1. Mosebog 11:1-8
1. Mosebog 11:1-8 Danske Bibel 1871/1907 (DA1871)
Og al Jorden havde eet Tungemaal og eet Sprog. Og det skete, der de rejste fra Østen, da fandt de en Dal i Landet Sinear og boede der. Og de sagde, den ene til den anden: Velan, lader os stryge Tegl og brænde dem vel; og de havde Tegl for Sten, og Jordbeg havde de for Kalk. Og de sagde: Velan, lader os bygge os en Stad og et Taarn, hvis Spidse kan naa op til Himmelen, og lader os gøre os et Navn, at vi ikke skulle adspredes over al Jorden. Da nedfor Herren for at se den Stad og det Taarn, som Menneskens Børn byggede. Og Herren sagde: Se, dette er eet Folk, og de have alle eet Tungemaal, og dette have de begyndt at gøre; og nu vil intet formenes dem af alt, hvad de faa i Sinde at gøre. Velan, lader os fare ned og blande deres Tungemaal der, at den ene ikke forstaar den andens Tungemaal. Og Herren adspredte dem derfra over al Jordens Kreds; og de lode af at bygge Staden.
1. Mosebog 11:1-8 Bibelen på Hverdagsdansk (BPH)
I begyndelsen talte alle mennesker samme sprog. Efter oversvømmelsen bevægede de sig rundt i Østen og kom til en frugtbar slette i landet Shinar, hvor de slog sig ned. De sagde til hinanden: „Lad os forme mursten og brænde dem hårde, og lad os bruge asfalt som mørtel. Så kan vi bygge en stor by med et tårn, som når op til himlen. Et sådant projekt vil gøre os berømte og hindre, at vi bliver spredt ud over jorden.” Men Gud steg ned for at se på byen og tårnet, som de var ved at bygge. „Se, hvad de er i stand til at udrette, når de er enige og taler samme sprog,” sagde Gud. „Intet vil være umuligt for dem. Lad os derfor give dem forskellige sprog, så de ikke længere forstår hinanden.” På den måde fik Gud spredt dem ud over hele jorden, og de fik aldrig fuldendt deres byggeri.