Dzieje 26
26
1Wówczas Agryppa rzekł do Pawła:
— Zezwalamy ci teraz mówić w swojej sprawie!
Paweł zaś, wyciągając rękę we wzniosłym geście, tak zaczął przemawiać:
— 2Królu Agryppo, jestem szczęśliwy, iż to właśnie przed tobą mogę wystąpić we własnej obronie w sprawach, o które zostałem oskarżony przez elity religijne. 3Jesteś bowiem znakomitym znawcą zwyczajów i zagadnień żydowskich. Dlatego proszę, byś zechciał wysłuchać mnie cierpliwie.
4 # Dz 22,3; Ga 1,13‐14; Flp 3,5‐6 Wszyscy mieszkańcy Judei doskonale wiedzą, w jaki sposób żyłem i postępowałem pośród naszego ludu, gdy w czasach młodości mieszkałem w Jerozolimie. 5#Dz 23,6; Flp 3,5‐6O, gdyby tylko zechcieli poświadczyć to ci, którzy znali mnie od początku, jak skrupulatnie stosowałem się wówczas do najostrzejszych zasad wyznawanych przez stronnictwo faryzeuszy. 6#Pwt 18,15; Iz 7,14; Jr 23,5‐6; Ml 3,1; Dz 4,12Teraz jednak stoję tu sądzony w sprawie nadziei, jaką Bóg wzbudził w sercach naszych ojców przez udzielenie im Obietnicy. 7#Dn 12,1‐3; Dz 24,15; Flp 3,11Jej spełnienia oczekiwało przez wieki dwanaście plemion naszego ludu, służących Bogu dniem i nocą z wielką żarliwością. I to właśnie z powodu tej nadziei, królu, zostałem oskarżony przez przywódców religijnych, 8#Dn 12,2; Dz 23,6; Rz 4,17; 2 Kor 1,9; Hbr 11,19spośród których wielu nie wierzy w to, iż Bóg wskrzesza umarłych!
9 # J 15,21; J 16,2; Dz 9,1‐18; Dz 22,5‐16; 1 Tm 1,12‐13 Powinieneś również wiedzieć, że ja sam, w swej wielkiej gorliwości, postanowiłem kiedyś zniszczyć wszystkich, którzy ową nadzieję z ufnością złożyli w osobie Jezusa z Nazaretu. 10#Dz 8,1.3; Dz 9,13; Dz 22,4‐5.20Jak postanowiłem, tak zacząłem działać, poczynając od Jerozolimy. Otrzymawszy od arcykapłanów stosowne pełnomocnictwa, wtrącałem uczniów Jezusa#„Uczniów Jezusa” – dosł. „świętych” (gr. hagion). do więzień, a potem głosowałem#Dosł. „dawałem swój kamyk (gr. psefos)”. Psefos to określenie niewielkiego, gładkiego kamyka, który był używany do głosowania. Biały kamyk oznaczał głos oddany za uniewinnieniem, czarny za skazaniem. Uwaga Apostoła, mówiąca o tym, że miał on prawo głosu w Radzie, sugeruje, że zanim stał się chrześcijaninem, mógł być członkiem Sanhedrynu. za ich przykładnym ukaraniem. 11Tropiłem ich we wszystkich miejscach, gdzie się gromadzili, i sprowadzałem na nich prześladowania. W swym szale zmuszałem ich nawet do bluźnierstw. Ścigałem ich także w innych miastach. 12#Dz 9,1‐19; Dz 22,6‐16Podczas jednej z takich wypraw, gdy zmierzałem do Damaszku, mając przy sobie specjalne listy uwierzytelniające wydane przez arcykapłanów, 13w samo południe – królu – na środku drogi ogarnęła mnie niezwykła Światłość z Niebios, a była ona jaśniejsza od blasku słońca! Światłość ta poraziła nie tylko mnie, lecz także moich towarzyszy. 14#Dz 9,7; Dz 21,40; 1 Kor 9,16Wszyscy padliśmy na ziemię, a ja usłyszałem Głos mówiący do mnie po hebrajsku:
„Szawle! Szawle! Dlaczego mnie prześladujesz?! Czy nie czujesz się już zmęczony tym ciągłym wierzganiem przeciwko woli Bożej?” # Dosł. „wierzganiem przeciwko ościeniowi”. To określenie użyte w oryginale było antycznym greckim przysłowiem. „Oścień” to zaostrzony kij, którym popędzano zwierzęta pociągowe w czasie pracy. Jezus, mówiąc do Pawła w ten sposób, ukazał mu, iż jego dotychczasowa gorliwość była zwykłym wierzganiem przeciwko woli Bożej. . 15Spytałem wówczas: „Kim jesteś, Panie?”#Paweł użył w tym pytaniu słowa Kyrie (od gr. Kyrios). Słowo to było w powszechnym użyciu w stosunku do właścicieli ziemskich lub właścicieli niewolników, ale także wobec nieznanych istot pochodzenia duchowego (np. aniołów), gdy chciano im okazać szacunek. Podobnie, w formie grzecznościowej, używano go w stosunku do napotkanych nieznajomych, co widzimy np. w J 4,11. W Septuagincie jednak słowo to zostało użyte do przekładu tetragramu JHWH, co w przekładzie NPD zaznaczane jest zapisem wielkimi literami: PAN.. A PAN odpowiedział mi:
„JA JESTEM Jezus, którego ty prześladujesz! 16#Dz 20,24; Dz 22,14‐15; Ga 1,12; Kol 1,25; 1 Tm 1,12A teraz podnieś się już i stań pewnie na swych nogach, gdyż objawiłem się tobie po to, aby ci oznajmić, iż wybrałem cię na mego sługę#Gr. hyperetes – „podwładny”. W innych miejscach Paweł sam siebie nazywa doulos, co oznacza niewolnika, który sam poddał się w niewolę.oraz świadka w sprawach, które już widziałeś i które jeszcze zostaną ci ujawnione. 17#Dz 22,21; Rz 11,13; Rz 15,16; Ga 2,7‐9; 1 Tm 2,7To ciebie wybrałem#Gr. eksaireo – dosł. „wyrwać”, a nawet „wyrwać z korzeniami”.spośród mego ludu#Dosł. „wyłuskałem cię zarówno spośród ludu (Żydów), jak i pogan (nie‐Żydów)”., aby posłać cię do tych, którzy jeszcze nie są moim ludem. 18#Iz 42,7.16; J 8,12; Ef 5,8; Kol 1,12‐14; 1 P 2,9Chcę, abyś otworzył im oczy, tak by odwrócili się od ciemności i skierowali ku Światłości; aby wyszli spod władzy szatana i przeszli na stronę Boga. Tylko ja bowiem jestem władny dać im uwolnienie od grzechów oraz dziedzictwo pośród wszystkich uświęconych zaufaniem do mnie”#Rozmowa Pawła z Jezusem w drodze do Damaszku jest relacjonowana przez Łukasza w tej księdze trzy razy (por. Dz 9,3‐9; Dz 22,6‐11) i w każdym wypadku nieco inaczej. Istnienie tych różnic jest w istocie silnym argumentem wzmacniającym wiarygodność przekazu Łukasza, który przecież mógł na etapie redakcji wyrównać te zapisy, jednak nie uczynił tego z uwagi na rzetelność oddania mów Pawła. Apostoł zaś relacjonował wydarzenia, które miały miejsce ok. 30 lat wcześniej i, czyniąc to na żywo z wielką dawką napięcia i emocji, nie zawsze formułował je jednakowo. Główne przesłanie pozostawało jednak takie samo. Czasami, w zależności od sytuacji, Pawłowi przypominają się inne szczegóły tamtego wydarzenia. Warto też zwrócić uwagę na podobieństwo powołania Pawła do tego, które otrzymał Jeremiasz (por. Jr 1,5‐8)..
19 # Ga 1,15‐17 Królu Agryppo, nie mogłem oprzeć się temu widzeniu z Niebios. 20#Mt 3,8; Łk 3,8; Dz 2,38; Dz 9,19‐29Dlatego, poczynając od Damaszku i Jerozolimy, a następnie po całej Judei i wielu krainach pogańskich oznajmiałem wszystkim, że powinni się opamiętać i zwrócić do Boga, wydając swym życiem i postępowaniem owoc takiej przemiany myślenia#„Przemiana myślenia” (gr. metanoia) jest czasami przez innych tłumaczona jako „nawrócenie”. To jedno krótkie, lecz genialne zdanie jest absolutnie wzorcowym wezwaniem ewangelizacyjnym, wokół którego powinno być budowane każde głoszenie Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie.. 21#Dz 21,30‐31Właśnie z tego powodu, gdy znajdowałem się na terenie świątyni, żydowscy fanatycy religijni pochwycili mnie i usiłowali zabić. 22#Łk 24,27.44‐47; Dz 2,23Lecz Bóg okazał mi swoje miłosierdzie w tym, że ostałem się aż do dnia dzisiejszego, bym mógł nadal składać moje świadectwo wszystkim, zarówno ludziom pospolitym, jak i wielkim. Jak zatem sam widzisz, nie głoszę niczego poza tym, co wcześniej było zapowiadane przez Mojżesza i proroków. 23#Iz 49,6; Łk 24,46‐47; Rz 1,3‐4; 1 Kor 15,20‐23; Kol 1,18; Ap 1,5Oni bowiem już przed wiekami wskazywali na to, że Mesjasz będzie cierpiał i że jako pierwszy powstanie z martwych, by przynieść Światłość zarówno naszemu ludowi, jak i tym, którzy nie są Żydami.
24Gdy tak przemawiał w swej obronie, Festus głośno zawołał:
— Pawle, tracisz rozum! Twa wielka uczoność doprowadza cię do obłędu!
25 # J 18,37‐38 Lecz Paweł odrzekł mu:
— Bynajmniej, szlachetny Festusie. Wcale nie tracę rozumu! Wprost przeciwnie, głoszę rzeczy rozważne i mądre, 26#J 18,20; Dz 13,46; Dz 26,3a obecny tu król zna je doskonale. Dlatego przemawiam przed nim z całą otwartością. Nie sądzę, by jakakolwiek z tych spraw była mu obca. Nic przecież z tego, o czym mówiłem, nie działo się w jakimś ukryciu. 27Królu Agryppo, czy wierzysz prorokom? Jestem przekonany, że wierzysz.
28 # Dz 11,26; 1 P 4,16 Na to Agryppa, z pewną ironią, rzekł do Pawła:
— Niewiele brakowało, abyś mnie przekonał i uczynił ze mnie chrześcijanina.
29 # Dz 28,20 Na co Paweł odparł:
— Dałby Bóg! Nieważne zresztą, czy zabrakło mało, czy wiele, nadal bowiem pragnę, by wszystkie osoby słuchające mnie dzisiaj stały się podobne do mnie... oczywiście z wyjątkiem moich więzów.
30Król i namiestnik podnieśli się, a za nimi Berenike i wszyscy ludzie im towarzyszący. 31#Dz 23,9.29Na odchodnym mówili między sobą:
— Ten człowiek nie zrobił niczego, za co należałaby się kara śmierci czy więzienia.
32 # Dz 25,11; Dz 28,19 Agryppa dodatkowo powiedział Festusowi:
— Gdyby nie to, że odwołał się do Cezara, mógłby zostać zwolniony.
Právě zvoleno:
Dzieje 26: NT NPD
Zvýraznění
Sdílet
Kopírovat
Chceš mít své zvýrazněné verše uložené na všech zařízeních? Zaregistruj se nebo se přihlas
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.