Ногай - 2011 Edition (NT)

Сонъ Иса: «Сизге дурысын айтаман: булайда туратаганлардынъ кайбиревлери, куьдирет пен келген Алла Патшалыгын коьрмей, оьлмееклер», – деп косты.

Алты куьн озганлай, Иса, Петерди, Якупты эм Яхъяды алып, ялгыз оларды бийик тавга мингистти де олардынъ алдында туьрленип кетти. Онынъ кийимлери, эш бир ювувшы ак этип болмастай, коьзди шагылыстыратаган кардай, ап-ак болдылар. Сонъ сокталарга Ильяс пан Муса коьринди; олар Иса ман соьйлейтаган эдилер.
Петер Исага: «Устаз! Биз мунда турсак, калай аьруьв эди! Кел уьш кос кураяк: бири Сага, бири Мусага, бири де Ильяска», – деп айтты. Оларды коркувлык бийлеп алганнан себеп, Петер не зат айтпага керегин таппай калды.
Сол вакыт сокталарды бир булыт каплап алды. Булыттан келген давыс: «Бу – Меним суьйген Улым. Онынъ айтканын тынъланъыз!» – деди.
Сокталар бирден тоьгерекке карандылар, ама Исадан баска биревди де коьрмедилер.
Тавдан туьсеятырганда Ол сокталарына, Аьдем Улы оьлилерден тирилгишей, коьрген затлары акында биревге де айтпаска буйырды. Сокталар бу соьзди эслеринде сакладылар, тек оьлилерден тирилуьв деген соьзлердинъ маьнеси не экен деп, бир-бириннен сорастылар.
Исадан: «Дин аьлимлери, бас деп, Ильяс келмеге керегин неге айтадылар?» – деп, сорадылар.
Ол яваплап: «Дурыс, Ильяс эрте келип, баьрин де алдынгы аьлине кайтарар. Тек Аьдем Улы акында, коьп азап коьреек эм корланаяк деп неге язылган? Ама айтаман сизге: Ильяс келген, онынъ акында кайтип язылган болса, аьдемлер ога суьйгенлеринше эткенлер», – деди.

Иса сокталарынынъ касына келгенде, олардынъ янында коьлем халк йыйылганын эм олар ман дин аьлимлерининъ давласып турганларын коьрди. Сол саьатлей, Оны коьрип, буьтин халк сейирсинип, алдына шабып шыкты, Оны саламлады.
Иса сокталарыннан: «Олар ман не зат акында эрисесинъиз?» – деп сорады.
Сол заманда халктынъ арасыннан бирев шыгып явапка: «Устаз! Мен Сага сакав этуьвши йин тийген улымды алып келгенмен. Йин оны каерде ысласа да, ерге йыгады. Улымнынъ авызыннан коьпиршик шыгарады, тислерин кыршылдатады эм оны курыстырады. Мен Сенинъ сокталарынънан йинди кувып шыгарынъыз деп тилеген эдим, ама олар болдыралмадылар», – деди.
Иса ога яваплай келип: «Эй, имансыз несил! Не шаклы заман сиз бен болаякпан? Мага не шаклы заман сизди тоьзбеге керек? Аькелинъиз ясты Мага», – деди.
Онынъ касына ясты аькелдилер. Йин Исады коьргенлей ок, ясты калтыратып баслады; яс ерге йыгылды да, авызыннан коьбик шыгарып, авнады.
Иса онынъ атасыннан: «Яс не заманнан бери булай болады?» – деп сорады.
«Бала шагыннан бери», – деди ол. «Йин оны оьлтиреек болып коьп кере отка да, сувга да таслаган. Бир зат эталсанъ, бизди ая эм бизге ярдамлас».
Иса ога: «Эталсанъма?! Иман эткеннинъ колыннан не зат та келеди», – деди.
Ястынъ атасы, коьзлери ясланып: «Иман этемен, Бийим! Меним имансыз ериме ярдам эт», – деп, ялбарды.
Иса, халктынъ тез йыйылатаганын коьрип: «Эй, сакав эм санъырав этуьвши йин! Мен сага буйыраман: онынъ ишиннен шык эм эки-меки онда кайтпа!» – деп, кара йинди тыйды.
Йин, акырып, ясты эпсиз калтыратып, онынъ ишиннен шыкты. Яс оьлгендей болды. Сонынъ уьшин коьплер ол оьлген дедилер. Ама Иса оны колыннан ыслап коьтерди, яс турды.
Иса уьйге киргенде, сокталары Оннан: «Йинди неге биз кувып болмадык?» – деп, сорадылар.
Иса оларга: «Сосындай йинди ялгыз дува этуьв [эм ораза тутув] ман шыгармага боларсыз», – деди.

Оннан шыгып, олар Галилеяды оьттилер эм Иса каерде экенлерин эш биревдинъ билуьвин суьймеди. Неге десе Ол сокталарын уьйретип: «Аьдем Улы аьдемлердинъ колына берилеек. Олар Оны оьлтирееклер, ама Ол оьлгеннен сонъ уьшинши куьнинде тирилеек», – деп айта эди. Ама олар бу соьзге туьсинмедилер эм Исадан сорамага корктылар.

Иса сокталары ман Капарнаумга келди. Уьйде орынласканларында, Ол сокталарыннан: «Йолда не акында эрисе эдинъиз?» – деп сорады. Олар уьндемедилер, неге десе йол бойы ишлеринде ким энъ де маьнели экен деп, эрисип, келетаган эдилер.
Ол олтырып, он экисин шакырып, оларга: «Ким биринши болгысы келсе, сол сонъысы эм баьрисининъ кулы болсын», – деп айтты.
Иса бир балады олардынъ ортасына алып, кушаклап, оларга булай деди: «Мунадай балалардынъ бирин Меним атымнан ким кабыл этсе, сол Мени кабыл этеди, а ким Мени кабыл этсе, сол Мени тувыл, Мени Йибергенди кабыл этеди».

Сол заман Яхъя: «Устаз! Биз Сенинъ атынъ ман йинлерди кувып шыгарувшыды коьрдик; тек ол бизи мен юрмейди, ол бизи мен юрмегеннен себеп, биз оны тыйдык», – деди.
Иса: «Тыйманъыз. Меним атым ман куьдиретли ис этип, бираз сонъ Мага яман айтаяк эш бирев йок. Неге десе ким бизге карсы тувыл, сол – бизим ягымыз. Ким Меним атым уьшин, сиз Масихтикилер деп, сизге тек бир тостакай сув иширсе, сизге дурысын айтаман: ол бир заманда да савгасыз калмас.

Мага ынанувшы бу кишкейлердинъ бирин ким йолдан тайдырса, ога мойнына уьйкен туьйирмен тасы тагылып, денъизге атылса, ога ийги болар эди. Эгер сени колынъ йолдан тайдыратаган болса, оны кесип тасла; эки колынъ ман яханемге, соьнмейтаган отка туьскеннен эсе, колсыз болып оьмирлик яшавга киргенинъ яхшы. Яханемдегилерди кемирген курт оьлмес, куьйдирген от соьнмес. Эгер сени аягынъ йолдан тайдыратаган болса, оны кесип тасла; эки аягынъ ман яханемге, соьнмейтаган отка атылганнан эсе, яшавга аяксыз киргенинъ яхшы. Яханемдегилерди кемирген курт оьлмес, куьйдирген от соьнмес. Эгер сени коьзинъ йолдан тайдыратаган болса, оны сувырып алып былактыр; эки коьзинъ мен яханемге атылганнан эсе, Алла Патшалыгына бир коьзинъ мен киргенинъ яхшы. Яханемдегилерди кемирген курт оьлмес, куьйдирген от соьнмес. Алладынъ от пан сынавыннан бирев де кашалмаяк. Ас уьстине туз себилгендей, баьрининъ де уьстине от келеек. Аьр курманлык та туз бан тузланаяк. Туз – яхшы зат; ама туз оьзининъ даьмин йойтса, оны не мен тузлы этерсиз? Оьзинъизде туз сакланъыз эм аранъызда татымлык болсын».

Höre Марк 9