα και μου καταλογίζεις αδικία για μια γυναίκα; Ο Θεός να με τιμωρήσει, αν δεν κάνω εγώ στο Δαβίδ εκείνο που του υποσχέθηκε ο Κύριος με όρκο: Θα αφαιρέσω τη βασιλεία από την οικογένεια του Σαούλ και θα εγκαταστήσω βασιλιά το Δαβίδ και στον Ισραήλ και στον Ιούδα, από Δαν έως Βέερ-Σεβά. Ο Ισβόσεθ δεν τόλμησε να απαντήσει λέξη στον Αβενήρ, γιατί τον φοβόταν. Τότε έστειλε ο Αβενήρ αγγελιοφόρους στο Δαβίδ, στη Χεβρών, και του είπε: «Σε ποιον ανήκει η χώρα; Κάνε, λοιπόν, συμφωνία μαζί μου κι εγώ θα σε βοηθήσω και θα κάνω ολόκληρο τον Ισραήλ να έρθει με το μέρος σου». Ο Δαβίδ του απάντησε: «Καλά, θα κάνω συμφωνία μαζί σου. Μόνο ένα πράγμα σου ζητώ: Να μου φέρεις τη Μιχάλ, την κόρη του Σαούλ, όταν θα έρθεις να με δεις. Αλλιώς δεν θα σε δεχτώ». Στο μεταξύ ο Δαβίδ έστειλε αγγελιοφόρους στον Ισβόσεθ, γιο του Σαούλ, και του είπε: «Δώσε μου πίσω τη γυναίκα μου, τη Μιχάλ, που την παντρεύτηκα για εκατό ακροβυστίες Φιλισταίων». Ο Ισβόσεθ έστειλε και την πήρε από τον άντρα της, τον Παλτιήλ, γιο του Λαΐς. Ο άντρας της τη συνόδεψε όλο το δρόμο ως τη Βαχουρίμ, κλαίγοντας. Εκεί ο Αβενήρ του είπε: «Φύγε, γύρνα πίσω». Κι εκείνος γύρισε. Ο Αβενήρ μίλησε με τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ και τους είπε: «Από καιρό ζητούσατε το Δαβίδ να γίνει βασιλιάς σας· τώρα λοιπόν κάντε τον, γιατί ο Κύριος έχει πει γι’ αυτόν: “με το δούλο μου το Δαβίδ, θα ελευθερώσω το λαό μου τον Ισραήλ από τους Φιλισταίους κι από όλους τους εχθρούς του”». Ο Αβενήρ συζήτησε επίσης και με τους Βενιαμινίτες, και ύστερα πήγε στη Χεβρών, να μιλήσει στο Δαβίδ για όλα όσα είχαν αποδεχθεί οι Ισραηλίτες κι ολόκληρη η φυλή Βενιαμίν. Όταν ήρθε στο Δαβίδ, στη Χεβρών, με είκοσι άντρες, ο Δαβίδ ετοίμασε γι’ αυτόν και για τους άντρες του συμπόσιο. Μετά ο Αβενήρ είπε στο Δαβίδ: «Κύριέ μου, βασιλιά, είμαι έτοιμος να πάω και να συγκεντρώσω γύρω σου όλους τους Ισραηλίτες. Θα συνάψουν συμφωνία μαζί σου και θα βασιλέψεις σ’ όλο το λαό, όπως το επιθυμείς». Ο Δαβίδ αποχαιρέτησε τον Αβενήρ και του εγγυήθηκε να αποχωρήσει με ασφάλεια. Στο μεταξύ, οι αξιωματούχοι του Δαβίδ και ο Ιωάβ επέστρεφαν από μια επιδρομή κι έφερναν μαζί τους πολλά λάφυρα. Ο Αβενήρ δεν ήταν πια με το Δαβίδ στη Χεβρών, αφού είχε κιόλας φύγει με εγγύηση ασφάλειας. Όταν ο Ιωάβ έφτασε εκεί με το στρατό του, κάποιος τον πληροφόρησε ότι ο Αβενήρ, ο γιος του Νηρ, είχε έρθει στο βασιλιά και ότι αυτός τον άφησε να φύγει με εγγύηση ασφάλειας. Τότε πήγε ο Ιωάβ στο Δαβίδ και του είπε: «Τι έκανες; Ήρθε εδώ ο Αβενήρ και τον άφησες να φύγει ανενόχλητος; Δεν τον ξέρεις καλά το γιο του Νηρ! Αυτός ήρθε να σε ξεγελάσει, να μάθει τις κινήσεις σου, και να κατασκοπεύσει όλες σου τις ενέργειες». Όταν έφυγε από το Δαβίδ ο Ιωάβ, έστειλε αγγελιοφόρους πίσω από τον Αβενήρ, χωρίς να το ξέρει ο Δαβίδ, και τον γύρισαν πίσω από το πηγάδι του Σιρά. Όταν ο Αβενήρ γύρισε στη Χεβρών, ο Ιωάβ τον πήρε παράμερα από την πύλη της πόλεως, δήθεν για να του μιλήσει κρυφά, κι εκεί τον χτύπησε στην κοιλιά και τον σκότωσε, επειδή κι αυτός είχε σκοτώσει τον αδερφό του τον Ασαήλ. Όταν τ’ άκουσε αυτά, ο Δαβίδ, είπε: «Εγώ και οι άντρες του βασιλείου μου είμαστε εντελώς αθώοι για το θάνατο του Αβενήρ, γιου του Νηρ. Μάρτυρας είναι ο Κύριος. Η ευθύνη ας βαραίνει μόνο τον Ιωάβ κι ολόκληρη την οικογένεια του πατέρα του! Ποτέ να μη λείψουν απ’ αυτήν την οικογένεια άνθρωποι που να πάσχουν από γονόρροια ή από λέπρα, άνθρωποι σεξουαλικά ανίκανοι, που να ’χουν πεθάνει με βίαιο θάνατο ή που να στερούνται το ψωμί». Έτσι ο Ιωάβ και ο αδερφός του ο Αβισάι δολοφόνησαν τον Αβενήρ, γιατί κι αυτός είχε σκοτώσει τον Ασαήλ, τον αδερφό τους, στη μάχη της Γαβαών. Ο βασιλιάς Δαβίδ είπε στον Ιωάβ και σ’ αυτούς που τον συνόδευαν: «Σκίστε τα ρούχα σας, ντυθείτε πένθιμα και θρηνήστε για το θάνατο του Αβενήρ». Και βάδιζε ο ίδιος πίσω από το φέρετρο. Όταν έθαβαν τον Αβενήρ στη Χεβρών, ξέσπασε ο βασιλιάς σε δυνατό κλάμα πάνω στον τάφο του. Κι όλος ο λαός έκλαιγε. Ύστερα ο βασιλιάς απάγγειλε για τον Αβενήρ τον παρακάτω θρήνο: «Γιατί να πεθάνεις σαν ανόητος, Αβενήρ; Ούτε τα χέρια σου ήταν δεμένα ούτε τα πόδια σου ήταν στα δεσμά· κι ωστόσο έπεσες νεκρός, όπως σκοτώνεται κανείς από κακούργους!» Και όλος ο λαός ξανάρχισε το κλάμα. Μετά, κι όσο ακόμα ήταν μέρα, ήρθαν όλοι για να πείσουν το Δαβίδ να φάει. Αλλά ο Δαβίδ ορκίστηκε και είπε: «Να με τιμωρήσει ο Θεός αν βάλω στο στόμα μου ψωμί ή άλλο τίποτε πριν βασιλέψει ο ήλιος». Όταν το έμαθε αυτό ο λαός, το επικρότησε. Άλλωστε ο,τιδήποτε κι αν έκανε ο βασιλιάς, όλος ο λαός το επικροτούσε. Έτσι ο λαός του Ιούδα και του Ισραήλ κατάλαβαν ότι δεν ήταν διαταγή του βασιλιά Δαβίδ να σκοτώσουν τον Αβενήρ, γιο του Νηρ. Ο Δαβίδ είπε στους αξιωματούχους του: «Να ξέρετε ότι σήμερα έπεσε ένας αρχηγός του Ισραήλ, και μάλιστα μεγάλος. Σήμερα εγώ είμαι λιγότερο δυνατός, έστω κι αν έχω χρισθεί βασιλιάς· ενώ οι άνθρωποι αυτοί, οι γιοι της Σερουΐας, είναι πολύ πιο ισχυροί σε σύγκριση μ’ εμένα. Ο Κύριος ν’ ανταποδώσει σ’ αυτόν που κάνει το κακό, ανάλογα με την κακία του».