A phan benderfynwyd i ni hwylio i’r Eidal, hwy á draddodasant Baul, a rhyw garcharorion ereill, at ganwriad a’i enw Iuwlius, o Gadgordd Augustus. A gwedi myned o honom àr long o Adramyttis, ni á aethom allan, àr fedr hwylio àr dueddau Asia; a gyda ni yr oedd Aristarchus, Macedoniad o Thessalonica. A thranoeth ni á gyrhaeddasom Sidon: ac Iuwlius, gàn ymddwyn tuagat Baul yn dra dyngarol, á roddes gènad iddo i fyned at ei gyfeillion i gael ymgeledd. A gwedi myned allan oddyno, ni á hwyliasom dàn Gyprus, am fod y gwyntoedd yn wrthwynebus. A gwedi hwylio o honom dros y môr sy gyferbyn a Chilicia a Phamphylia, ni á ddaethom i Fyra, dinas yn Lycia. Ac yno y canwriad, wedi cael llong o Alecsandria, yn hwylio i’r Eidal, á’n gosododd ni arni. A gwedi i ni hwylio yn annyben, lawer o ddyddiau, a phrin ddyfod àr gyfer Cnidus, am na adawai y gwynt i ni, ni á hwyliasom is law Creta, àr gyfer Salmone: a gwedi i ni yn brin fyned heibio iddi, ni a ddaethom i ryw le à elwir y Porthladdoedd Prydferth, yn agos i’r hwn yr oedd dinas Lasea. A chàn bod llawer o amser wedi myned heibio, a bod morio weithian yn enbyd, oherwydd hefyd bod yr ympryd wedi myned drosodd eisoes, Paul á’u cynghorodd hwynt, gàn ddywedyd wrthynt, Ha wŷr, yr wyf yn gweled y bydd i’r fordaith hon fod gyda niwed a cholled fawr, nid yn unig am y llwyth a’r llong, ond am ein heinioes ni hefyd. Eithr y canwriad á gredodd i lywydd ac i berchen y llong, yn fwy nag i’r pethau à ddywedid gàn Baul. A chàn fod y porthladd yn annghyfleus i auafu, y rhan fwyaf á roisant gynghor i fyned allan oddyno, os gallent ryw fodd gyrhaeddyd hyd Phenice, i auafu yno; yr hwn sy borthladd yn Nghreta, àr gyfer y deauorllewin a’r gogleddorllewin. A fel yr oedd y deheuwynt yn chwythu yn araf, gàn dybied eu bod yn sicr o’u hamcan, wedi iddynt godi angor, hwy á hwyliasant rhagddynt yn agos i Greta. Ond cyn nemawr, cyfododd yn ei herbyn hi wynt tymhestlog, yr hwn á elwir Euroclydon. A fel yr oedd y llong yn cael ei chipio ymaith, a heb allu gwrthwynebu y gwynt, ni á’i rhoisom i fyny, ac á ddygwyd gyda’r gwynt. A gwedi i ni redeg goris rhyw ynys à elwir Clauda, braidd y gallasom gael y bâd: yr hwn wedi iddynt ei godi i fyny, hwy á arferasant gynnorthwyon, gàn wregysu y llong odani; a hwy yn ofni rhag syrthio àr sugndraeth, wedi gostwng yr hwyl, á ddygwyd felly. A fel yr oeddym yn cael ein lluchio yn dost gàn y dymhestl, dranoeth hwy á ysgafnaasant y llong: a’r trydydd dydd bwriasom, â’n dwylaw ein hunain daclau y llong allan. A phan nad oedd na haul na ser yn ymddangos dros lawer o ddyddiau, a thymhestl nid bechan yn pwyso arnom, pob gweddill o obaith, y gallem gael ein gwaredu, á gymerwyd ymaith. A gwedi bod hir ddirwest, yna y safodd Paul yn eu canol hwynt, ac á ddywedodd, Ha wŷr, chwi á ddylasech wrandaw arnaf fi, a pheidio myned allan o Greta, a felly ochelyd y niwed yma a’r golled. Er hyny, yr ydwyf yr awrhon yn eich cynghori i fod yn galonog; canys ni bydd colled am einioes un o honoch; ond am y llong yn unig. Canys ymddangosodd i mi heno, angel i’r Duw, yr hwn a’m piau, a’r hwn yr wyf yn ei addoli, gàn ddywedyd, Nac ofna, Paul; rhaid i ti sefyll gèr bron Caisar; ac, wele, rhoddes Duw i ti y rhai oll à sydd yn hwylio gyda thi. Am hyny, wŷr, byddwch galonog; canys yr wyf fi yn ymddiried yn Nuw, mai felly y bydd, y modd y dywedwyd i mi. Ond mae yn raid ein bwrw ni ar ryw ynys.