Newari - 1986 Edition (Drama NT)

छन्‍हु येशूं देगलय् मनूतय्‌त स्‍यनेकने याना व भिंगु खँ कनाच्‍वंबलय् तःधंपिं पुजाहारीत, शास्‍त्रीत व थकालिपिन्‍सं वयाः वय्‌कःयात थथे धाल – “छिं थथे याना दित गनं अधिकार कयादिया? अले छितः थ्‍व अधिकार सुनां बिल?”
वय्‌कलं इमित लिसः बियादिल – “जिं नं छिकपिन्‍के छगू खँ न्‍यने – बप्‍तिस्‍मा बीगु अधिकार यूहन्‍नां सुयापाखें काल? स्‍वर्गपाखें ला कि मनूतय्‌पाखें?”
थ्‍व न्‍यनाः इमि थःथवय् थथे खँ जुल – “स्‍वर्गपाखें काःगु धाल कि झन झीत वं ‘अय्‌सा, छिमिसं वयात छाय् विश्‍वास मयानागु लय्?’ धकाः धाइ। मनूतय्‌पाखें काःगु धाल कि मनूतय्‌सं झीत ल्‍वहँतं कय्‌का स्‍याइ, छाय्‌धाःसा फुक्‍कसिनं यूहन्‍नायात अगमवक्ता धकाः मानय् यानातःगु दु।” अय्‌जूगुलिं इमिसं वय्‌कःयात थथे लिसः बिल – “जिमिसं मस्‍यू।”
अले वय्‌कलं इमित धयादिल – “अय्‌सा, जिं नं छिकपिन्‍त थ्‍व ज्‍या यायेत जितः सुनां अधिकार बियाहःगु खः धकाः धाये मखु।”


अले येशूं मनूतय्‌त छगू उखान कनादिल – “छम्‍ह मनुखं क्‍यबय् दाखमा पिनाः म्‍हय्‌तय्‌त त्‍वःताः थः तःन्‍हुया लागि तापालय् वन। बाली काय् त्‍यय्‌काः वं थः च्‍यःयात म्‍हय्‌तय्‌थाय् दाख बाली काय्‌के छ्वल। म्‍हय्‌तय्‌सं वयात दायाः छुं हे मब्‍यूसे लित छ्वयाहल। वं हानं मेम्‍ह च्‍यःयात छ्वल। वयात नं इमिसं दायाः इज्‍जत हे कयाः छुं हे मब्‍यूसे लित छ्वयाहल। वं हानं मेम्‍ह च्‍यःयात छ्वल। थ्‍वयात ला इमिसं घाःपाः यानाः क्‍यबं पितिना हल।
“अय्‌जूगुलिं क्‍यब थुवालं थथे मतिइ तल – ‘आः जिं छु यायेगु? हानं छकः जि यःम्‍ह काय्‌यात हे इमिथाय् छ्वया स्‍वये, जिम्‍ह काय्‌यात ला इमिसं हनाबना तइ।’
“अय्‌नं काय्‌म्‍हय्‌सित वयाच्‍वंगु खनेवं म्‍हय्‌तय्‌सं – ‘थ्‍व ला तःसिंया काय् खः, थ्‍वयात स्‍यानाः फुक्‍क धनसम्‍पत्ति झीगु याना काये धकाः ग्‍वसाः ग्‍वल।’ अले इमिसं वयात ज्‍वनाः दाखक्‍यबं पिने यंकाः स्‍यानाबिल।
“आः तःसिंनं वयाः व म्‍हय्‌तय्‌त छु याइ? वं इमित स्‍यानाछ्वइ, अले व क्‍यब मेपिन्‍त हे ज्‍याके बी।”
थ्‍व न्‍यनाः अन च्‍वंपिन्‍सं धाल – “थथे गुबलें मजुइमा।”
इमिसं अथे धाःगुलिं वय्‌कलं इमित स्‍वयाः धयादिल – “अय्‌सा धर्मशास्‍त्रय् थथे च्‍वया तःगुया छु अर्थ जुल लय्?

“‘दकःमितय्‌सं ज्‍यालगय् मजूगु धकाः
धाःगु ल्‍वहं हे
मू ल्‍वहं जूवल।’

“व ल्‍वहँतय् दःपिं फुक्‍कं कुचा कुचा दली। अले व ल्‍वहं कुतुं वयाः सुयात लाइ व धू जुइ।”
वय्‌कलं अथे धयादीगुलिं शास्‍त्रीत व तःधंपिं पुजाहारीतय्‌सं वय्‌कःयात अन हे ज्‍वनेत स्‍वल, छाय्‌धाःसा व उखान इमित हे किकाः न्‍यंकादीगु खः धकाः इमिसं सीकल। अय्‌नं मनूत खनाः ग्‍यानाः इमिसं वय्‌कःयात ज्‍वने मफुत।


अय्‌जूगुलिं इमिसं येशूयात ज्‍वनेत मौका स्‍वयाच्‍वन। इमिसं थः मनूतय्‌त भिंपिं थें च्‍वंक वय्‌कःयाथाय् छ्वल। इमिसं वय्‌कःयात खँ ल्‍ह्वकाः ज्‍वनाः रोमी हाकिमयात लःल्‍हाना बीगु ग्‍वसाः ग्‍वःगु खः। व मनूतय्‌सं वय्‌कःयात थथे धकाः न्‍ह्यसः यात – “गुरुजु, छिं खः खःगु जक नवानादी, अले भिंभिंगु जक स्‍यनादी धकाः जिमिसं स्‍यू। अले हानं छिं ख्‍वाः स्‍वयाः ज्‍या यानादी मखु, बरु परमेश्‍वरयागु सत्‍य लँ क्‍यनादी। छता खँ धयादिसँ, कैसरयात झीसं कर पुले ज्‍यू ला कि मज्‍यू?”
वय्‌कलं इमिगु मभिंगु बिचाः थुइकाः धयादिल – “धिबा छगः हयाः जितः क्‍यनादिसँ। थुकी सुयागु ख्‍वाः व नां कियातःगु दु?”
इमिसं धाल – “कैसरयागु।”
वय्‌कलं धयादिल – “अय्‌सा कैसरयागु कैसरयात हे बीमाः, परमेश्‍वरयागु परमेश्‍वरयात हे बीमाः।”
इमिसं वय्‌कःयात मनूतय्‌गु न्‍ह्यःने खँय् बुकाः ज्‍वने मफुत। वय्‌कःयागु लिसः न्‍यनाः इपिं छक्‍क जुल, अले सुम्‍क च्‍वन।


हानं सिनाः म्‍वाना वइगु खँय् विश्‍वास मयाइपिं सदुकीतय्‌सं वयाः येशूयात थथे धकाः न्‍ह्यसः यात – “गुरुजु, सुं मनू मस्‍त मदय्‌कं सिनावन धाःसा वया हे किजां थः तताःजुयात कलाः तयाः दाजुम्‍हय्‌सिगु निंतिं मस्‍त दय्‌केमाः धकाः मोशां च्‍वया थकूगु दु। धाये – न्‍हय्‌म्‍ह दाजुकिजापिं दु। तःधिकःम्‍ह दाजुम्‍ह ब्‍याहा यानाः मस्‍त मदय्‌क सिनावन। अले दातिम्‍ह किजां तताःजुम्‍हय्‌सित कलाः तल। थुकथं हे साहिँलाम्‍ह किजां नं यात। थुकथं हे मेमेपिन्‍सं नं यात। फुक्‍कं मस्‍त मदय्‌कं हे सिनावन। दकलय् लिपा व मिसा नं सित। आः धयादिसँ, सीपिं म्‍वाना वइबलय् व मिसा सुया कलाः जुइ? इपिं न्‍हय्‌म्‍हय्‌सिनं नं वयात कलाः तःगु दु।”
वय्‌कलं इमित धयादिल – “थ्‍व संसारय् च्‍वंपिं मनूतय्‌सं जक ब्‍याहा याइ, अले बियाछ्वइ। सिनाः म्‍वाना वयाः स्‍वर्गय् वनीपिं मनूतय् सुयां ब्‍याहा नं जुइ मखु। अले सुयातं बिया नं छ्वइ मखु। इपिं ला स्‍वर्गदूत थें जुइ, उकिं इपिं हानं सी मखुत। सीपिन्‍त म्‍वाका तःगुलिं इपिं परमेश्‍वरया मस्‍त जुइ।
“मोशां नं सीपिं मनूत म्‍वाना वइ धकाः क्‍यना वंगु दु नि। झालय् मि च्‍याःबलय् परमेश्‍वरं धयादीगु खँ मोशां थथे च्‍वया थकूगु दु – ‘जि अब्राहाम, इसहाक व याकूबया परमेश्‍वर खः।’ थुकियागु अर्थ परमेश्‍वर सीपिनि परमेश्‍वर मखु, बरु म्‍वाना च्‍वंपिनि परमेश्‍वर खः, छाय्‌धाःसा फुक्‍कं वय्‌कःया निंतिं हे म्‍वानाच्‍वंपिं खः।”
अले गुलिं शास्‍त्रीतय्‌सं लिसः बिल – “गुरुजु, छिं धात्‍थें हे खःगु खँ धयादिल।” अबलय् निसें सुनानं हे वय्‌कःयाके छुं हे न्‍यनेगु आँट याये मफुत।


वय्‌कलं इमित धयादिल – “मुक्ति बीम्‍ह ख्रीष्‍ट दाऊदया काय् खः धकाः इमिसं गथे यानाः धायेफत? दाऊद थःम्‍हय्‌सिनं हे भजन सफुलिइ थथे च्‍वया थकूगु दु –
“‘छं शत्रुतय्‌त छंगु पालि तःले मततले
छ जिगु जव ल्‍हाःपाखे च्‍वनाच्‍वँ धकाः
परमप्रभुं जिमि प्रभुयात धयादिल।’
“दाऊदं हे वयात ‘प्रभु’ धकाः धाल धाःसा गथे यानाः दाऊदया काय् जुइ फइ?”


अले फुक्‍क मनूतय्‌सं ताय्‌क वय्‌कलं चेलातय्‌त धयादिल – “ततःपाःगु लं फिना जुइ मास्‍ति वःपिं, बजारय् मनूतय्‌सं मानय् याका जुइ मास्‍ति वःपिं, धर्मशास्‍त्र स्‍यनीगु छेँय् दकलय् न्‍ह्यःने फ्‍यतू वने मास्‍ति वःपिं, भ्‍वय्‌बलय् ततःधंपिं नाप च्‍वने मास्‍ति वःपिं शास्‍त्रीत खनाः होश या। थज्‍याःपिन्‍सं भाःत मदुपिं मिसातय्‌गु छेँ लुतय् यानाच्‍वंगु दु, प्रार्थना धाःसा कर्पिन्‍त क्‍यनेत ततःहाकय्‌क यानाक्‍यनी। थज्‍याःपिन्‍सं हे दकलय् तःधंगु सजाँय फये मालीतिनि।”

Lyt til लूका 20