Лука 19

Иисус Закхей-эште

1Иисус Иерихонго кирип, оныҥ ичиле базып бараткан. 2Бу калада Закхей деп кижи јуртаган. Ол каланчылардыҥ јааны, бай кижи болгон. 3Иисусты кем болгонын кӧрӧргӧ кӱӱнзеп, је кыскачак сынду болуп, улус ажыра кӧрӱп болбой турган. 4Айдарда, озолой јӱгӱрип барала, јаныла ӧтсӧ, Оны кӧрӧргӧ, смоква агашка чыгып алды. 5Иисус ол јерге једип келеле, саҥ ӧрӧ кӧрӱп, айтты:

– Закхей, капшай тӱш! Меге бӱгӱн сениҥ айлыҥда болор керек.

6Ол меҥдей тӱжӱп, Оны айлында сӱӱнчилӱ уткыды. 7Ончозы мыны кӧрӧлӧ, Ол кинчектӱ кижиниҥ айлына кирди деп, арбаныжып турдылар.

8Закхей дезе туруп, Кайраканга айтты:

– Кайракан! Јӧӧжӧмниҥ кабортозын тӱреҥилерге берейин, кемди кӱјӱреген болзом, тӧрт катап кӧп јандырып берейин.

9Иисус айтты:

– Бӱгӱн бу айылга аргадаш келди: бу да кижи Авраам уулы. 10Кижи Уулы дезе, јылыйганды таап, аргадаарга келген.

Мина акча керегинде укаа сӧс

(Мф. 25:14-30)

11Мыны уккан улуска Ол укаа сӧс айтты. Ол Иерусалимге јуук болгон, оныҥ учун Кудайдыҥ Каандыгы удабас једип келер деп, олор санангандар.

12Иисус:

– Каандык алып, кайра јанарга, укту-тӧстӱ бир кижи ыраак ороонго атанып јаткан – деди. – 13Он кулын алдырып алып, олорго он мина акча берип, айткан: «Мен јанганчам, акчаны эбиртигер». 14Ол јердиҥ улузы оны кӧрбӧс болгон, кийнинеҥ ары элчилер ийип, мынайда айттыргандар: «Ол бистиҥ кааныбыс болзын деп кӱӱнзебей јадыс».

15Је ол каанныҥ ширеезин алала, јанып келген. Кем кандый кирелте алганын сурап угарга, мӧҥӱн берген кулдарын бойына кычырзын деп јакарган. 16Бирӱзи келип, «Бийим, сениҥ мина акчаҥ он мина экелди» – деген. 17Ого айткан: «Јакшы, керсӱ кул! Аска бӱдӱмјилӱ болдыҥ, он каламды башкар».

18Экинчи кул келип, «Бийим, сениҥ мина акчаҥ беш мина экелди» – деген. 19«Сен де беш каламды башкар» – деп, ого айткан.

20Ӱчинчизи келип, айткан: «Бийим, сениҥ минаҥ бу, оны арчуулга тӱӱп, чеберлеп јӱрдим. 21Кату кижи деп, сенеҥ коркыдым: салбаган немени алатан эдиҥ, ӱрендебеген немени кезетен эдиҥ». 22Ого айткан: «Бойыҥныҥ ок сӧзиҥле сени јаргылаарым, јаман кул! Мени салбаган немени алатан, ӱрендебеген немени кезетен кату кижи деп, сен билген эмейиҥ. 23Айдарда, мени келип, кирелтелӱ алзын деп, мӧҥӱнимди не керек эбиртпедиҥ?» 24Оноҥ кожо јӱрген улуска јакарган: «Оныҥ миназын алыгар, он миналуга беригер!» 25«Бийибис, ондо тегин де он мина бар» – дешкендер. 26Олорго айткан: «Је мен слерге айдып турум: бардыҥ барына берилер, јоктыҥ не бары да айрылар. 27Мени каан болбозын деп јӱрген ӧштӱлеримди дезе, бери экелип, мениҥ алдымда ӧлтӱригер».

Иерусалимге киргени

(Мф. 21:1-11; Мк. 11:1-11; Ин. 12:12-19)

28Мыны айдала, Иисус Иерусалимди ӧрӧ чыгып, оноҥ ары барды. 29Елеон кырдыҥ эдегинде турган Виффагия ла Вифанияга јууктап келерде, ӱренчиктердиҥ экӱзин ийип, 30айтты:

– Одоштой јуртка барыгар. Ого кирип, бир де кижи минбеген, буулап койгон эштектиҥ кулунын кӧрӱп ийеригер. Оны чечеле, бери экелигер. 31Кандый бир кижи слердеҥ: «Не керек чечип јадыгар?» – деп сураза, «Ол Кайраканга керек» – дегер.

32Ийгендери барып, Оныҥ айтканыла таап алдылар. 33Кулун эштекти чечкилеп јадарда, «Эштекти не керек чечип јадыгар?» – деп, ээлери сурады. 34Ӱренчиктер: «Ол Кайраканга керек» – дедилер. 35Кулун эштекти экелеле, кийимдерин оныҥ белине арта салып, Иисусты ого миндирдилер. 36Јортып барадарда, улус кийимдерин јолго јайып турдылар.

37Ол Елеон кырды тӧмӧн алган јолго јууктап келерде, ал-камык ӱренчиктер тыҥ ӱнденип, сӱӱнижип, кӧргӧн ончо кайкалдары учун Кудайды алкай бердилер:

38– Кайраканныҥ адынаҥ келип јаткан Каан алкышту! Теҥериде амыр болзын, кӧк-теҥериде турганга мак!

39Улустыҥ ортозынаҥ кезик фарисейлер айттылар:

– Ӱредӱчи, ӱренчиктериҥди токтот.

40Је Ол каруу јандырды:

– Айдып турум слерге: олор унчукпай барза, таштар кыйгырыжып чыгар.

41Калага јууктап келеле, оны кӧрӧлӧ ыйлап, 42айтты:

– Э-э, амыр-энчӱ сеге нени экелерин ого јӱк бу кӱнде билген болзоҥ кайдат! Је оны бӱгӱн сениҥ кӧзиҥ кӧрӱп болбос. 43Сениҥ кӱндериҥ једип, ӧштӱлериҥ сени эбире казыктар кадаар, курчап алар, ончо јанынаҥ кыстап келер. 44Кудай сеге келип јӱрген ӧйди таныбаганыҥ учун сени јемирип, балдарыҥды сенде кырып салгылаар, сенде таш ӱстине таш та артырбас.

Байзыҥды арутаганы

(Мф. 21:12-17; Мк. 11:15-19; Ин. 2:13-22)

45Иисус байзыҥга киреле, садыжып ла садып алып турган улусты сӱрӱп, 46олорго айдып турды:

– Бичилген сӧс бар: «Мениҥ айлым улус мӱргийтен айыл болор». Слер дезе оны тонокчылардыҥ уйазы эдип алдыгар!

47Ол кӱнӱҥ сайын байзыҥда ӱредер болды. Улу абыстар, бичикчилер ле калыктыҥ башчылары Оны ӧлтӱрер эбин бедиреп јӱрдилер. 48Је мыны канайда эдерин билбей тургандар, нениҥ учун дезе улус ончозы Оны угуп, Оноҥ айрылбас болгон.

Zur Zeit ausgewählt:

Лука 19: AltNTBC

Markierung

Kopieren