Eseia 53:2-6

Wrth iddo dyfu o’i flaen doedd e’n ddim mwy na brigyn, neu wreiddyn mewn tir sych. O ran ei olwg, doedd dim yn ein denu i edrych arno, dim oedd yn ei wneud yn arbennig o ddeniadol. Cafodd ei ddirmygu a’i wrthod gan bobl; yn ddyn wnaeth ddiodde, yn gyfarwydd â phoen. Roedd pobl yn troi eu hwynebau i ffwrdd oddi wrtho; cafodd ei ddirmygu, a wnaethon ni mo’i werthfawrogi. Ac eto, cymerodd ein salwch ni arno’i hun, a diodde ein poenau ni yn ein lle. Roedden ni’n meddwl ei fod yn cael ei gosbi, a’i guro a’i gam-drin gan Dduw. Do, cafodd ei anafu am ein bod ni wedi gwrthryfela, cafodd ei sathru am ein bod ni ar fai. Cafodd ei gosbi i wneud pethau’n iawn i ni; ac am iddo fe gael ei guro cawson ni ein hiacháu. Dŷn ni i gyd wedi crwydro fel defaid – pob un wedi mynd ei ffordd ei hun; ond mae’r ARGLWYDD wedi rhoi ein pechod ni i gyd arno fe.

Cynlluniau Darllen am ddim a Defosiynau yn ymwneud â Eseia 53:2-6