Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Eóin 13

Rhanna

Do ḃeirim áiṫne núa ḋíḃ, Gráḋuiġe a ċéile; mar do ġráḋuiġ misi siḃsi, gráḋuiġiḋ féin a ċéile aṁluiḋ sin. Air so aiṫéonaid na huile ḋáoine gur deisciobail ḋaṁsa siḃ, má ḃíonn gráḋ aguiḃ féin dá ċéile.

Ar a naḋḃarsin, má díonnail misi atá am Ṫiġearna agus am Ṁaiġisdir ḃur gcosasa; as coir ḋáoiḃsi mar an gceadna cosa ċéile díonnlaḋ. Oír tug mé éisiomplair ḋáoiḃ, do ċum go ndéanaḋ siḃsi, mar do rinne misi ḋáoiḃsi.

Do ḟreaguir Iósa agus a duḃairt sé ris, Ní ḃfuil a ḟios agadsa nois créd do nímsi; aċd biáiḋ a ḟíos agad na ḋiáiġ so.

Go deiṁin, deiṁin, a deirim riḃ, Ní mó an tóglaċ na a ṁaiġisdir; agus ní mó an teaċdaire na an té do ċuir úaḋ é.

Má ṫuigṫí na neiṫesi, bía siḃ beannaiġe má níṫí íad.

Déiriġ sé ó ṡuipéir, agus do ċuir sé a ḃrat de; agus ar agaḃáil linéadaiġ ċuige, do ċeanguil sé roiṁe féin é. Na ḋiáiġ sin do ċuir sé uisge a mbáisín, agus do ṫionnsgain sé cosa a ḋeisciobal dionnlaḋ, agus do ṫiormaġaḋ leis an línéadaċ do ḃí fá na úċd.