Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Łukasza 22

Rhanna

takimi słowami: — Abba, Kochany Ojcze, jeśli chcesz, to oddal ode mnie puchar swego gniewu. Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się dokonuje.

Lecz ja wziąłem cię w obronę, aby twoje zaufaniedo mnie nie zachwiało się i abyś – gdy już się opamiętasz – mógł umacniać braci w wierze.

Potem wziął chleb i po dziękczynnej modlitwie porozrywał go na kawałki i rozdzielając między uczniów, powiedział: — Oto moje ciało [tak zostanie rozdarte i] za was wydane. Wy zaś wydajcie owoc trwania we mnie!

Później – już po wieczerzy – wznosząc toast, powiedział: — Wznoszę ten toast za Nowe Przymierze, które zostanie zapieczętowane przelaniem mojej krwi za was.

Tymczasem Jezus, przeżywając straszliwą udrękę, modlił się jeszcze żarliwiej. Z twarzy spływał Mu pot, który, kapiąc na ziemię, zastygał jak skrzepy krwi.

Wy jednak nie powinniście myśleć ani postępować w taki sposób! A jeśli któryś z was chciałby rzeczywiście być kimś wielkim, niech się uniży wobec innych, gdyż ten, kto przewodzi innym, powinien być ich pokornym sługą.

Lecz Jezus tak mu odparł: — Piotrze, a ja zapewniam cię, że zanim straże odtrąbią tej nocy sygnał zwany pianiem koguta, ty trzy razy wyprzesz się znajomości ze mną.