Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Psalm 18

Rhanna

Mo ċarruicc Dia go ceart, Mo ḋaingion a’s mo ṡlanuiġṫeoir: Mo Ṫiġearna a’s m’feart: Ionadsa ċuirim mo dóċas fós, Mo ṫearmonn a’s mo sgiaṫ, Aḋarc mo ṡláinte é go beaċt, An m’ionad árd se Dia.

Aċt Dia, ata a ṡliġe ro ċeart: Is déarḃṫa focal Dé; Don uile ḋuine ḋóiġios as, Ċum di’on is sár‐sgiaṫ é.

Nois gairim air an dTiġearna, Da ndliġṫear molaḋ síor; Mar sin ó m’eascáirdiḃ go léir, Coiṁéadfear me go fíor.

A’m éigin ġoir me ort mo Ṫriaṫ, D’éiġeas go hard lem’ ġláoiḋ: Is as do ṫeampoll náoṁṫa féin, D’éist tu mo ġuiṫ go cáoiṁ. Ann ḟiaḋnuise ’sa néisteaċd féin, Mo ġláoiḋ do rainiġ suas

Oir lasfuiġ tu mo ċoinnioll daṁ, A’s ġniḋ mo Ḋia ’smo ríġ Mo ḋorċadas á ṡoilseóċaḋ, Cóṁ‐soiléir glan go mbí.

An neaċ ullṁuiġeas mo ṡliġe ceart, ’Sa ḃeir Ḋaṁ neart, se Dia.

Dia beo ata, beanuiḋe go raiḃ, Mo ċarruicc féin go bráṫ; Agus Dia mo ṡláinte biaiḋ se Air árduiḃ ṡuas do ġnáṫ.