Δημοφιλή Βιβλικά εδάφια από LUKAS 8

Κοινοποίηση

Binih anu bener ninggangna kana taneuh lendo, hartina pangandika teh didarenge, terus nyerep kana hate anu mulus jeung satuhu, tahan hirup nepi ka bisa baruahan.”

Anu ragragna kana rungkun cucuk, nya eta pangandika teh didarengekeun, ditarima, tapi kalimpudan ku kahariwangan, kaelehkeun ku napsu hayang beunghar jeung hayang kasenangan dunya, anu ngalantarankeun buahna teu nepi ka asak.

Anu ragragna kana taneuh anu cadasan, nya eta pangandika teh didarenge sarta ditarima reujeung suka ati, tapi henteu akaran; ana datang cocoba seug murtad.

Anjeunna ngalahir ka murid-murid, ”Dikamanakeun kapercayaan maraneh?” Murid-murid ngan sieun jeung bengong nu aya, tuluy tingkarucuwes, ”Saha saenyana Anjeunna teh, nepi ka angin jeung ombak nurut kana parentah-Na?”

Anu ragragna ka jalan, nya eta pangandika teh didarenge tapi dirampas ku Iblis, dipiceun ti jero hate nu ngadarenge supaya maranehna ulah nepi ka palercaya, ulah saralamet.

Naon bae anu dibuni-buni bakal katembong sarta kabuka, jeung naon bae anu ditutupan bakal kapanggih sarta kanyahoan.

Awewe teh ngarasa kabitur, bruk nyuuh kana sampean Yesus, awakna ngadegdeg. Pok ngaku hareupeun anu loba, nerangkeun sababna nu matak nyabak, jeung nerangkeun yen barang nyabak oge panyakitna ngadadak cageur. Yesus ngalahir ka manehna, ”Anaking, Nyai geus cageur, lantaran percaya. Heug sing senang hate.”

Yesus ku murid-murid digugahkeun, ”Pa Guru, urang tiwas!” Yesus gugah terus nimbalan ka angin jeung ombak. Jep angin jeung ombak teh leler, talaga jadi kacida leuleuyna.