ກິດຈະການ 16

1ໂປໂລໄດ້ເດີນທາງມາຮອດເມືອງເດຣະເບ ແລະ ເມືອງລີສະຕຣາ, ຢູ່ໃນທີ່ນີ້ ມີຄົນທີ່ເຊື່ອຜູ້ໜຶ່ງຊື່ວ່າ ຕີໂມທຽວ, ແມ່ຂອງລາວເປັນຄົນທີ່ເຊື່ອເໝືອນກັນ ແລະເປັນຄົນຢິວ ສ່ວນພໍ່ຂອງລາວນັ້ນເປັນຄົນກຣີກ. 2ຕີໂມທຽວເປັນຄົນມີຊື່ສຽງດີໃນທ່າມກາງພວກພີ່ນ້ອງ ທີ່ຢູ່ໃນເມືອງລີສະຕຣາ ແລະເມືອງອີໂກນີອົມ. 3ໂປໂລຕ້ອງການເອົາຕີໂມທຽວໄປນຳ. ດັ່ງນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງໃຫ້ລາວຮັບພິທີຕັດ ເພາະເຫັນແກ່ຊາວຢິວຢູ່ໃນເຂດນັ້ນ. ເພິ່ນກະທຳເຊັ່ນນີ້ ເພາະຊາວຢິວທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງເຫຼົ່ານັ້ນ ຮູ້ວ່າພໍ່ຂອງຕີໂມທຽວເປັນຄົນກຣີກ. 4ເມື່ອຜ່ານໄປຕາມເມືອງຕ່າງໆ ເພິ່ນກໍໄດ້ມອບຂໍ້ບັງຄັບ ຊຶ່ງພວກອັກຄະສາວົກກັບບັນດາເຖົ້າແກ່ຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຕົກລົງກັນນັ້ນ ໃຫ້ພວກຄົນທີ່ເຊື່ອຮັບຮູ້ ແລະໃຫ້ພວກເຂົາປະຕິບັດຕາມ. 5ດັ່ງນັ້ນ ຄຣິສຕະຈັກທັງຫລາຍຈຶ່ງໝັ້ນຄົງໃນຄວາມເຊື່ອ ແລະຄົນທີ່ເຊື່ອກໍເພີ່ມຂຶ້ນແຕ່ລະວັນ.

6ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ ບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ເພິ່ນປະກາດພຣະທຳໃນແຂວງເອເຊຍ ພວກເພິ່ນຈຶ່ງເດີນທາງໄປທົ່ວເຂດແດນຂອງເມືອງຟີເຄຍ ແລະ ເມືອງຄາລາເຕຍ. 7ເມື່ອພວກເພິ່ນເດີນທາງມາຮອດເຂດຂອງເມືອງມີເຊຍ ກໍພະຍາຍາມທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນແຂວງບີທີເນຍ, ແຕ່ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ ບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເພິ່ນເຂົ້າໄປ. 8ດັ່ງນັ້ນ ພວກເພິ່ນຈຶ່ງເດີນທາງຜ່ານ ເມືອງມີເຊຍໄປ ແລະລົງໄປທີ່ເມືອງໂທອາດ. 9ໃນຄືນນັ້ນ ໂປໂລໄດ້ເຫັນນິມິດ ແລະໃນນິມິດນັ້ນ ເພິ່ນເຫັນຊາຍມາເກໂດເນຍຄົນໜຶ່ງຢືນຢູ່ ແລະຮ້ອງຕໍ່ເພິ່ນວ່າ, “ຂໍທ່ານຂ້າມມາເມືອງມາເກໂດເນຍພີ້ ເພື່ອຊ່ວຍພວກຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ.” 10ພໍໂປໂລໄດ້ເຫັນນິມິດນີ້ ພວກເຮົາກໍຕຽມພ້ອມທັນທີ ເພື່ອຈະອອກເດີນທາງໄປທີ່ເມືອງມາເກໂດເນຍ ເພາະພວກເຮົາເຫັນຄັກແນ່ວ່າ ພຣະເຈົ້າໄດ້ເອີ້ນພວກເຮົາ ໃຫ້ໄປປະກາດຂ່າວປະເສີດແກ່ຊາວເມືອງນັ້ນ.

11ພວກເຮົາໄດ້ຈາກເມືອງໂທອາດທາງເຮືອ ແລະເດີນທາງຕົງໄປເຖິງເກາະຊາໂມທາເກ ແລະວັນຕໍ່ມາ ກໍເຖິງເມືອງເນອາໂປລີ. 12ຈາກທີ່ນັ້ນ ພວກເຮົາໄດ້ເດີນທາງໄປເຖິງເມືອງຟີລິບປອຍ ຊຶ່ງເປັນເມືອງເອກໃນແຂວງມາເກໂດເນຍ ແລະທັງເປັນເມືອງຂຶ້ນຂອງຊາວໂຣມ. ພວກເຮົາໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງນີ້ເປັນເວລາຫລາຍວັນ. 13ໃນວັນຊະບາໂຕ ພວກເຮົາໄດ້ອອກຈາກປະຕູເມືອງໄປທີ່ຝັ່ງແມ່ນໍ້າ ແລະຢູ່ທີ່ນັ້ນ ພວກເຮົາເຄີຍໃຊ້ເປັນບ່ອນສຳລັບພາວັນນາອະທິຖານ, ພວກເຮົາຈຶ່ງນັ່ງລົງ ແລະໂອ້ລົມກັບພວກແມ່ຍິງທີ່ເຕົ້າໂຮມກັນ. 14ມີຍິງຄົນໜຶ່ງໃນພວກແມ່ຍິງເຫຼົ່ານີ້ຊື່ວ່າ ລີເດຍ ນາງມາຈາກເມືອງທົວເຕຣາ ແລະເປັນແມ່ຄ້າຂາຍຜ້າສີມ່ວງອ່ອນ ແລະທັງເປັນຜູ້ຢຳເກງພຣະເຈົ້າດ້ວຍ, ເມື່ອນາງຟັງພວກເຮົາກ່າວຢູ່ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍຊົງເປີດຈິດໃຈຂອງນາງໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ຖ້ອຍຄຳ ທີ່ໂປໂລກຳລັງກ່າວນັ້ນ. 15ເມື່ອນາງພ້ອມກັບໄທເຮືອນຂອງຕົນ ໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາແລ້ວ ກໍໄດ້ເຊີນພວກເຮົາວ່າ, “ຖ້າພວກທ່ານເຫັນວ່າ ຂ້ານ້ອຍເປັນຜູ້ເຊື່ອໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເຊີນເຂົ້າມາພັກອາໄສໃນເຮືອນຂອງຂ້ານ້ອຍ.” ແລະນາງໄດ້ວອນຂໍຈົນພວກເຮົາຂັດບໍ່ໄດ້.

16ຢູ່ມາວັນໜຶ່ງ ພວກເຮົາກຳລັງໄປບ່ອນພາວັນນາອະທິຖານ ແລະມີຂ້າທາດຍິງຜູ້ໜຶ່ງມາພົບພວກເຮົາ, ຍິງຜູ້ນີ້ມີຜີຮ້າຍສິງ ເຮັດໃຫ້ນາງດູມໍໄດ້, ນາງດູມໍຫາເງິນໃຫ້ນາຍຂອງຕົນໄດ້ຢ່າງຫລວງຫລາຍ. 17ຍິງນັ້ນໄດ້ຕິດຕາມໂປໂລ ແລະພວກເຮົາໄປ ໂດຍຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ຄົນເຫຼົ່ານີ້ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດ ໄດ້ມາປະກາດເລື່ອງທາງຄວາມພົ້ນໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.” 18ນາງໄດ້ເຮັດຢູ່ຢ່າງນີ້ເປັນເວລາຫລາຍວັນ ຈົນໂປໂລລຳຄານໃຈເຕັມທີ ຈຶ່ງຫັນໜ້າໄປສັ່ງຜີຮ້າຍນັ້ນວ່າ, “ໃນນາມພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ກູສັ່ງມຶງໃຫ້ອອກຈາກຍິງຜູ້ນີ້ເສຍ.” ມັນກໍອອກຈາກນາງທັນທີທັນໃດ.

19ເມື່ອພວກນາຍຂອງຍິງນີ້ເຫັນວ່າ ພວກຕົນໝົດຫວັງທີ່ຈະໄດ້ເງິນໂດຍວິທີນີ້ແລ້ວ ພວກເຂົາກໍຈັບໂປໂລກັບຊີລາ ແລະລາກພວກເພິ່ນເຂົ້າໄປຫາຜູ້ປົກຄອງໃນທີ່ຊຸມນຸມ. 20ພວກເຂົານຳທ່ານທັງສອງມາຫາພວກຜູ້ປົກຄອງ ແລະເວົ້າວ່າ, “ສອງຄົນນີ້ເປັນຢິວ ແລະພວກເຂົາໄດ້ກໍ່ການວຸ້ນວາຍຂຶ້ນໃນເມືອງຂອງພວກເຮົາ. 21ພວກເຂົາປະກາດຮີດຄອງປະເພນີທີ່ຜິດຕໍ່ກົດໝາຍຂອງພວກເຮົາ, ທີ່ພວກເຮົາຊາວໂຣມຮັບເອົາ ຫລືປະຕິບັດຕາມບໍ່ໄດ້.” 22ຝ່າຍປະຊາຊົນກໍຮ່ວມໃຈກັນໂຈມຕີໂປໂລ ແລະ ຊີລາດ້ວຍ.

ສ່ວນພວກຜູ້ປົກຄອງໄດ້ຈີກເຄື່ອງນຸ່ງຂອງທ່ານທັງສອງ ແລະສັ່ງໃຫ້ຂ້ຽນພວກເພິ່ນດ້ວຍໄມ້ແສ້. 23ຫລັງຈາກຂ້ຽນພວກເພິ່ນຫລາຍບາດ ແລ້ວກໍນຳເອົາໄປຂັງຄຸກ ແລະສັ່ງຄົນຮັກສາຄຸກ ໃຫ້ເຝົ້າເບິ່ງພວກເພິ່ນໃຫ້ດີ. 24ເມື່ອໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງຢ່າງນີ້ແລ້ວ ເຈົ້າໜ້າທີ່ກໍຂັງທ່ານທັງສອງໄວ້ໃນຫ້ອງຊັ້ນໃນ ແລະເອົາຕີນໃສ່ຂື່ໄມ້ໃຫ້ແໜ້ນ.

25ປະມານທ່ຽງຄືນ ໂປໂລແລະຊີລາ ກໍພາກັນພາວັນນາອະທິຖານ ຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ, ພວກນັກໂທດຄົນອື່ນໆກໍຟັງທ່ານທັງສອງຢູ່. 26ໃນທັນໃດນັ້ນ ກໍເກີດມີແຜ່ນດິນຫວັ່ນໄຫວອັນໃຫຍ່ ຈົນເຮັດໃຫ້ຮາກຖານຂອງຄຸກສະທ້ານສະເທືອນ, ປະຕູຄຸກທຸກບານໄຂອອກໃນທັນທີ ແລະສາຍໂສ້ທຸກສາຍທີ່ລ່າມນັກໂທດທຸກຄົນກໍຫລຸດອອກ. 27ເມື່ອເຈົ້າໜ້າທີ່ຕື່ນຂຶ້ນ ແລະເຫັນວ່າປະຕູຄຸກທຸກບານໄຂຢູ່ ຈຶ່ງຄິດວ່ານັກໂທດທຸກຄົນປົບໜີໄປແລ້ວ. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງຊັກດາບຂອງຕົນອອກ ແລະກຳລັງຈະຂ້າຕົວເສຍ. 28ແຕ່ໂປໂລຮ້ອງຈົນສຸດສຽງວ່າ, “ຢ່າເຮັດຮ້າຍໃຫ້ຕົນເອງ ພວກເຮົາຍັງຢູ່ທີ່ນີ້ໝົດທຸກຄົນ.”

29ເຈົ້າໜ້າທີ່ຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ຄົນເອົາໂຄມໄຟມາເຍືອງ ແລ້ວກໍຟ້າວແລ່ນເຂົ້າໄປຫາທັງຕົວສັ່ນເຊັນ ແລະຂາບລົງທີ່ຕີນຂອງໂປໂລ ແລະ ຊີລາ. 30ແລ້ວໄດ້ພາທ່ານທັງສອງອອກມາ ແລ້ວຖາມວ່າ, “ທ່ານເອີຍ ຂ້ານ້ອຍຈະຕ້ອງເຮັດຢ່າງໃດຈຶ່ງຈະໄດ້ລອດພົ້ນ?”

31ພວກເພິ່ນຕອບວ່າ, “ຈົ່ງເຊື່ອໃນອົງພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລ້ວເຈົ້າກັບຄອບຄົວຂອງເຈົ້າກໍຈະໄດ້ພົ້ນ.” 32ແລ້ວທ່ານທັງສອງກໍກ່າວພຣະທຳຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສູ່ລາວຟັງ ພ້ອມກັບທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນເຮືອນຂອງລາວ. 33ໃນຊົ່ວໂມງດຽວຂອງກາງຄືນນັ້ນເອງ ເຈົ້າໜ້າທີ່ກໍພາພວກເພິ່ນໄປລ້າງບາດ ແລະລາວກັບທຸກຄົນໃນຄອບຄົວກໍຮັບບັບຕິສະມາໂດຍທັນທີ. 34ແລ້ວເຈົ້າໜ້າທີ່ກໍໄດ້ພາໂປໂລກັບຊີລາຂຶ້ນໄປໃນເຮືອນຂອງຕົນ ແລ້ວໃຫ້ຄົນແຕ່ງອາຫານມາໃຫ້ພວກເພິ່ນກິນ, ລາວກັບຄອບຄົວຂອງລາວຈຶ່ງເຕັມດ້ວຍຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ ເພາະບັດນີ້ພວກເຂົາໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າແລ້ວ.

35ເມື່ອຮຸ່ງເຊົ້າມາ ພວກຜູ້ປົກຄອງກໍໃຊ້ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ມາພ້ອມກັບຄຳສັ່ງວ່າ, “ຈົ່ງປ່ອຍຄົນເຫຼົ່ານັ້ນໄປເສຍ.”

36ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າໜ້າທີ່ຈຶ່ງແຈ້ງຄຳສັ່ງນັ້ນແກ່ໂປໂລວ່າ, “ພວກຜູ້ປົກຄອງໄດ້ໃຊ້ຄົນມາບອກໃຫ້ປ່ອຍທ່ານທັງສອງໄປ. ເຫດສະນັ້ນ ບັດນີ້ເຊີນອອກໄປດ້ວຍຄວາມສະຫງົບສຸກເຖີດ.”

37ແຕ່ໂປໂລກ່າວຕໍ່ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ວ່າ, “ພວກເຂົາໄດ້ຂ້ຽນເຮົາຜູ້ເປັນສັນຊາດໂຣມ ຕໍ່ໜ້າມະຫາຊົນ ກ່ອນຈະຕັດສິນຄວາມ ແລ້ວພວກເຂົາກໍຈັບພວກເຮົາຂັງໄວ້ໃນຄຸກ, ມາບັດນີ້ ພວກເຂົາຢາກສົ່ງພວກເຮົາໃຫ້ໜີໄປຢ່າງປິດລັບຊັ້ນບໍ? ເຮັດຢ່າງນີ້ບໍ່ໄດ້ ພວກຜູ້ປົກຄອງຕ້ອງມາທີ່ນີ້ ແລະໃຫ້ພວກເຂົາເອງພາພວກເຮົາອອກໄປ.”

38ພວກເຈົ້າໜ້າທີ່ໄດ້ນຳຖ້ອຍຄຳເຫຼົ່ານີ້ ໄປລາຍງານຕໍ່ພວກຜູ້ປົກຄອງ, ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນວ່າໂປໂລ ແລະ ຊີລາ ເປັນຄົນສັນຊາດໂຣມຕ່າງກໍຕົກໃຈ. 39ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງພາກັນມາຂໍອະໄພໂທດນຳພວກເພິ່ນ ແລ້ວພາພວກເພິ່ນອອກຈາກຄຸກ ແລະຂໍຮ້ອງພວກເພິ່ນໃຫ້ໄປຈາກເມືອງນີ້. 40ເມື່ອໂປໂລ ແລະ ຊີລາອອກຈາກຄຸກແລ້ວ ກໍໄປທີ່ເຮືອນຂອງນາງລີເດຍ, ໃນທີ່ນັ້ນ ພວກເພິ່ນໄດ້ພົບພວກພີ່ນ້ອງ ແລະເມື່ອກ່າວຄຳໜູນໃຈແລ້ວ ກໍອຳລາຈາກໄປ.

Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o
ກິດຈະການ 16

Beibl:

ລາວ

Fersiwn: ພຣະຄຳພີສັກສິ - ພຄພ