Marc 3:1-21

Dro arall eto pan aeth Iesu i’r synagog, roedd yno ddyn oedd â’i law yn ddiffrwyth. Roedd yna rai yn gwylio Iesu’n ofalus i weld a fyddai’n iacháu’r dyn ar y Saboth. Roedden nhw’n edrych am unrhyw esgus i’w gyhuddo! Dyma Iesu’n galw’r dyn ato, “Tyrd i sefyll yma’n y canol.” Wedyn dyma Iesu’n gofyn i’r rhai oedd eisiau ei gyhuddo, “Beth mae’r Gyfraith yn ei ddweud sy’n iawn i’w wneud ar y dydd Saboth: pethau da neu bethau drwg? Achub bywyd neu ladd?” Ond wnaeth neb ateb. Edrychodd Iesu arnyn nhw bob yn un – roedd yn ddig ac wedi cynhyrfu drwyddo am eu bod mor ystyfnig. Yna dwedodd wrth y dyn, “Estyn dy law allan.” Ac wrth i’r dyn wneud hynny cafodd y llaw ei gwella’n llwyr. Dyma’r Phariseaid yn mynd allan ar unwaith i drafod gyda chefnogwyr Herod sut allen nhw ladd Iesu. Aeth Iesu at y llyn gyda’i ddisgyblion iddyn nhw gael ychydig o lonydd, ond dyma dyrfa fawr yn ei ddilyn – pobl o Galilea, ac o Jwdea, Jerwsalem, ac Idwmea yn y de, a hyd yn oed o’r ardaloedd yr ochr draw i’r Iorddonen ac o ardal Tyrus a Sidon yn y gogledd. Roedd pawb eisiau ei weld ar ôl clywed am y pethau roedd yn eu gwneud. Gan fod tyrfa mor fawr yno gofynnodd Iesu i’r disgyblion gael cwch bach yn barod, rhag ofn i’r dyrfa ei wasgu. Y broblem oedd fod cymaint o bobl oedd yn sâl yn gwthio ymlaen i’w gyffwrdd. Roedd pawb yn gwybod ei fod wedi iacháu cymaint o bobl. A phan oedd pobl wedi’u meddiannu gan ysbrydion drwg yn ei weld, roedden nhw’n syrthio ar lawr o’i flaen a gweiddi, “Mab Duw wyt ti!” Ond roedd Iesu’n eu rhybuddio nhw i beidio dweud pwy oedd e. Aeth Iesu i fyny i ben mynydd a galw ato y rhai roedd wedi’u dewis, a dyma nhw’n mynd ato. Dewisodd ddeuddeg ohonyn nhw fel ei gynrychiolwyr personol. Nhw fyddai gydag e drwy’r amser, ac roedd am eu hanfon allan i gyhoeddi’r newyddion da, a rhoi awdurdod iddyn nhw i fwrw cythreuliaid allan o bobl. Y deuddeg a ddewisodd oedd: Simon (yr un roedd Iesu’n ei alw’n Pedr); Iago fab Sebedeus a’i frawd Ioan (“Meibion y Daran” oedd Iesu’n eu galw nhw); Andreas, Philip, Bartholomeus, Mathew, Tomos, Iago fab Alffeus, Thadeus, Simon y Selot a Jwdas Iscariot (wnaeth ei fradychu). Pan aeth Iesu yn ôl i’r tŷ lle roedd yn aros, roedd cymaint o dyrfa wedi casglu yno nes bod dim cyfle i’w ddisgyblion ac yntau gael bwyta hyd yn oed. Pan glywodd ei deulu am hyn, dyma nhw’n penderfynu fod rhaid rhoi stop ar y peth. “Mae’n wallgof”, medden nhw.