Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Eóin 10

Rhanna

Ní ṫagann an biṫeaṁnaċ aċ ċun ḃeiṫ ag guid agus ag marḃú agus ag dísgiú. Ṫánag-sa ionus go mbeaḋ an ḃeaṫa acu, agus go mbeaḋ sí acu níos iomadaṁla.

Mise an t-aoḋaire fóġanta. Tugann an t-aoḋaire fóġanta a anam ar son a ċaoraċ.

Éistid mo ċaoíre-se le m’ ġlór, agus aiṫniġim-se iad, agus leanaid siad mé.

Agus tá an ḃeaṫa ṡíoruiḋe agam-sa ’á ṫaḃairt dóiḃ; agus ní caillfar go deó iad, agus ní ḋéanfaiḋ aoinne iad a ḋ’ḟuadaċ as mo láiṁ-se.

Is mise an dorus. Má’s tríom-sa a raġaiḋ duine isteaċ, saorfar é; agus geoḃaiḋ sé isteaċ agus amaċ, agus ġeoḃaiḋ sé an ḟosuiġeaċt.

Mise an t-aoḋaire fóġanta agus aiṫniġim mo ċuid féin, agus aiṫniġid siad-san mé.

Tá an níḋ a ṫug m’Aṫair dom níos mó ’ná gaċ uile níḋ; agus ní féidir d’aoinne fuadaċ as láiṁ m’Aṫar. Is aon mise agus an t-Aṫair.

Fé mar a ḋ’aiṫniġeann an t-Aṫair mise is eaḋ ḋ’ aiṫniġim-se an t-Aṫair leis; agus tá m’anam agam ’á ṫaḃairt ar son mo ċaoraċ.

Ní’l aoinne ’ġá ṫógaint uaim, aċ is uaim féin atáim ’ġá ṫaḃairt uaim; agus tá ar mo ċumas é ṫaḃairt uaim, agus tá ar mo ċumas é ṫógaint ċúġam airís. Siní an aiṫne a fuaras ó m’Aṫair.

Ansan duḃairt Íosa leó airís: Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ gur mise dorus na gcaoraċ.

An fear tuarasdail áṁṫaċ, óir ní h-é an t-aoḋaire é, agus ní leis féin ná caoire, ċíonn sé an maċtíre ag teaċt, agus fágann sé na caoire agus teiṫeann sé; agus deineann an maċtíre foġail ar na caoire agus sgaipeann sé iad.

Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ, an t-é ná tagann an dorus isteaċ i gcró na gcaoraċ, aċ do ṫagann isteaċ ar a ṁalairt de ċuma le sárú, biṫeaṁnaċ iseaḋ é sin agus robálaiḋe.