Kumyk - IBT Version (NT)

Иса, ондан чыгъып, оьз шагьарына геле. Якъчылары да Ону булан гелелер. Сонгугюн болгъанда, Иса синагогда адамлагъа Аллагьны каламын англатмагъа башлай. Кёплер Огъар тынглагъан сонг, тамаша болуп къалалар. Олар булай дей:
– Бу Адам бу затланы къайдан уьйренген? Бугъар берилген бу гьакъыл недир? Муну къоллары булан этилеген бу аламатлар нени англата? Мариямны уланы, Якъубну, Юсупну, Ягьуданы ва Симонну агъасы агъач уста Бу сама тюгюлмю? Къызардашлары мунда, бизин арабызда, яшамаймы? – деп сорайлар.
Олар да Исагъа абур этмей. Иса да олагъа:
– Пайхаммарны бары да ерлерде абуру бардыр, янгыз оьз ватанында, оьзюню адамларыны арасында ва оьз уьюнде ону абуру ёкъдур, – дей.
Шо саялы онда Иса гьеч бир муъжизат гёрсетип болмай. Янгыз бир нече авруйгъан адамланы уьстюне къолун узатып, оланы сав эте. Оланы имансызлыгъына къарап, Иса тамашалыкъ эте. Сонг адамлагъа Аллагьны каламын англатмагъа айланадагъы юртлагъа гете.

Он эки де элчисин Оьзюню янына чакъырып, Иса оланы экев экев этип йибермеге башлай, олагъа жинлени къувалама къудрат бере. Ёлгъа оьзлер булан бир таякъдан башгъа дагъы бир зат да – не экмек, не дорба, не кисесине акъча алмасынлар деп тапшура. Олагъа чарыкълар гийсинлер ва уьстюне де гийгенинден башгъа дагъы гёлек алмасынлар деп буюра. Олагъа булай дей:
– Къайсы ерде бир уьйге гирсегиз, о ерден гетгинче, шо уьйде къалыгъыз. Баргъан еригизде сизин къабул этмесе ва сёзлеригизге тынгламаса, ондан чыгъагъанда, аякъларыгъыздагъы чангны да силкип тайдырыгъыз. Бу олар учун буварыв болажакъ.
Олар ёлгъа чыгъалар ва инсанланы товба этмеге чакъыралар. Олар хыйлы жинлени къувалайлар ва бир кёп аврувланы зайтун май сюртюп сав этелер.

Гьирод гьаким Исаны гьакъында эшите, неге тюгюл Ону аты яхшы белгили болгъан. Халкъ: «Бу Адам оьлюмден тирилген Ягьия пайхаммардыр. Шо саялы бу муъжизатланы О гёрсете», – дей. Башгъалары да: «О Илияс пайхаммардыр», – дей. Бирлери де: «О бырынгъы пайхаммарлар йимик бир пайхаммардыр», – дей.
Муну эшитгенде, Гьирод: «О мен башын гесдирген Ягьиядыр, о оьлюмден тирилген», – дей. Ягьия Гьиродгъа: «Сагъа агъанг Филипни алдынгъы къатыны Гьиродияда булан уьйленмеге ярамай», – деп бир нече керенлер айтгъан болгъан. Гьиродияда себеп болуп, Гьирод, Ягьияны тутуп бугъавлап, туснакъгъа салмагъа буйрукъ берген.
Гьиродияда Ягьиядан ачув алма сююп, ону оьлтюртмеге сюе, тек шону этип болмай. Неге тюгюл де, Ягьия бир сыйлы ва муъмин адам экенин билип, Гьирод ондан къоркъа ва ону къоруп сакълай. Гьирод Ягьияны сёзлерине бек сююп тынгласа да, олар ону даим рагьатсызландыра болгъан.
Оьзю тувгъан гюнюн белгилеп, Гьирод оьзюню айтылгъан адамлары, асгербашчылары, ва Галилеяны абурлу адамлары учун къонакълыкъ къургъанда, онгайлы гюн гелип къала. Гьиродияданы къызы шонда гирип гелип, бийиме башлагъанда, о Гьиродну ва ону булан олтургъанланы кепине геле. Пача бу къызгъа:
– Сен менден не тилесенг де, мен сагъа бережекмен. Менден не зат тилесенг де, гьатта пачалыгъымны яртысын тилесенг де, бережекмен, – деп ант эте.
Къыз да чыгъып, анасына:
– Не тилейим? – деп сорай.
– Ягьия пайхаммарны башын гес деп тиле, – дей анасы.
Къыз шоссагьат алгъасап, пачаны янына барып, огъар:
– Тепсиге де салып, магъа буссагьат Ягьия пайхаммарны башын бергенингни сюемен, – дей.
Пача бек пашман бола. Амма къонакъланы да алдында ант этгени саялы, къызны тилевюн гери урма сюймей. Пача гьазиринде жаллатны чакъырып, огъар Ягьияны башын гесип гелтирмекни буюра. Жаллат, туснакъгъа барып, Ягьияны башын гесе. Ону башын, тепсиге салып гелтирип, къызгъа бере. Къыз да ону элтип анасына бере. Ягьияны якъчылары муну эшитгенде, гелип, ону сюегин алалар ва къабургъа салалар.

Элчилер, Исаны янына жыйылып, Огъар оьзлер не этгенни ва не уьйретгенни айталар. Иса да олагъа:
– Гьали бир чет ерге барайыкъ, шонда бираз рагьатланыгъыз, – дей.
Неге тюгюл де, гелеген гетегенлер онча да кёп бола чы, оланы гьатта ашамагъа сама заманы болмай. Олар къайыкъгъа да минип, халкъдан ари бир чет ерге баралар.
Барагъанын гёрген бир кёп гишилер оланы таныйлар. Бары да юртлардан жыйылгъан халкъ чабып олардан алдын шонда барып токътай. Къайыкъдан ягъагъа чыкъгъанда, Иса бир кёп адамланы гёре. Ону адамлагъа языгъы чыгъа, неге десе олар къойчусуз къалгъан къойлар йимик болгъан. Сонг олагъа кёп затланы англатмагъа башлай. Заман геч болуп барагъанына гёре, якъчылары Исаны янына гелип:
– Бу чет ер де дюр, геч де болгъан. Халкъны къайтар, айланадагъы махилеге ва юртлагъа барып, оьзлеге ашамагъа зат алсынлар, – дейлер.
– Олагъа ашама зат сиз беригиз, – деп жавап бере Иса.
– Биз барып аш сатып алып, оланы тойдурайыкъмы? Шону алмакъ учун чу, эки юз гюмюш акъча сама герек, – дейлер олар.
– Сизин нече экмегигиз бар? Барып къарап гелигиз, – дей Иса.
Олар билип:
– Беш экмегибиз де, эки балыгъыбыз да бар, – дейлер.
Иса олагъа бютюн халкъны гюп гюп этип яшыл отну уьстюнде олтуртмагъа буйрукъ эте. Халкъ да юз юз, элли элли адамдан гюплер болуп олтура. Иса беш экмекни де, эки балыкъны да алып, кёкге багъып къарап, шюкюр дуа эте. Сонг, сындырып, экмеклени якъчыларына бере, олар да халкъгъа пайлайлар. Иса эки балыкъны да шолай барысына да пайлай. Барысы да ашап тоя. Къалгъан гесеклени жыйып, он эки земгилни экмекден де, балыкъдан да толтуралар. Ашайгъанлар буса беш мингге ювукъ адам болгъан.

Иса шоссагьат, халкъны йибергинче, якъчыларына, къайыкъгъа минип, Оьзюнден алда о бириси якъгъа, Байтсайдагъа, чыгъып турмагъа буюра. Халкъны ёлгъа салгъандан сонг, дуа этмек учун, Иса тавгъа чыгъа.
Ахшам болгъанда, къайыкъ кёлню ортасында, Иса буса ягъада къуру ерде янгыз бола. Къаршы гючлю ел эшегени саялы, О якъчыларына кюсмен чалмагъа къыйын экенни гёре. Танг къатгъынча Иса кёлню уьстю булан юрюп, оланы янына бара. Оланы янындан оьтюп гетмеге де сюе, амма Ону кёлню уьстю булан юрюп гелегенин гёрюп, олар шо бир гёзге гёрюнеген затдыр деп ойлашалар ва барысы да бирче къоркъуп къычырып йиберелер. Олар бары да Исаны гёрюп, бек къоркъалар. О буса шоссагьат олагъа булай дей:
– Гьалекленмегиз! Менмен! Къоркъмагъыз!
Сонг Иса оланы янына къайыкъгъа мине. Ел сел бола. Олар бек тамашалыкъ этип къалалар, неге тюгюл олар экмеклер булангъы аламатны агьамиятлыгъын гьали де англап битмеген болгъан. Буланы барын да олар юреклерини енгилмейгенлигинден англап болмагъан.

Кёлню бириси ягъасына чыкъгъан сонг, олар Генисаретге баралар. Онда къайыкъны ягъагъа байлайлар. Олар къайыкъдан чыгъып гелегенде, адамлар шоссагьат Исаны таный. Олар айланадагъы бары да ерлеге бара. Иса къайда барса да, аврувлуланы тёшекде ятгъан гьалында Ону янына гелтирмеге башлайлар. Шагьар болсун, юрт яда махи болсун – О къайда барса да, бары да ерлерде аврувланы майданлагъа гелтирелер. Аврувлар да, янгыз Оьзюню опурагъыны этегине сама бир тиймеге къойсун деп, Исагъа ялбаралар. Тийгенлени барысы да сав болалар.

Lyt til Марк 6