กิจการ​ 22

22
เปา​โลก​ล่าว​แก้​คดี​ให้​เขา​ฟัง
1“ดูก่อน​ท่าน​พี่​น้อง​กับ​บิดา​ทั้ง​หลาย, ขอ​จง​ฟัง​คำ​ให้​การ​ซึ่ง​ข้าพ​เจ้า​จะ​กล่าว​แก้​คดี​ให้​ท่าน​ฟัง​ใน​บัดนี้.”
2ครั้น​เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​ยิน​ท่าน​พูด​ภาษา​เฮ็บ​ราย, เขา​ก็​ยิ่ง​เงียบ​ลง​กว่า​ก่อน, เปา​โล​จึง​กล่าว​ว่า,
3“ข้าพ​เจ้า​เป็น​คน​ชาติ​ยู​ดาย, เกิด​ใน​เมือง​ตา​ระ​โซ​มณฑล​กิ​ลิ​เกีย, แต่​ได้​เติบโต​ขึ้น​ใน​เมือง​นี้, และ​ได้​เล่า​เรียน​กับ​ท่าน​อาจารย์ฆา​มา​ลิ​เอล ตาม​บัญญัติ​ของ​บรรพ​บุรุษ​ของ​เรา​โดย​ถี่​ถ้วน​ทุก​ประการ, จึง​ได้​มี​ใจ​ร้อน​รน​ใน​การ​ปฏิบัติ​พระ​เจ้า​เหมือน​อย่าง​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ใน​ทุก​วันนี้. 4ข้าพ​เจ้า​ได้​ข่ม​เหง​คน​ทั้ง​หลาย​ที่​ถือ​ใน​ทาง​นี้​จน​ถึง​ตาย, และ​ได้​ผูกมัด​เขา​จำ​ไว้​ใน​คุก​ทั้ง​ชาย​และ​หญิง, 5ตามที่​มหา​ปุโรหิต​กับ​ผู้​เฒ่า​ทั้ง​หลาย​อาจ​เป็น​พะยาน​แก่​ข้าพ​เจ้า​ได้, เพราะ​ข้าพ​เจ้า​ได้​ถือ​หนังสือ​ของ​ท่าน​ผู้​นั้น​ไป​ย้ง​พวก​พี่​น้อง​ใน​เมือง​ดา​เม​เซ็ก ให้​จับ​มัด​คน​ทั้ง​หลาย​พา​มา​ยัง​กรุง​ยะ​รู​ซาเลม​เพื่อ​จะ​ทำ​โทษ​เสีย
เปา​โล​กล่าว​เรื่อง​นิมิตต์​ที่​ได้​เห็น
6ครั้น​เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​กำลัง​เดินทาง​ไป​ใกล้​จะ​ถึง​เมือง​ดา​เม​เซ็ก​เป็น​เวลา​เที่ยง, ใน​บัด​เดี๋ยว​นั้น มี​แสง​สว่าง​อัน​กล้า​ส่อง​มา​จาก​ฟ้า​ล้อม​ข้าพ​เจ้า​ไว้. 7ข้าพ​เจ้า​จึง​ล้ม​ลง​ที่ดิน​และ​ได้​ยิน​พระ​สุ​รเสียง​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​ว่า, “เซา​โล, เซา​โล, เจ้า​ข่ม​เหง​เรา​ทำไม?” 8ข้าพ​เจ้า​จึง​ทูล​ตอบ​ว่า, “พระ​องค์​เจ้า​ข้า, ท่าน​เป็น​ผู้ใด?” พระ​องค์​จึง​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​ว่า, “เรา​คือ​เยซู​ชาว​นา​ชา​เร็ธ​ซึ่ง​เจ้า​ข่ม​เหง​นั้น.” 9ฝ่าย​คน​ทั้ง​หลาย​ที่​อยู่​กับ​ข้าพ​เจ้า​ได้​เห็น​แสง​สว่าง. แต่​พระ​สุ​รเสียง​ที่​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​นั้น​เขา​หา​ได้​ยิน​ไม่. 10ข้าพ​เจ้า​จึง​ทูล​ถาม​ว่า. “พระ​องค์​เจ้า​ข้า, ข้าพ​เจ้า​จะต้อง​ทำ​ประการ​ใด?” พระ​องค์​จึง​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​ว่า, “จง​ลุก​ขึ้น​เข้า​ไป​ใน​เมือง​ดา​เม​เซ็ก, และ​ที่​นั่น​เขา​จะ​บอก​เจ้า​ให้​รู้​ถึง​การ​ทุก​สิ่ง​ซึ่ง​ได้​กำหนด​ไว้​ให้​เจ้า​กระทำ​นั้น.” 11เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​เห็น​อะไร​ไม่ได้​เนื่อง​จาก​รัศมี​อัน​แรง​กล้า​นั้น. คน​ที่​มา​ด้วย​กัน​กับ​ข้าพ​เจ้า​ก็​จูง​มือ​พา​ข้าพ​เจ้า​เข้า​ไม่​ใน​เมือง​ดา​เม​เซ็ก
12มี​คน​หนึ่ง​ชื่ออะ​นา​เนีย, เป็น​คน​สัตย์​ซื่อ​ตาม​พระ​บัญญัติ. และ​มี​ชื่อเสียง​ดี เป็น​ที่​นับ​ถือ​แก่​พวก​ยู​ดาย​ทั้ง​ปวง​ซึ่ง​อยู่​ที่​นั่น. 13ท่าน​ได้มา​หา​ข้าพ​เจ้า​และ​ยืน​อยู่​ใกล้ กล่าว​ว่า. ‘พี่​เซา​โล​เอ๋ย. จง​เห็น​ได้​เถิด’ ข้าพ​เจ้า​จึง​เห็น​ได้​ใน​เวลา​นั้น 14ท่าน​จึง​กล่าว​ว่า. ‘พระ​เจ้า​แห่ง​บรรพ​บุรุษ​ของ​เรา​ได้​ทรง​เลือก​ท่าน​ไว้, ประสงค์​จะ​ให้​ท่าน​รู้จัก​น้ำ​พระทัย​ของ​พระ​องค์, ให้​ท่าน​เห็น​พระ​องค์​ผู้​ชอบ​ธรรม​นั้น, และ​ให้​ได้​ยิน​พระ​สุ​รเสียง​จาก​พระ​โอษฐ์​ของ​พระ​องค์ 15เพราะว่า​ท่าน​จะ​เป็น​พะยาน​ฝ่าย​พระ​องค์ ให้​คน​ทั้ง​ปวง​ทราบ​ถึง​เหตุการณ์​ซึ่ง​ท่าน​ได้​เห็น​และ​ได้​ยิน​นั้น. 16เดี๋ยวนี้​ท่าน​จะ​รอ​ช้า​อยู่​ทำไม? จง​ลุก​ขึ้น​รับ​บัพ​ติศ​มา​ลบ​ล้าง​ความผิด​ของ​ท่าน​เสีย, และ​อธิษฐาน​ออก​พระ​นาม​ของ​พระ​องค์​เถิด.’ 17เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​กลับมา​ยัง​กรุง​ยะ​รู​ซาเลม​และ​กำลัง​อธิษฐาน​อยู่​ใน​โบสถ์, ก็​เห็น​นิมิตต์ 18คือ​ข้าพ​เจ้า​ได้​เห็น​พระ​องค์​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​ว่า, ‘จง​รีบ​ออกไป​จาก​กรุง​ยะ​รู​ซาเลม, ด้วย​ว่า​เขา​จะ​ไม่​รับคำ​ของ​เจ้า​ซึ่ง​อ้าง​พะยาน​ถึง​เรา.’ 19ข้าพ​เจ้า​จึง​ทูล​ว่า. ‘พระ​องค์​เจ้า​ข้า, คน​เหล่านั้น​ทราบ​อยู่​ว่า ข้าพ​เจ้า​ได้​จับ​คน​ทั้ง​หลาย​ที่​เชื่อถือ​พระ​องค์​ไป​ใส่​คุก​และ​เฆี่ยน​ตี​ธรรม​ศาลา​ทุก​แห่ง 20และ​เมื่อ​เขา​ทำ​ให้​โลหิต​ของ​ซะ​เตฟา​โน​ผู้​เป็น​พะยาน​ฝ่าย​พระ​องค์​ตก​นั้น, ข้าพ​เจ้า​ได้​ยืน​อยู่​ใกล้​และ​เห็น​ชอบ​ใน​การ​นั้น​ด้วย, และ​ข้าพ​เจ้า​ได้​เป็น​คน​เฝ้า​เสื้อผ้า​ของ​คน​ที่​ฆ่า​ซะ​เตฟา​โน​นั้น.’ 21แล้ว​พระ​องค์​ได้​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​ว่า. ‘จง​ไป​เถิด, เรา​จะ​ใช้​ให้​เจ้า​ไป​ไกล​ไป​หา​คน​ต่างชาติ.’ ”
นาย​พัน​สั่ง​ให้​พาเปาโล​เข้า​ไป​ใน​ป้อม
22เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​ฟัง​เปา​โลก​ล่าว, พอ​ถึง​คำ​นั้น​แล้ว​ก็​ร้อง​เสียง​ดัง​ว่า, “คน​เช่นนี้​อยู่​หนัก​แผ่น​ดิน ไม่​ควร​จะ​ให้​เขา​มี​ชีวิต​อยู่” 23เมื่อ​เขา​ทั้ง​หลาย​กำลัง​โห่​ร้อง และ​ถอด​เสื้อ เอา​ผง​คลี​ดิน​ชัด​ขึ้น​ไป​ใน​อากาศ, 24นาย​พัน​จึง​สั่ง​ให้​พา​เปาโล​เข้า​ไป​ใน​ป้อม. และ​สั่ง​ให้​ไต่​สวน​โดย​โบย​ตี, เพื่อ​จะ​รู้​ได้​ว่า​เขา​ร้อง​ปรักปรำ​ท่าน​ด้วย​เหตุ​ประการ​ใด. 25ครั้น​เอา​เชือก​หนัง​มัด​เปา​โล, ท่าน​จึง​ถาม​นาย​ร้อย​ซึ่ง​ยืน​อยู่​ที่​นั่น​ว่า, “การ​ที่​จะ​เฆี่ยน​คน​ที่​เป็น​ชาติ​โรมัน​ก่อน​พิพากษา​ปรับ​โทษ​นั้น​ถูก​ตาม​กฎหมาย​หรือ” 26เมื่อ​นาย​ร้อย​ได้​ยิน​แล้ว​จึง​ไป​บอก​นาย​พัน​ว่า, “คน​นั้น​เป็น​ชาติ​โรมัน​ท่าน​จะ​ให้​ทำ​อย่างไร?” 27ฝ่าย​นาย​พัน​จึง​ไป​หา​เปา​โล​ถาม​ว่า, “ท่าน​เป็น​ชาติ​โรมัน​หรือ จง​บอก​เรา​เถิด.” เปาโล​จึง​ตอบ​ว่า, “ข้าพ​เจ้า​เป็น​ชาติ​โรมัน.” 28นาย​พัน​จึง​ว่า, “ซึ่ง​เรา​เป็น​ชาติ​โรมัน​ได้​นั้น​เรา​ต้อง​เสีย​เงิน​มาก.” เปาโล​จึง​ตอบ​ว่า, “ข้าพ​เจ้า​เป็น​ชาติ​โรมัน​โดย​กำเนิด.” 29ขณะนั้น​คน​ทั้ง​หลาย​ที่​จะ​ไต่​สวน​เปา​โล​ก็​ได้​ละ​ท่าน​ไป​ทันที. และ​นาย​พัน​เมื่อ​ทราบ​ว่า เปา​โล​เป็น​ชาติ​โรมัน​ก็​ตกใจ​กลัว​เพราะ​ได้​มัด​ท่าน​ไว้
30ครั้น​วันรุ่งขึ้น​นาย​พัน​อยาก​จะ​รู้​แน่​ว่า​พวก​ยู​ดาย​ได้​กล่าว​หา​เปาโล​ด้วย​เหตุ​ใด, จึง​ให้​ถอด​เครื่อง​จำ​เปา​โล สั่ง​ให้​พวก​ปุโรหิต​ใหญ่​กับ​บรรดา​พวก​ที่​ปรึกษา​ประชุม​กัน, แล้ว​พา​เปา​โล​ลง​ไป​ให้​ยืน​อยู่​ใน​ที่​ประชุม

Markering

Del

Kopiér

None

Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind