เบ๊อะ อาโหน่เนอ อาแบ่เจ่ อาเม แม๊ ลู เร๊อ ซิหยื่อ ลู เร๊อ อา เฮ๊ ลู เน๊อ, “โนโอ่เมอ เต่อเกอ เน๊อ แว.” หม่าแน๊เรอ คูโยเซฟ เท๊ฉื่อ แก ลู เร๊อ อา เฮ๊ ลู เน๊อ, “เตเนแม๊ มอ, ตาเต ล๋อ ปลี เด๊อ หี่ด๊อกู เออ, แวแบ่เจ่ โหล่ ตี๊หรี่แม๊กาคยา ปา เจ๊อ เน๊อ อาเหน่ เตอเจ๋อ โต่ เฮ๊อ. อา นอ เป๊อตี๊หรี่ ลอปลี เจ๊อ เฮ๊อ แว เน๊อ อาตาเต ล๋อ ปลี เจ๊อ. เบ๊อะ หี่ด๊อกู เออ แกแย เด๊อ อาดุ เล๊อ เน๊อ แว เนอ อา โอ่ปา เตเพร่ว โต่. แวแบ่เจ่ เด๊อะตา ลอปลี เด๊อ แวกู๊ยากู ปว๊า เต๊อเจ่อ. อา เด๊อะเต่อโต่ ตื๊อ เน แพ๊, เมเตเฮ๊เรอ เน ย๋อ ทวา อาเม เนอ. แว เกเร จว๊า เมโต่ เตซื๊อ มู๊แหม่รีแจ่ ดู๋ เออ เต๊อเจ่อ เด๊อ อา เม โตโมเต๊เก่ฉื่อ จอแปแหร่ดุ เออ ฮู๊เต?”