Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Lúcas 7

Rhanna

Ar a naḋḃarsin a deirim riot, Go ḃfuilid a hiomad peacaiḋ, ar na maiṫeaṁ ḋi; air sin as mór a gráḋeas sí. Aċd giḋ bé dá maiṫtear beagan as beag gráḋuiġeas sé. Agus a duḃairt sé ría, Atáid do ṗeacuiḋ ar na maiṫeaṁ ḋuit.

Agus a duḃairt sé ris an mnáoi, Do ṡlánuiġ do ċréideaṁ ṫú; imṫiġ a síoṫċáin.

Agus ar seasaṁ agá ċosuiḃ don táoḃ ṡiar ḋe ag gul, do ṫionnsgain sí a ċosa dionnlaḋ lé na déuruiḃ, agus a dtiurmuġaḋ lé gruáig a cinn, agus do ṗóg sí a ċosa, agus do ong sí leis an ola íad.

Ar a naḋḃarsin níor ṁeas mé gur ḃfíu mé féin dul ad ionnsuiġe: aċd aḃuir a ḃfocal, agus bíaiḋ móglaċ slán. Oír as duine misi féin atá faoi ċuṁaċdiaḃ. Aga ḃfuilid saiġdíuiriġ fum, agus a deirim ris an ḃfearso, Imṫiġ, agus imṫiġe sé; agus ré fear eíle, Tárr, agus ṫiġ sé; Agus ar ná gcloisdin so Díosa, do ḃí iongnaḋ aige ann, agus ar ḃfilleaḋ ḋó, a duḃairt sé ris a tslúaġ do lean é, A deirim riḃ, Naċ ḃfuair mé a Nisrael féin, a ċoṁmór se do ċreideaṁ.

Agus ar an uár sin fein do ċlánuiġ seisean mórán dáoine ó easláintiḃ agus ó ṗláiġiḃ, agus ó ḋroċ spioraduiḃ; agus ṫug sé á raḋarc do ṁórán dall. Agus ar ḃfreagra Díosa a duḃairt sé ríu, Ar nimṫeaċd díḃ, innisiḋ Deóin na neiṫe do ċonncaḃair agus do ċúalaḃair; go ḃfaicid na daill, go siuḃlaíd na bacuiḋ, go nglantar na loḃair, go gċimid na boḋair, go néirġid na mairḃ, go ḃfuil an soisgéul dá ṡeanmóir do na boċdaiḃ.