Mathew 4:1-10

Yn syth wedyn dyma’r Ysbryd yn arwain Iesu allan i’r anialwch i gael ei demtio gan y diafol. Ar ôl bwyta dim byd am bedwar deg diwrnod, roedd yn llwgu. Dyna pryd y daeth y diafol i’w demtio. “Os mai Mab Duw wyt ti, gwna i’r cerrig yma droi’n fara,” meddai. “Na!”, atebodd Iesu, “Mae’r ysgrifau sanctaidd yn dweud mai ‘Nid bwyd ydy’r unig beth mae pobl ei angen i fyw, ond popeth mae Duw yn ei ddweud.’” Wedyn dyma’r diafol yn mynd â Iesu i’r ddinas sanctaidd (hynny ydy Jerwsalem) a gwneud iddo sefyll ar y tŵr uchaf un yn y deml. “Os mai Mab Duw wyt ti,” meddai, “neidia i lawr o’r fan yma. Mae’r ysgrifau sanctaidd yn dweud: ‘Bydd Duw yn gorchymyn i’w angylion dy ddal yn eu breichiau, fel na fyddi’n taro dy droed ar garreg.’” Atebodd Iesu, “Mae’r ysgrifau sanctaidd yn dweud hefyd: ‘Paid rhoi’r Arglwydd dy Dduw ar brawf.’ ” Yna dyma’r diafol yn mynd ag e i ben mynydd uchel iawn, a dangos holl wledydd y byd a’u cyfoeth iddo. A dwedodd y diafol wrtho, “Cei di’r cwbl gen i os gwnei di blygu i lawr i fy addoli i.” Ond dyma Iesu’n dweud, “Dos i ffwrdd Satan! Mae’r ysgrifau sanctaidd yn dweud: ‘Addola’r Arglwydd dy Dduw, a’i wasanaethu e’n unig.’ ”