Genesis 41:9-36

Yna dyma’r prif-fwtler yn mynd i siarad â’r Pharo. “Dw i newydd gofio rhywbeth heddiw. Dw i wedi bod ar fai,” meddai. “Roedd y Pharo wedi gwylltio gyda’i weision, ac wedi fy anfon i a’r pen-pobydd i garchar capten y gwarchodlu. Cafodd y ddau ohonon ni freuddwyd ar yr un noson, ac roedd ystyr arbennig i’r ddwy freuddwyd. Roedd Hebrëwr ifanc yn y carchar, gwas capten y gwarchodlu. Pan ddwedon ni wrtho am ein breuddwydion, dyma fe’n esbonio ystyr y ddwy freuddwyd. A digwyddodd popeth yn union fel roedd wedi dweud. Ces i fy swydd yn ôl ond cafodd corff y pobydd ei grogi ar bolyn.” Felly dyma’r Pharo yn anfon am Joseff. A dyma nhw’n dod ag e allan ar frys o’i gell dan ddaear. Ar ôl iddo siafio a gwisgo dillad glân, dyma fe’n cael ei ddwyn o flaen y Pharo. A dyma’r Pharo yn dweud wrtho, “Dw i wedi cael breuddwyd a does neb yn gallu dweud wrtho i beth ydy ei hystyr hi. Dw i’n deall dy fod ti’n gallu dehongli breuddwydion.” Atebodd Joseff, “Dim fi. Duw ydy’r unig un all wneud i’r Pharo deimlo’n well.” Felly dyma’r Pharo’n dweud wrth Joseff, “Yn y freuddwyd roeddwn i’n sefyll ar lan afon Nîl. Dyma saith o wartheg oedd yn edrych yn dda ac wedi’u pesgi yn dod allan o’r afon a dechrau pori ar y lan. Ac wedyn dyma saith o wartheg eraill yn dod allan o’r afon ar eu holau. Roedd golwg denau, wael ar y rhain. Doeddwn i erioed wedi gweld rhai oedd yn edrych mor wael yng ngwlad yr Aifft i gyd. A dyma’r gwartheg tenau, gwael yn bwyta’r saith buwch oedd yn edrych yn dda. Ond fyddai neb yn gwybod eu bod nhw wedi gwneud hynny, achos roedden nhw’n dal i edrych mor wael ag erioed. Ac wedyn dyma fi’n deffro. “Es i yn ôl i gysgu, a chefais freuddwyd arall. Gwelais saith tywysen o rawn oedd yn edrych yn llawn ac yn iach, yn tyfu ar un gwelltyn. Wedyn dyma saith tywysen arall yn tyfu ar eu holau, rhai gwael, wedi gwywo ac wedi’u crino gan wynt y dwyrain. A dyma’r tywysennau gwael yn llyncu’r saith tywysen iach. Ond pan ddwedais hyn wrth y swynwyr, doedd neb ohonyn nhw’n gallu dweud yr ystyr wrtho i.” Yna dyma Joseff yn dweud wrth y Pharo, “Yr un ystyr sydd i’r ddwy freuddwyd. Mae Duw wedi dangos i’r Pharo beth mae ar fin ei wneud. Saith mlynedd ydy’r saith o wartheg sy’n edrych yn dda, a saith mlynedd ydy’r saith dywysen iach. Un ystyr sydd i’r ddwy freuddwyd. Saith mlynedd ydy’r saith o wartheg tenau, gwael, a saith mlynedd ydy’r saith dywysen wag wedi’u crino gan wynt y dwyrain. Maen nhw’n cynrychioli saith mlynedd o newyn. Fel dw i newydd ddweud: mae Duw wedi dangos i’r Pharo beth mae ar fin ei wneud. Mae saith mlynedd yn dod pan fydd digonedd o fwyd yng ngwlad yr Aifft. Ond bydd saith mlynedd o newyn yn dilyn, a fydd dim arwydd yn y wlad fod cyfnod o ddigonedd wedi bod. Bydd y newyn yn difetha’r wlad. Fydd dim sôn am y blynyddoedd llewyrchus am fod y newyn mor ddifrifol. Cafodd y Pharo y freuddwyd ddwywaith am fod Duw am ddangos fod y peth yn siŵr o ddigwydd. Mae Duw yn mynd i wneud iddo ddigwydd ar unwaith. Felly dylai’r Pharo ddewis dyn galluog a doeth i reoli gwlad yr Aifft. Dylai benodi swyddogion ar hyd a lled y wlad, i gasglu un rhan o bump o gynnyrch y tir yn ystod y saith mlynedd o ddigonedd. Dylen nhw gasglu’r cnydau yma o’r blynyddoedd da. A dylai’r Pharo roi awdurdod iddyn nhw storio’r grawn fel bod bwyd i’w gael yn y dinasoedd. A bydd rhaid cael milwyr i’w warchod. Dylai’r bwyd yma fod wrth gefn ar gyfer y saith mlynedd o newyn sy’n mynd i daro gwlad yr Aifft. Wedyn fydd y newyn ddim yn rhoi diwedd llwyr ar y wlad.”