Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Wongeela Luqaas 22

Rhanna

«Yaa Abbaa! Fedhii kee yoo ta'e duloo rakkinnaa kana, ana irraa fageessi! Garuu fedhii kee haa ta'u malee fedhiin kiyya hin ta'in.»

Garuu amantiin keessan akka hin banneef ani siif ni kadhadhe, yeroo deebitetti'llee, obboleeyyan kee jabeessi.»

Itti aansee'llee Yesus hibsittii ol fuudhee eega galateeffateen duubatti, kukkutee barattoota isaatiin, «Hoo'aa, kun foon kiyya ka isiniif kennu, kana yaadannoo kiyyaaf taasfadhaa!» jedhee, isaaniif ni kenne.

Akkuma kana irbaataan duubatti'llee duloo ol fuudhee isaanii kenneeti akkana isaaniin ni jedhe, «Duloon kun, waayee keessaniif ka jiguun ka raawwatamu waadaa haarawa.

Onnee isaa titti'llee haalaan sarddamee haalaan ni kadhata ture, daniffi isaa'llee akka dhiigaa ta'ee, gara lafaa titti ni dhimmisa ture.

Isin garuu akka isaanii ta'uu hin malu, kana irra isin keessaa ka guddaa ta'e akka diqqa'aa haa ta'u, itti gaafatamaa ka ta'e'llee akka tajaajila'aa haa ta'u.

Yesus garuu, «Yaa Phexiros! Adha lukkuun uduu hin iyyin, ‹isa hin beekuun!› jettee, yeroo sadihii ana ni waakkatta, siin jedha» jedheen.