Salm 37:23-40
Salm 37:23-40 beibl.net 2015, 2024 (BNET)
Mae’r ARGLWYDD yn sicrhau llwyddiant yr un sy’n byw i’w blesio. Bydd yn baglu weithiau, ond fydd e ddim yn syrthio ar ei wyneb, achos mae’r ARGLWYDD yn gafael yn ei law. Rôn i’n ifanc ar un adeg, ond bellach dw i mewn oed. Dw i erioed wedi gweld rhywun sy’n byw yn iawn yn cael ei siomi gan Dduw, na’i blant yn gorfod chwilio am fwyd. Mae bob amser yn hael ac yn benthyg i eraill, ac mae ei blant yn cael eu bendithio. Tro dy gefn ar ddrwg a gwna beth sy’n dda, a byddi’n saff am byth. Mae’r ARGLWYDD yn caru beth sy’n gyfiawn, a dydy e byth yn siomi’r rhai sy’n ffyddlon iddo. Maen nhw’n saff bob amser; ond bydd plant y rhai drwg yn cael eu gyrru i ffwrdd. Bydd y rhai sy’n byw yn iawn yn meddiannu’r tir, ac yn aros yno am byth. Mae pobl dduwiol yn dweud pethau doeth, ac yn hybu cyfiawnder. Cyfraith Duw sy’n rheoli eu ffordd o feddwl, a dŷn nhw byth yn llithro. Mae’r rhai drwg yn disgwyl am gyfle i ymosod ar y sawl sy’n byw yn iawn, yn y gobaith o’i ladd; ond fydd yr ARGLWYDD ddim yn gadael iddo syrthio i’w dwylo; fydd e ddim yn cael ei gondemnio yn y llys. Disgwyl am yr ARGLWYDD! Dos y ffordd mae e’n dweud a bydd e’n rhoi’r gallu i ti feddiannu’r tir. Byddi’n gweld y rhai drwg yn cael eu gyrru i ffwrdd. Dw i wedi gweld pobl ddrwg, greulon, yn llwyddo ac ymledu fel coeden ddeiliog yn ei chynefin. Ond wedyn wrth basio heibio, sylwais eu bod wedi diflannu! Rôn i’n chwilio, ond doedd dim sôn amdanyn nhw. Edrych ar y rhai gonest! Noda’r rhai sy’n byw’n gywir! Mae dyfodol i’r rhai sy’n hybu heddwch. Ond bydd y rhai sy’n troseddu yn cael eu dinistrio’n llwyr. Does dim dyfodol i’r rhai drwg. Mae’r ARGLWYDD yn achub y rhai sy’n byw’n gywir, ac yn eu hamddiffyn pan maen nhw mewn trafferthion. Mae’r ARGLWYDD yn eu helpu ac yn eu hachub; mae’n eu hachub o afael pobl ddrwg, am eu bod wedi troi ato i’w hamddiffyn.
Salm 37:23-40 Beibl Cymraeg Newydd Diwygiedig 2004 (BCND)
Yr ARGLWYDD sy'n cyfeirio camau'r difeius, y mae'n ei gynnal ac yn ymhyfrydu yn ei gerddediad; er iddo syrthio, nis bwrir i'r llawr, oherwydd y mae'r ARGLWYDD yn ei gynnal â'i law. Bûm ifanc, ac yn awr yr wyf yn hen, ond ni welais y cyfiawn wedi ei adael, na'i blant yn cardota am fara; y mae bob amser yn drugarog ac yn rhoi benthyg, a'i blant yn fendith. Tro oddi wrth ddrwg a gwna dda, a chei gartref diogel am byth, oherwydd y mae'r ARGLWYDD yn caru barn, ac nid yw'n gadael ei ffyddloniaid; ond difethir yr anghyfiawn am byth, a thorrir ymaith blant y drygionus. Y mae'r cyfiawn yn etifeddu'r tir, ac yn cartrefu ynddo am byth. Y mae genau'r cyfiawn yn llefaru doethineb, a'i dafod yn mynegi barn; y mae cyfraith ei Dduw yn ei galon, ac nid yw ei gamau'n methu. Y mae'r drygionus yn gwylio'r cyfiawn ac yn ceisio cyfle i'w ladd; ond nid yw'r ARGLWYDD yn ei adael yn ei law, nac yn caniatáu ei gondemnio pan fernir ef. Disgwyl wrth yr ARGLWYDD a glŷn wrth ei ffordd, ac fe'th ddyrchafa i etifeddu'r tir, a chei weld y drygionus yn cael eu torri ymaith. Gwelais y drygionus yn ddidostur, yn taflu fel blaguryn iraidd; ond pan euthum heibio, nid oedd dim ohono; er imi chwilio amdano, nid oedd i'w gael. Sylwa ar y difeius, ac edrych ar yr uniawn; oherwydd y mae disgynyddion gan yr heddychlon. Difethir y gwrthryfelwyr i gyd, a dinistrir disgynyddion y drygionus. Ond daw gwaredigaeth y cyfiawn oddi wrth yr ARGLWYDD; ef yw eu hamddiffyn yn amser adfyd. Bydd yr ARGLWYDD yn eu cynorthwyo ac yn eu harbed; bydd yn eu harbed rhag y drygionus ac yn eu hachub, am iddynt lochesu ynddo.
Salm 37:23-40 Beibl William Morgan - Argraffiad 1955 (BWM)
Yr ARGLWYDD a fforddia gerddediad gŵr da: a da fydd ganddo ei ffordd ef. Er iddo gwympo, ni lwyr fwrir ef i lawr: canys yr ARGLWYDD sydd yn ei gynnal ef â’i law. Mi a fûm ieuanc, ac yr ydwyf yn hen; eto ni welais y cyfiawn wedi ei adu, na’i had yn cardota bara. Bob amser y mae efe yn drugarog, ac yn rhoddi benthyg; a’i had a fendithir. Cilia di oddi wrth ddrwg, a gwna dda; a chyfanhedda yn dragywydd. Canys yr ARGLWYDD a gâr farn, ac ni edy ei saint; cedwir hwynt yn dragywydd: ond had yr annuwiol a dorrir ymaith. Y rhai cyfiawn a etifeddant y ddaear, ac a breswyliant ynddi yn dragywydd. Genau y cyfiawn a fynega ddoethineb, a’i dafod a draetha farn. Deddf ei DDUW sydd yn ei galon ef; a’i gamre ni lithrant. Yr annuwiol a wylia ar y cyfiawn, ac a gais ei ladd ef. Ni ad yr ARGLWYDD ef yn ei law ef, ac ni ad ef yn euog pan ei barner. Gobeithia yn yr ARGLWYDD, a chadw ei ffordd ef, ac efe a’th ddyrchafa fel yr etifeddech y tir: pan ddifether yr annuwiolion, ti a’i gweli. Gwelais yr annuwiol yn gadarn, ac yn frigog fel y llawryf gwyrdd. Er hynny efe a aeth ymaith, ac wele, nid oedd mwy ohono: a mi a’i ceisiais, ac nid oedd i’w gael. Ystyr y perffaith, ac edrych ar yr uniawn: canys diwedd y gŵr hwnnw fydd tangnefedd. Ond y troseddwyr a gyd-ddistrywir: diwedd yr annuwiolion a dorrir ymaith. A iachawdwriaeth y cyfiawn sydd oddi wrth yr ARGLWYDD: efe yw eu nerth yn amser trallod. A’r ARGLWYDD a’u cymorth hwynt, ac a’u gwared: efe a’u gwared hwynt rhag yr annuwiolion, ac a’u ceidw hwynt, am iddynt ymddiried ynddo.