Beliebte Verse in Genesis 32

Teilen

Tá segði hann: «Ikki skalt tú longur eita Jákup, men Ísrael; tí at tú hevur barst við Guð og menn og hevur vunnið sigur!»

Tá segði hann við hann: «Slepp mær, tí at nú lýsir fyri degi!» Men hann svaraði: «Eg sleppi tær ikki, fyrr enn tú vælsignar meg!»

Men sjálvur varð Jákup eftir eina. Tá tók maður at berjast við hann, alt til dagur tók at lýsa.

Jákup nevndi henda stað Pnuel, tí hann segði: «Eg havi sæð Guð andlit til andlits og slapp tó undan við lívinum.»

Og tá ið hann sá, at hann ikki kundi fella hann, sló hann hann á mjødnina; og mjødnin á Jákupi fór úr liði, meðan hann bardist við hann.

Tá mælti hann við hann: «Hvat er navn títt?» Hann svaraði: «Jákup.»

Tá mælti Jákup og segði: «Sig mær navn títt.» Men hann svaraði: «Hví spyrt tú meg um navn mítt?» Og hann vælsignaði hann har.

Eg eri ikki verðigur alla ta miskunn og alla ta trúfesti, ið tú hevur sýnt ímóti tænara tínum; tí at við stavi mínum eina fór eg yvir um Jórdan har, og nú eri eg vorðin at tveimum flokkum.

Tí eta Ísraelsmenn enn í dag ikki mjadnarsinuna, av tí at hann sló Jákup á mjødnina, har sum mjadnarsinan er.

Síðan bað Jákup: «Guð Ábrahams og Guð Ísaks, fedra mína, tú Harri, ið segði við meg: Far heim aftur í land títt til ættarfólk títt, so skal eg gera væl við teg.

Bjarga mær nú úr hondum bróður míns, úr hondum Esavs, tí at eg beri miklan ótta fyri, at hann kemur at drepa bæði meg og móður við børnum.