مَرْکُسْ 42:9
مَرْکُسْ 42:9 داَ
تٛ غٛطّٛ دٛعِّ غٛوتٛ ࢡُرْطٛ ڢَمْطُغٛ شَکَ نُطِّنْࢡٜ يَمْ ندٜرْ حَکّٜ، ندِکَّنَ مٛ ࢡٜࢡِلَ حَيْرٜ نَمَرْدٜ مَوْندٜ حَا دَاندٜ مَاکٛ، ࢡٜنغُبٛ مٛ ندٜرْ وٜىٰندُ؞
تٛ غٛطّٛ دٛعِّ غٛوتٛ ࢡُرْطٛ ڢَمْطُغٛ شَکَ نُطِّنْࢡٜ يَمْ ندٜرْ حَکّٜ، ندِکَّنَ مٛ ࢡٜࢡِلَ حَيْرٜ نَمَرْدٜ مَوْندٜ حَا دَاندٜ مَاکٛ، ࢡٜنغُبٛ مٛ ندٜرْ وٜىٰندُ؞