Exodus 11:4-9
Exodus 11:4-9 beibl.net 2015, 2024 (BNET)
A dyma Moses yn dweud, “Dyma mae’r ARGLWYDD yn ei ddweud: ‘Tua canol nos bydda i’n mynd drwy wlad yr Aifft, a bydd pob mab hynaf drwy’r wlad yn marw – o fab hynaf y Pharo ar ei orsedd i fab hyna’r gaethferch sy’n troi’r felin law, a hyd yn oed pob anifail gwryw oedd y cyntaf i gael ei eni. Bydd pobl yn wylofain drwy wlad yr Aifft i gyd. Fydd dim byd tebyg wedi digwydd erioed o’r blaen, a fydd dim byd tebyg byth eto. Ond fydd dim yn bygwth pobl Israel na’u hanifeiliaid – dim hyd yn oed ci yn cyfarth! Byddwch chi’n deall wedyn fod yr ARGLWYDD yn gwahaniaethu rhwng yr Eifftiaid a phobl Israel.’ Bydd dy swyddogion i gyd yn dod i edrych amdana i, ac yn plygu’n isel o mlaen i. Byddan nhw’n dweud, ‘Ewch! – Ti a’r bobl sy’n dy ddilyn di.’ Wedyn bydda i’n mynd.” Yna dyma Moses yn gadael y Pharo, wedi digio’n lân. A dyma’r ARGLWYDD yn dweud wrtho, “Fydd y Pharo ddim yn gwrando arnoch chi. Felly dw i’n mynd i wneud mwy o wyrthiau rhyfeddol yn yr Aifft.”
Exodus 11:4-9 Beibl Cymraeg Newydd Diwygiedig 2004 (BCND)
Yna dywedodd Moses, “Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD: Tua hanner nos, byddaf yn mynd allan trwy ganol yr Eifftiaid, a bydd farw pob cyntafanedig yng ngwlad yr Aifft, o gyntafanedig Pharo, sy'n eistedd ar ei orsedd, hyd gyntafanedig y forwyn sydd wrth y felin, a chyntafanedig pob anifail hefyd. Bydd llefain mawr trwy holl wlad yr Aifft, mwy nag a fu o'r blaen nac a welir eto. Ond ymhlith yr Israeliaid, ni bydd hyd yn oed gi yn ysgyrnygu ei ddannedd ar ddyn nac anifail; trwy hynny fe fyddwch yn gwybod bod yr ARGLWYDD yn gwahaniaethu rhwng yr Aifft ac Israel. Fe ddaw pob un o'th weision i lawr ataf ac ymgrymu o'm blaen a dweud, ‘Dos allan, ti a phawb sy'n dy ganlyn.’ Yna fe af finnau allan.” Aeth o ŵydd Pharo wedi ei gythruddo. Yr oedd yr ARGLWYDD wedi dweud wrth Moses, “Ni fydd Pharo'n gwrando arnoch; felly byddaf yn amlhau fy rhyfeddodau yng ngwlad yr Aifft.”
Exodus 11:4-9 Beibl William Morgan - Argraffiad 1955 (BWM)
Moses hefyd a ddywedodd, Fel hyn y llefarodd yr ARGLWYDD; Ynghylch hanner nos yr af fi allan i ganol yr Aifft. A phob cyntaf-anedig yng ngwlad yr Aifft a fydd marw, o gyntaf-anedig Pharo, yr hwn sydd yn eistedd ar ei deyrngadair, hyd gyntaf-anedig y wasanaethferch sydd ar ôl y felin; a phob cyntaf-anedig o anifail. A bydd gweiddi mawr trwy holl wlad yr Aifft, yr hwn ni bu ei fath, ac ni bydd mwyach ei gyffelyb. Ond yn erbyn neb o blant Israel ni symud ci ei dafod, ar ddyn nac anifail; fel y gwypoch fod yr ARGLWYDD yn gwneuthur rhagor rhwng yr Eifftiaid ac Israel. A’th holl weision hyn a ddeuant i waered ataf fi, ac a ymgrymant i mi, gan ddywedyd, Dos allan, a’r holl bobl sydd ar dy ôl; ac wedi hynny yr af fi allan. Felly efe a aeth allan oddi wrth Pharo mewn dicllonedd llidiog. A dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, Ni wrendy Pharo arnoch; fel yr amlhaer fy rhyfeddodau yng ngwlad yr Aifft.