Y Salmau 105:1-45

Diolchwch i'r ARGLWYDD. Galwch ar ei enw, gwnewch yn hysbys ei weithredoedd ymysg y bobloedd. Canwch iddo, moliannwch ef, dywedwch am ei holl ryfeddodau. Gorfoleddwch yn ei enw sanctaidd; llawenhaed calon y rhai sy'n ceisio'r ARGLWYDD. Ceisiwch yr ARGLWYDD a'i nerth, ceisiwch ei wyneb bob amser. Cofiwch y rhyfeddodau a wnaeth, ei wyrthiau a'r barnedigaethau a gyhoeddodd, chwi ddisgynyddion Abraham, ei was, disgynyddion Jacob, ei etholedig. Ef yw'r ARGLWYDD ein Duw, ac y mae ei farnedigaethau dros yr holl ddaear. Y mae'n cofio ei gyfamod dros byth, gair ei orchymyn hyd fil o genedlaethau, sef y cyfamod a wnaeth ag Abraham, a'i lw i Isaac— yr hyn a osododd yn ddeddf i Jacob, ac yn gyfamod tragwyddol i Israel, a dweud, “I chwi y rhoddaf wlad Canaan yn gyfran eich etifeddiaeth.” Pan oeddent yn fychan o rif, yn ychydig, ac yn grwydriaid yn y wlad, yn crwydro o genedl i genedl, ac o un deyrnas at bobl eraill, ni adawodd i neb eu darostwng, ond ceryddodd frenhinoedd o'u hachos, a dweud, “Peidiwch â chyffwrdd â'm heneiniog, na gwneud niwed i'm proffwydi.” Pan alwodd am newyn dros y wlad, a thorri ymaith eu cynhaliaeth o fara, yr oedd wedi anfon gŵr o'u blaenau, Joseff, a werthwyd yn gaethwas. Doluriwyd ei draed yn y cyffion, a rhoesant haearn am ei wddf, nes i'r hyn a ddywedodd ef ddod yn wir, ac i air yr ARGLWYDD ei brofi'n gywir. Anfonodd y brenin i'w ryddhau— brenin y cenhedloedd yn ei wneud yn rhydd; gwnaeth ef yn feistr ar ei dŷ, ac yn llywodraethwr ar ei holl eiddo, i hyfforddi ei dywysogion yn ôl ei ddymuniad, ac i ddysgu doethineb i'w henuriaid. Yna daeth Israel hefyd i'r Aifft, a Jacob i grwydro yn nhir Ham. A gwnaeth yr Arglwydd ei bobl yn ffrwythlon iawn, ac aethant yn gryfach na'u gelynion. Trodd yntau eu calon i gasáu ei bobl, ac i ymddwyn yn ddichellgar at ei weision. Yna anfonodd ei was Moses, ac Aaron, yr un yr oedd wedi ei ddewis, a thrwy eu geiriau hwy gwnaeth arwyddion a gwyrthiau yn nhir Ham. Anfonodd dywyllwch, ac aeth yn dywyll, eto yr oeddent yn gwrthryfela yn erbyn ei eiriau. Trodd eu dyfroedd yn waed, a lladdodd eu pysgod. Llanwyd eu tir â llyffaint, hyd yn oed ystafelloedd eu brenhinoedd. Pan lefarodd ef, daeth haid o bryfed a llau trwy'r holl wlad. Rhoes iddynt genllysg yn lle glaw, a mellt yn fflachio trwy eu gwlad. Trawodd y gwinwydd a'r ffigyswydd, a malurio'r coed trwy'r wlad. Pan lefarodd ef, daeth locustiaid a lindys heb rifedi, nes iddynt fwyta'r holl laswellt trwy'r wlad, a difa holl gynnyrch y ddaear. A thrawodd bob cyntafanedig yn y wlad, blaenffrwyth eu holl nerth. Yna dygodd hwy allan gydag arian ac aur, ac nid oedd un yn baglu ymysg y llwythau. Llawenhaodd yr Eifftiaid pan aethant allan, oherwydd bod arnynt eu hofn hwy. Lledaenodd gwmwl i'w gorchuddio, a thân i oleuo iddynt yn y nos. Pan fu iddynt ofyn, anfonodd soflieir iddynt, a digonodd hwy â bara'r nefoedd. Holltodd graig nes bod dŵr yn pistyllio, ac yn llifo fel afon trwy'r diffeithwch. Oherwydd yr oedd yn cofio ei addewid sanctaidd i Abraham ei was. Dygodd ei bobl allan mewn llawenydd, ei rai etholedig mewn gorfoledd. Rhoes iddynt diroedd y cenhedloedd, a chymerasant feddiant o ffrwyth llafur pobloedd, er mwyn iddynt gadw ei ddeddfau, ac ufuddhau i'w gyfreithiau. Molwch yr ARGLWYDD.