Populære bibelvers fra Ioan 3

Del

Canys felly y cârodd Duw y bŷd, fel y rhoddodd efe ei vni-genedic fab, fel na choller nêb a’r y sydd yn crêdu ynddo ef, eithr caffael o honaw ef fywyd tragywyddol.

O blegit ni ddanfonodd Duw ei fâb i’r byd i farnu yr bŷd, onid i iachau yr byd trwyddo ef.

Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrtho ef, yn wir, yn wir meddaf i ti, oddi eithr geni dyn trachefn, ni ddichon efe weled teyrnas Dduw.

Nid ydys yn barnu yr hwn a grêdo ynddo ef, ond yr hwn nid yw yn credu a farnwyd eusus, am na chredodd yn enw vni-genedic fab Duw.

A hyn yw’r farnedigaeth, dyfod goleuni i’r bŷd, a charu o ddynion dywyllwch yn fwy nâ’r goleuni, o herwydd bod eu gweithredoedd hwy yn ddrwg.

Rhaid ydyw iddo ef gynnyddu, ac i minne leihaû.

O herwydd pob vn a’r sydd yn gwneuthur drwg sy yn cessau y goleuni, ac ni ddaw i’r goleuni, rhac argyoeddi ei weithredoedd.

Yr hwn sydd yn credu yn y Mâb, y mae iddo fywyd tragywyddol: a’r hwn sydd yn anghredu’r Mâb ni wêl efe y bywyd, eithr y mae digofaint Duw yn aros arno ef.

Ac megis y derchafodd Moses y sarph yn y diffaethwch, felly y bydd rhaid derchafu Mâb y dŷn.

Y mae y Tâd yn caru y Mâb, ac efe a roddodd bob peth yn ei law ef.