Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o लुका 14

Rhanna

“यदि कुनय मान्‍ताइ ङाकहाङ वाङ्‍सा चाहना, तर लयको आपा, आमा, माचा, चोः, चोःद्‍याङलम, पुःचोङलम, नाःचोङलम, र लयको रुवाङकाय ङाकाय भन्‍दामा न्‍हाङ्‍तो राप्‍नउ त खेया, ओउइ ङाको चेला स्‍याउसा खायुलु।

लयको क्रुस लात्‍ति ङाको लोन्‍हे वाङ्‍मालोखे सु मान्‍ता खेयाकायमा ङाको चेला स्‍याउसा खाइलेउलु।

धइतिदाह्‍य्‌सा सुइ लयमयकाय ताह्‍ङ्‍तो जाह्ङ्‍नाइसि, परमेस्‍वरइ ओउमयकाय मइतो जाह्‍ङ्‍सास्‍याउना र सुइ लयमयकाय मइतो जाह्ङ्‍नाइसि, परमेस्‍वरइ ओउमयकाय ताह्‍ङ्‍तो जाह्‍ङ्‍सास्‍याउलेना।”

ओउतले सुखेइ ङाको लागि लयको जुदा थोकलम फेउलु, ओउइखे ङाको चेला स्‍याउसा खाइलेउलु।

यदि निङमध्‍ये कुनय यातचाकइ यातज्‍यो धरहरा जाह्‍ङ्‍सा म्‍हर्‌ना त खेया, ओउ धरहरा जाह्‍ङ्‌ति द्‍युम्‍साकाय थेपोइ दाह्‍नउ या दाहुलु या, गच्‍युक खर्‌च लागना, जुदा हिसाब ङ्‍हाले जाह्‍ङ्‍सा परल र? यदि ओउइ धरहराको तोस काति द्‍युम्‍तो जाह्‍ङ्‍सा खायुलु त खेया, ओउ च्‍यवो जुदा मान्‍तालमइ ओउकाय थ्‍याउनाथय। ओउमय एत दाह्‍य्‌सा खाइनानि, ‘इ मान्‍ताइ धरहरा जाह्‍ङ्‍सापाय बोःङाकान, तर द्‍युम्‍तो जाह्‍ङ्‍सा खायुलु!’

तर जब नाङइ भोस बइतेनउ, गरिबलम, अपाङ्‍गलम, खोन्‍‍‍द्‍यालम, र मिक च्‍यउमालोलमकाय निम्‍तो बयु। अनि नाङ धन्‍नेको स्‍याउतेना, धइतिदाह्‍य्‌सा ओउमयइ नाङकाय पय्‍चो पाय्‍क्‌सा खाइतेल। तर धर्‌मि मान्‍तालम सिआक्‍तिको उह्‍ति च्‍योको समयहाङ परमेस्‍वरइ नाङकाय इनाम बइसास्‍याउना।”

छेः पेओ थोक खेना, तर छेःको स्‍‍वाद आल्‍ना त खेया, फेरि गतहाइति ओउकाय ल्हाम्‍ताक्‍सा र? ओउखे नाङइ लयको राङहाङ मलको रुपहाङमा कासा खाइतेउलु, धइतिदाह्‍य्‌सा ओउइ भुयारकाय पेतो जाह्‍ङुलु। नाङइ ओउकाय तातिवाइसा मात्र ज्‍योना। ‘सुको साइसा नो मुना, ओउइ साइपनउ।’”