Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Eóin 19

Rhanna

Agus nuair a ġlac Íosa an ḟínéigir, duḃairt sé: Tá críoċnuiġṫe. Agus do ċrom sé a ċeann, agus ṫug sé a anam uaiḋ.

I ’n-a ḋiaiḋ san, ó ḃí ḟios ag Íosa go raiḃ gaċ níḋ críoċnuiġṫe, ionus go gcóṁlíonfaí an scriptiúir, duḃairt sé: Tá tart orm.

Agus nuair a ċonaic Íosa a ṁáṫair agus an deisgiobul ab ionṁuin leis ’n-a ṡeasaṁ, duḃairt sé le n-a ṁáṫair: A ḃean, siné do ṁac! Ansan deir sé leis an ndeisgiobul: Féaċ do ṁáṫair. Agus ó’n uair sin amaċ do ġlac an deisgiobul ċun a ṫeaġlaiġ féin í.

Aċ nuair a ṫánadar ċun Íosa, ċonacadar go raiḃ sé marḃ ċeana féin, agus níor ḃriseadar a ċosa; Aċ d’osgail duine de sna saiġdiúiríḃ a ṫaoḃ le sleaġ, agus ṫáiniġ amaċ as, láiṫreaċ, fuil agus usge.

Óir do deineaḋ na neiṫe sin ionus go gcóṁlíonfaí an scriptiúir: Ní ḃrisfiḋ siḃ aon ċnáṁ ann. Agus airís deir scriptiúir eile: Ċífid siad an t-é a ṡádadar.

Agus ag iompar a ċroise ċuaiḋ sé amaċ ċun na h-áite ar a dtugtar Áit an ċloiginn, agus Golgota sa teangain Eaḃra

Agus d’ḟíġeadar na saiġdiúirí coróinn ḋeilgneaċ, agus ċuireadar ar a ċeann í, agus ċuireadar éadaċ corcra uime.