Adnodau Beiblaidd Poblogaidd o Sailm Dhaibhidh 10

Rhanna

Miann nan daoin' umhail chual tu, Dhè; an cridhe nì thu gleusd'; Is bheir thu air do chluais gu beachd an gearan-san gun èisd: A chumail ceirt ri dìlleachdain, 's ri daoine brùite truagh', A‑chum nach tugadh duin' on ùir nas mò air fòirneart luaidh.

Chunnaic thu sin, oir dhut is lèir gach dochair is gach spìd, A‑chum led làimh gun toir thu dhaibh comain an uilc a nì 'd: 'S ann ortsa dh'fhàg an duine bochd e fhèin a chur fo dhìon, O 's tu fear-cuidich agus neart nan dìlleachdan gun mhaoin.

Ciod uime 'n seas thu fad o làimh, Iehòbhah làidir thrèin? An aimsir teinn is trioblaid mhòir an dèan thu d'fhalach fhèin?

Iehòbhah, èirich suas an àird, a Dhia tha neartmhor treun, Tog suas do làmh: 's na dearmaid chaoidh na deòraidh bhochd' nam feum.