Y Salmau 116:1-11

Yr wyf yn caru'r ARGLWYDD, am iddo wrando ar lef fy ngweddi, am iddo droi ei glust ataf y dydd y gwaeddais arno. Yr oedd clymau angau wedi tynhau amdanaf, a gefynnau Sheol wedi fy nal, a minnau'n dioddef adfyd ac ing. Yna gelwais ar enw'r ARGLWYDD: “Yr wyf yn erfyn, ARGLWYDD, gwared fi.” Graslon yw'r ARGLWYDD, a chyfiawn, ac y mae ein Duw ni'n tosturio. Ceidw'r ARGLWYDD y rhai syml; pan ddarostyngwyd fi, fe'm gwaredodd. Gorffwysa unwaith eto, fy enaid, oherwydd bu'r ARGLWYDD yn hael wrthyt; oherwydd gwaredodd fy enaid rhag angau, fy llygaid rhag dagrau, fy nhraed rhag baglu. Rhodiaf gerbron yr ARGLWYDD yn nhir y rhai byw. Yr oeddwn yn credu y byddwn wedi fy narostwng; cefais fy nghystuddio'n drwm; yn fy nghyni dywedais, “Y mae pawb yn dwyllodrus.”