Лука 10

Јетенди јарлыктадып ийгени

(Мф. 10:5-16)

1Мыныҥ кийнинде Кайракан база јетен ӱренчик талдап алды. Бойы барайын деген ончо калалар ла јурттар сайын олорды Бойынаҥ озо экидеҥ ийип, 2айтты:

– Кезер аш кӧп, ишчилер ас. Анайдарда, кыраныҥ Бийин јайнагар, кыразына ишчилер ийзин. 3Барыгар! Бат, слерди бӧрӱлер ортодо јӱретен кураандарды чылап ийип јадым. 4Таар да, баштык та, ӧдӱк те албагар, јолдо улусла эзендешпегер. 5Кажы бир айылга кирзегер, озо баштап: «Бу айылга амыр!» – дегер. 6Анда амырга турар кижи бар болгожын, амырыгар ого једер, јок болгожын, бойыгарга бурылар. 7Ол айылда артып, нени берер ичип-јигер, нениҥ учун дезе иштеп јӱрген кижи ижи учун кайралын алар учурлу. Айылдаҥ айылга кӧчпӧгӧр. 8Кажы бир калага келзегер, слерди уткып, кӱндӱлезе, салган курсагын јигер. 9Андагы оору улусты јазып, «Кудайдыҥ Каандыгы слерге јууктап келди!» – деп, олорго айдыгар. 10Кажы бир калага келзегер, слерди уткыбаза, оромго чыгала, айдыгар: 11«Слердиҥ калагардаҥ будыбыска јапшынган тоозынды да слерге кактап турубыс. Андый да болзо, Кудайдыҥ Каандыгы слерге јууктап келгенин билип јӱрӱгер!» 12Айдып турум слерге: бу калага кӧрӧ ол кӱн Содомго јеҥил болор!

Иисус калаларды каарып айдат

(Мф. 11:20-24)

13Ачу-корон сеге, Хоразин! Ачу-корон сеге, Вифсаида! Слерде эдилген кайкалдар Тир ле Сидондо эдилген болзо, олор самтар кеп кийип, баштарына кубал сееп, туку качан Кудайга баштанар эди. 14Оныҥ учун Јаргы тужында Сидон ло Тирге слерге кӧрӧ јеҥил болор. 15Сен де, Капернаум, теҥериге јетире бийиктединген бойыҥ, таамыга јетире јабызаарыҥ. 16Слерди угуп турган кижи Мени угуп јат. Слерди јектеп турган кижи Мени јектеп јат. Мени јектеп турган кижи Мени Ийгенди јектеп јат.

17Јетен ӱренчик сӱӱнчилӱ јанып келеле, айттылар:

– Кайракан, Сениҥ адыҥды адап јакарганыста, шилемирлер де биске багып турдылар!

18Ол айтты:

– Сатана јалкын чылап теҥеридеҥ келип тӱшкенин кӧрдим. 19Бат, Мен слерге јыландардыҥ ла скорпиондордыҥ ӱстине базар, ӧштӱлерди јеҥер јаҥ берип јадым, слерге не де каршузын јетирип болбос. 20Је јелбистер слерге багып турганына сӱӱнбегер, ады-јолыгар теҥериде бичилгенине сӱӱнигер!

21Бу ла ӧйдӧ Иисус тыннаҥ сӱӱнчи алып, айтты:

– Ада, теҥери ле јердиҥ Кайраканы! Мыны ойгорлордоҥ ло керсӱлердеҥ јажырала, кичӱлерге ачканыҥ учун, Сеге баш болзын! Эйе, Ада, јакшылыкту табыҥ андый болгон. 22– Оноҥ ӱренчиктерине баштанып, айтты: – Ончозы Меге Адамнаҥ берилген. Уулы кем болгонын Адазынаҥ ӧскӧ кем де билбес, Уулынаҥ ӧскӧ Адазы кем болгонын кем де билбес, анайда ок Уулы кемге ачар кӱӱндӱ, ол билер.

23Оноҥ ӱренчиктерине баштанып, олорго аҥылап айтты:

– Слердиҥ кӧрӱп турганыгарды кӧргӧн кӧстӧр кежиктӱ. 24Айдып турум слерге: кӧп јарлыкчылар ла каандар кӧрӱп јӱргенеерди кӧрӧйин дейле, кӧрбӧгӧн, угуп јӱргенеерди угайын дейле, укпаган.

Быйанду самар кижи керегинде

25Бир јасакчы ӧрӧ туруп, Иисусты ченеп, сурады:

– Ӱредӱчи, ӱргӱлји јӱрӱмдӱ болорго, нени эдейин?

26Иисус оноҥ сурады:

– Јасакта не деп бичилген? Оноҥ сен нени кычырдыҥ?

27Ол кижи каруу јандырды:

– «Кайраканды, бойыҥныҥ Кудайыҥды, бастыра јӱрегиҥле, бастыра јулаҥла, бастыра кӱчиҥле, бастыра санааҥла сӱӱп јӱр». База: «Бойыҥды сӱӱгеҥдий, јуугыҥды сӱӱп јӱр».

28Иисус ого айтты:

– Айтканыҥ јолду. Анайда ла эдип јӱр, јӱрӱм јӱрериҥ.

29Је ол актанайын деп, Иисустаҥ сурады:

– А мениҥ јуугым кем?

30Иисус каруу јандырып, айтты:

– Бир кижи Иерусалимнеҥ Иерихон јаар барып јадала, тонокчыларга туттурган. Тонокчылар оны јылаҥаштап, јарым тындуга артырала, јӱре бергендер. 31Ол јолло бир абыс барып јаткан. Је соктыртып койгон кижини кӧрӧлӧ, кӧндӱре ӧдӧ берген. 32Анайып ок бир левит ол јерге келип, кӧрӧлӧ, кӧндӱре ӧдӧ конгон. 33Бир самар кижи дезе јортып барадала, оны кӧрӱп, ичи ачыган. 34Базып келеле, шырказын аракыла јунуп, майла сӱртеле, таҥып берген. Эштегине миндиреле, айылчы конор турага экелип, оны кичееген. 35Эртезинде дезе, атанар башта, эки динарий чыгарып, конор тураныҥ ээзине берип, айткан: «Бу кижини кичее. Артык акча коротсоҥ, бурылзам, тӧлӧп берерим». 36Тонокчыларга туттурган бу кижиниҥ јуугы ол ӱчӱниҥ кажызы болгон деп сананып туруҥ?

37Јасакчы: «Ого быйаны јеткени» – деди. Айдарда, Иисус айтты:

– Бар, сен де анайда эдип јӱр.

Марфа ла Мария

38Јолын улалтып, Иисус бир јуртка келди. Анда Марфа деп ӱй кижи Оны айлына кычырды. 39Марфада Мария деп сыйны болгон. Онызы Иисустыҥ будыныҥ јанына отурып, Оныҥ сӧзин тыҥдап турган. 40Марфа дезе, јаан кӱндӱ-кӱрее эдерге кичеенип, базып келеле, айтты:

– Кайракан, сыйным мени иштезин деп, јаҥыскан артырып койгонын кӧрбӧй туруҥ ба? Оны меге болушсын дезеҥ.

41-42Иисус дезе ого каруу јандырды:

– Марфа! Марфа! Сен кӧпти эдерге кичеенип, шакпырап јадыҥ, је јӱк ле бир неме керек. Мария дезе јакшылыкту ӱлӱӱзин талдап алды, оны кем де айрып болбос.

Zur Zeit ausgewählt:

Лука 10: AltNTBC

Markierung

Kopieren