Jeremeia 14
14
Y Sychder Mawr
1Dyma air yr ARGLWYDD at Jeremeia ynghylch y sychder:
2“Y mae Jwda'n galaru, a'i phyrth yn llesg;
y maent yn cwynfan ar lawr, a chri Jerwsalem yn esgyn fry.
3Y mae'r pendefigion yn anfon y gweision i gyrchu dŵr;
dônt at y ffosydd a'u cael yn sych,
dychwelant a'u llestri'n wag;
mewn cywilydd a dryswch fe guddiant eu hwynebau.
4Oherwydd craciodd y pridd am na ddaeth glaw i'r wlad;
mewn cywilydd cuddiodd yr amaethwyr eu hwynebau.
5Y mae'r ewig yn bwrw llwdn yn y maes, ac yn ei adael am nad oes porfa;
6y mae'r asynnod gwyllt yn sefyll ar y moelydd uchel, ac yn yfed gwynt fel bleiddiaid;
pylodd eu llygaid am nad oes gwellt.”
7“Yn ddiau, er i'n drygioni dystio yn ein herbyn,
O ARGLWYDD, gweithreda er mwyn dy enw.
Y mae ein gwrthgilio'n aml, pechasom yn dy erbyn.
8Gobaith Israel, a'i geidwad yn awr ei adfyd,
pam y byddi fel dieithryn yn y tir,
fel ymdeithydd yn lledu pabell i aros noson?
9Pam y byddi fel un mewn syndod,
fel un cryf yn methu achub?
Ond eto yr wyt yn ein mysg ni, ARGLWYDD;
dy enw di a roddwyd arnom; paid â'n gadael.”
10Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD wrth y bobl hyn:
“Mor hoff ganddynt yw crwydro heb atal eu traed;
am hynny, ni fyn yr ARGLWYDD mohonynt,
fe gofia eu drygioni yn awr, a chosbi eu pechodau.”
11Dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, “Paid â gweddïo dros les y bobl hyn. 12Pan ymprydiant, ni wrandawaf ar eu cri; pan aberthant boethoffrwm a bwydoffrwm, ni fynnaf hwy; ond difethaf hwy â'r cleddyf a newyn a haint.” 13Dywedais innau, “O fy Arglwydd DDUW, wele'r proffwydi yn dweud wrthynt, ‘Ni welwch gleddyf, ni ddaw newyn arnoch, ond fe rof i chwi wir heddwch yn y lle hwn.’ ” 14A dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, “Proffwydo celwyddau yn fy enw i y mae'r proffwydi; nid anfonais hwy, na gorchymyn iddynt, na llefaru wrthynt. Proffwydant i chwi weledigaethau gau, a dewiniaeth ffôl, a thwyll eu dychymyg eu hunain. 15Am hynny, fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am y proffwydi sy'n proffwydo yn fy enw er nad anfonais hwy, sy'n dweud na bydd cleddyf na newyn yn y wlad hon: ‘Trwy'r cleddyf a newyn y difethir y proffwydi hynny. 16Oherwydd y newyn a'r cleddyf, teflir allan i heolydd Jerwsalem y bobl y proffwydir iddynt, heb neb i'w claddu hwy eu hunain na'u gwragedd na'u meibion na'u merched. Tywalltaf eu drygioni arnynt.’ ”
17“A dywedi wrthynt y gair hwn:
‘Difered fy llygaid ddagrau, nos a dydd heb beidio.
Daeth briw enbyd i'r wyryf, merch fy mhobl;
ergyd drom iawn.
18Os af i'r maes, yno y mae'r cyrff a laddwyd â'r cleddyf.
Os af i'r ddinas, yno y mae'r rhai a nychwyd gan y newyn.
Y mae'r proffwyd hefyd a'r offeiriad yn crwydro'r wlad,
a heb ddeall.’ ”
Y Bobl yn Ymbil ar yr ARGLWYDD
19A wrthodaist ti Jwda yn llwyr? A ffieiddiaist ti Seion?
Pam y trewaist ni heb fod inni iachâd?
Disgwyl yr oeddem am heddwch, ond ni ddaeth daioni;
am amser iachâd, ond dychryn a ddaeth.
20Cydnabyddwn, ARGLWYDD, ein drygioni,
a chamwedd ein hynafiaid;
yn wir, yr ydym wedi pechu yn dy erbyn.
21Ond oherwydd dy enw, paid â'n ffieiddio ni,
na dirmygu dy orsedd ogoneddus;
cofia dy gyfamod â ni, paid â'i dorri.
22A oes neb ymhlith gau dduwiau'r cenhedloedd a rydd lawogydd?
A rydd y nefoedd ei hun gawodydd?
Na, ond ti, yr ARGLWYDD ein Duw,
ynot ti yr hyderwn, ti yn unig a wnei'r pethau hyn oll.
Dewis Presennol:
Jeremeia 14: BCND
Uwcholeuo
Rhanna
Copi
Eisiau i'th uchafbwyntiau gael eu cadw ar draws dy holl ddyfeisiau? Cofrestra neu mewngofnoda
© Cymdeithas y Beibl 2004
© British and Foreign Bible Society 2004