Altai, Southern - 2013 Edition (NT)

Иисус Иерихонго кирип, оныҥ ичиле базып бараткан. Бу калада Закхей деп кижи јуртаган. Ол каланчылардыҥ јааны, бай кижи болгон. Иисусты кем болгонын кӧрӧргӧ кӱӱнзеп, је кыскачак сынду болуп, улус ажыра кӧрӱп болбой турган. Айдарда, озолой јӱгӱрип барала, јаныла ӧтсӧ, Оны кӧрӧргӧ, смоква агашка чыгып алды. Иисус ол јерге једип келеле, саҥ ӧрӧ кӧрӱп, айтты:
– Закхей, капшай тӱш! Меге бӱгӱн сениҥ айлыҥда болор керек.
Ол меҥдей тӱжӱп, Оны айлында сӱӱнчилӱ уткыды. Ончозы мыны кӧрӧлӧ, Ол кинчектӱ кижиниҥ айлына кирди деп, арбаныжып турдылар.
Закхей дезе туруп, Кайраканга айтты:
– Кайракан! Јӧӧжӧмниҥ кабортозын тӱреҥилерге берейин, кемди кӱјӱреген болзом, тӧрт катап кӧп јандырып берейин.
Иисус айтты:
– Бӱгӱн бу айылга аргадаш келди: бу да кижи Авраам уулы. Кижи Уулы дезе, јылыйганды таап, аргадаарга келген.


Мыны уккан улуска Ол укаа сӧс айтты. Ол Иерусалимге јуук болгон, оныҥ учун Кудайдыҥ Каандыгы удабас једип келер деп, олор санангандар.
Иисус:
– Каандык алып, кайра јанарга, укту-тӧстӱ бир кижи ыраак ороонго атанып јаткан – деди. – Он кулын алдырып алып, олорго он мина акча берип, айткан: «Мен јанганчам, акчаны эбиртигер». Ол јердиҥ улузы оны кӧрбӧс болгон, кийнинеҥ ары элчилер ийип, мынайда айттыргандар: «Ол бистиҥ кааныбыс болзын деп кӱӱнзебей јадыс».
Је ол каанныҥ ширеезин алала, јанып келген. Кем кандый кирелте алганын сурап угарга, мӧҥӱн берген кулдарын бойына кычырзын деп јакарган. Бирӱзи келип, «Бийим, сениҥ мина акчаҥ он мина экелди» – деген. Ого айткан: «Јакшы, керсӱ кул! Аска бӱдӱмјилӱ болдыҥ, он каламды башкар».
Экинчи кул келип, «Бийим, сениҥ мина акчаҥ беш мина экелди» – деген. «Сен де беш каламды башкар» – деп, ого айткан.
Ӱчинчизи келип, айткан: «Бийим, сениҥ минаҥ бу, оны арчуулга тӱӱп, чеберлеп јӱрдим. Кату кижи деп, сенеҥ коркыдым: салбаган немени алатан эдиҥ, ӱрендебеген немени кезетен эдиҥ». Ого айткан: «Бойыҥныҥ ок сӧзиҥле сени јаргылаарым, јаман кул! Мени салбаган немени алатан, ӱрендебеген немени кезетен кату кижи деп, сен билген эмейиҥ. Айдарда, мени келип, кирелтелӱ алзын деп, мӧҥӱнимди не керек эбиртпедиҥ?» Оноҥ кожо јӱрген улуска јакарган: «Оныҥ миназын алыгар, он миналуга беригер!» «Бийибис, ондо тегин де он мина бар» – дешкендер. Олорго айткан: «Је мен слерге айдып турум: бардыҥ барына берилер, јоктыҥ не бары да айрылар. Мени каан болбозын деп јӱрген ӧштӱлеримди дезе, бери экелип, мениҥ алдымда ӧлтӱригер».


Мыны айдала, Иисус Иерусалимди ӧрӧ чыгып, оноҥ ары барды. Елеон кырдыҥ эдегинде турган Виффагия ла Вифанияга јууктап келерде, ӱренчиктердиҥ экӱзин ийип, айтты:
– Одоштой јуртка барыгар. Ого кирип, бир де кижи минбеген, буулап койгон эштектиҥ кулунын кӧрӱп ийеригер. Оны чечеле, бери экелигер. Кандый бир кижи слердеҥ: «Не керек чечип јадыгар?» – деп сураза, «Ол Кайраканга керек» – дегер.
Ийгендери барып, Оныҥ айтканыла таап алдылар. Кулун эштекти чечкилеп јадарда, «Эштекти не керек чечип јадыгар?» – деп, ээлери сурады. Ӱренчиктер: «Ол Кайраканга керек» – дедилер. Кулун эштекти экелеле, кийимдерин оныҥ белине арта салып, Иисусты ого миндирдилер. Јортып барадарда, улус кийимдерин јолго јайып турдылар.
Ол Елеон кырды тӧмӧн алган јолго јууктап келерде, ал-камык ӱренчиктер тыҥ ӱнденип, сӱӱнижип, кӧргӧн ончо кайкалдары учун Кудайды алкай бердилер:
– Кайраканныҥ адынаҥ келип јаткан Каан алкышту! Теҥериде амыр болзын, кӧк-теҥериде турганга мак!
Улустыҥ ортозынаҥ кезик фарисейлер айттылар:
– Ӱредӱчи, ӱренчиктериҥди токтот.
Је Ол каруу јандырды:
– Айдып турум слерге: олор унчукпай барза, таштар кыйгырыжып чыгар.
Калага јууктап келеле, оны кӧрӧлӧ ыйлап, айтты:
– Э-э, амыр-энчӱ сеге нени экелерин ого јӱк бу кӱнде билген болзоҥ кайдат! Је оны бӱгӱн сениҥ кӧзиҥ кӧрӱп болбос. Сениҥ кӱндериҥ једип, ӧштӱлериҥ сени эбире казыктар кадаар, курчап алар, ончо јанынаҥ кыстап келер. Кудай сеге келип јӱрген ӧйди таныбаганыҥ учун сени јемирип, балдарыҥды сенде кырып салгылаар, сенде таш ӱстине таш та артырбас.


Иисус байзыҥга киреле, садыжып ла садып алып турган улусты сӱрӱп, олорго айдып турды:
– Бичилген сӧс бар: «Мениҥ айлым улус мӱргийтен айыл болор». Слер дезе оны тонокчылардыҥ уйазы эдип алдыгар!
Ол кӱнӱҥ сайын байзыҥда ӱредер болды. Улу абыстар, бичикчилер ле калыктыҥ башчылары Оны ӧлтӱрер эбин бедиреп јӱрдилер. Је мыны канайда эдерин билбей тургандар, нениҥ учун дезе улус ончозы Оны угуп, Оноҥ айрылбас болгон.

Lyt til Лука 19