Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Exodus 7

Rhanna

A’r Arglwydd a ddywedodd wrth Moses, gwel mi a’th roddais yn Dduw i Pharao: ac Aaron dy frawd fydd dy brophwyd.

A minne a galedaf galon Pharao: ac a amlhaf fyng-wrthiau a’m rhyfeddodau yng-wlad yr Aipht. Ond ni wrendu Pharao arnoch, yna y rhoddaf fy llaw ar yr Aipht: ac y dygaf allan fy lluoedd, fy mhobl meibion Israel o wlad yr Aipht, mewn barnedigaethau mawrion.

A’r Aiphtiaid a gaant wybod mai myfi [ydwyf] yr Arglwydd, pan estynnwyf fy llaw ar yr Aipht: a dwyn meibion Israel allan oi mysc hwynt.

A Pharao hefyd a alwodd am y doethion, a’r hudolion: a hwyntau hefyd [sef] swynwyr yr Aipht a wnaethant felly drwy eu swynion. Canys bwriasant bob vn ei wialen, ac aethant yn seirph: ond gwialen Aaron a lyngcodd eu gwiail hwynt.

Fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, wrth hyn y cei wybod mai myfi [ydwyf] yr Arglwydd: wele myfi a’r wialen yr hon [sydd] yn fy llaw a darawaf y dyfroedd y rhai [ydynt] yn yr afon, fel y troir hwynt yn waed.

Os llefara Pharao wrthich gan ddywedyd, moeswch [weled] gennich wrthiau: yna y dywedi wrth Aaron, cymmer dy wialen, a bwrw [hi] ger bron Pharao [fel] y byddo yn sarph. Yna y daeth Moses ac Aaron at Pharao, a gwnaethant felly, megis y gorchymynnase’r Arglwydd: canys Aaron a fwriodd ei wialen ger bron Pharao, a cher bron ei weision, a hi aeth yn sarph.