لۆگۆی یوڤێرژن
ئایکۆنی گەڕان

Secunnu Matteu 13

13
1Ntra ddu jornu niscennu Gesù di la casa, era assittatu a ripa di mari.
2E s’ affuddau attornu ad iddu multi turbi, di manerachì acchianatu ntra na varca s’ assittau, e tutta la turba stava ntra la spiaggia.
3E cci parrau di tanti cosi in parabula, dicennu: Eccu ca un siminaturi nisciu pri siminari.
4E siminannu, parti di la simenza cadiu ntra la strata, e vinniru l’ oceddi di l’ aria, e si la manciaru.
5Parti poi cadiu mmenzu li petri, unni nun cc’ era multa terra: e subitu spuntau, pirchì nun era ’n funnu di lu tirrenu.
6Ma comu spuntau lu suli la quadiau: e siccomu nun aveva radica, siccau.
7Parti poi cadiu ntra li spini: e crisceru li spini, e la suffucaru.
8E parti cadiu ntra la terra bona: e detti fruttu, unni centu pri unu, unni sissanta, ed unni trenta pri unu.
9Cu’ avi oricchi pri sentiri, senta.
10E ncugnati li soi discipuli, cci dissiru: Pirchì parri ad iddi in parabuli?
11Lu quali rispunnennu, cci dissi: Pirchì a vuautri è cuncessu di cumprenniri li misteri di lu regnu di li celi: ad iddi però nun è permissu.
12Giacchì a cui avi, cci sarrà datu, ed avrà abbunnanza: ma a cui nun avi, cci sarrà livatu anchi chiddu, chi avi.
13Perciò cci parru in parabuli: pirchì guardannu nun vidinu, ascutannu nun sentinu, nè cumprenninu.
14E si verifichirrà in iddi la profezia d’ Isaia, chi dici: Sintirriti cu li vostri oricchi, e nun capirriti: e guardirriti cu li vostri occhi, e nun vidirriti.
15Giacchì stu populu avi lu cori cupertu di grassu, ed è duru d’ oricchi, ed avi l’ occhi chiusi: acciocchì nun vidissi cu l’ occhi, nun sintissi cu l’ oricchi, nè cumprinnissi cu lu cori, e si cunvirtissi, ed iu lu sanassi.
16Ma beati sunnu li vostri occhi, ca vidinu, e li vostri oricchi, ca sentinu.
17Giacchì in virità vi dicu, ca multi profeti, e multi giusti desideraru di vidiri chiddu, chi viditi, e nun lu vittiru: e di ascutari chiddu, chi sintiti, e nun lu ntisiru.
18Vuautri però sintiti la parabula di lu siminaturi.
19Qualunqui, chi senti la palora di lu regnu, e nun la ntenni, veni lu malu, e rapisci chiddu, chi era statu siminatu ntra lu so cori: chistu è chiddu, chi riciviu la simenza ntra la strata.
20Cui poi riciviu la simenza mmenzu li petri, è chiddu, chi senti la palora, e subitu la ricivi cu gaudiu:
21Ma comu nun avi radica, ed è di poca durata, vinennu la tribulazioni e la persecuzioni pri la palora, subitu è scannaliatu.
22Cui però ricivi la simenza ntra li spini, è chiddu, chi senti la palora: ma li sullicitutini di lu seculu presenti, e l’ ingannu di li ricchizzi suffucanu la palora, e si renni infruttuusa.
23Cui però ricivi la simenza ntra la bona terra, è chiddu, chi ascuta la palora, e la cumprenni, e fa fruttu, e renni ora centu, ora sissanta, ora trenta pri unu.
24Nautra parabula cci proposi, dicennu: Lu regnu di li celi è simili ad un omu, chi siminau simenza bona ntra lu so campu.
25Ma comu s’ addurmisceru l’ omini, vinni lu so nnimicu, e cci siminau di supra la zizzania mmenzu di lu frumentu, e si nni jiu.
26Crisciutu di poi lu lavuri, e fattu lu fruttu, cumpariu puru la zizzania.
27E li servi di lu patri di famigghia avvicinatusi, cci dissiru: Signuri, nun siminasti bona simenza ntra lu to tirrenu? D’ unn’ è, ca cc’ è la zizzania?
28Ed iddu cci rispusi: Qualchi omu nnimicu lu fici. Li servi però cci dissiru: Voi, ca jamu a ricogghirla?
29Ed iddu rispusi: No: acciocchì arricugghiennu la zizzania, nun scippassivu cu idda puru lu furmentu.
30Lassatili crisciri nsemmula nsinu a la messi, e ntra lu tempu di la messi cci dirrò a li mitituri: Arricugghiti primu la zizzania, ed attaccatila a mannuzzi pri abbruciarla: lu furmentu però arricugghitilu ntra lu me granaru.
31Nautra parabula cci proposi dicennu: Lu regnu di li celi è comu un cocciu di sinapa, ca un omu pigghiau, e siminau ntra lu so tirrenu:
32La quali, benchì sia la cchiù nica di tutti li simenzi, criscennu però è cchiù granni di tutti li ligumi, ed addiventa un arvulu, di manerachì l’ oceddi di l’ aria vennu, e posanu ntra li soi rami.
33Nautra parabula cci dissi. Lu regnu di li celi è comu lu levitu, ca na fimmina pigghia e mmisca cu tri munneddi di farina, nsinacchì crisci tutta.
34Tutti sti cosi Gesù cci dissi a li turbi in parabuli: e nun cci parrava mai senza parabuli:
35Acciocchì si verificassi zoccu era dittu da lu profeta dicennu: Aprirrò la me vucca in parabuli, manifestirrò cosi occulti da la criazioni di lu munnu.
36Allura, licenziati li turbi, si nni jiu a la casa: e si cci accustaru li soi discipuli, dicennu: Spieganni a nui la parabula di la zizzania ntra lu tirrenu.
37Lu quali rispunnennu cci dissi: Cui semina la bona simenza, è lu Figghiu di l’ omu.
38Lu tirrenu però, è lu munnu. La bona simenza, sunnu li figghi di lu regnu. La zizzania però, sunnu li figghi di lu malu.
39Lu nnimicu poi, ca la siminau, è lu dimoniu. La messi però, è la fini di lu munnu: li mitituri poi, sunnu l’ ancili.
40Comu addunca s’ arricogghi la zizzania, e s’ abbrucia ntra lu focu: accussì succidirrà a la cunsumazioni di li seculi.
41Lu Figghiu di l’ omu mannirrà li soi ancili, e livirrannu di lu so regnu tutti li scannali, e tutti chiddi, chi fannu l’ iniquità:
42E li jittirrannu ntra la furnaci di focu. Ddà cci sarrà chiantu, e zurrichiu di denti.
43Allura li giusti lucirrannu comu lu suli ntra lu regnu di lu so Patri. Cu’ avi oricchi di sentiri, senta.
44Lu regnu di li celi è comu un tesoru ammucciatu ntra un tirrenu: ca comu un omu lu trova, l’ ammuccia, e tuttu allegru si nni va, e vinni tuttu chiddu, chi avi, e s’ accatta ddu tirrenu.
45E ancora lu regnu di li celi è comu un omu, chi fa nigozj, e chi cerca boni perni.
46Lu quali truvata na perna prizziusa si nni va, e si vinni tuttu chiddu, chi avi, e si l’ accatta.
47E ancora lu regnu di li celi è comu na riti jittata ntra lu mari, ca pigghia ogni sorti di pisci.
48La quali, essennu china, la tiraru, e sidennu ntra la spiaggia, scigghieru li boni ntra li bigghioli, e jittaru li tinti.
49Accussì sarrà ntra la cunsumazioni di li seculi: vinirrannu l’ ancili, e spartirrannu li mali di menzu a li boni,
50E li jittirrannu ntra la furnaci di focu: ddà cci sarrà chiantu, e zurrichiu di denti.
51Aviti ntisu tutti sti cosi? Cci rispusiru: Sì, Signuri.
52E cci dissi: Perciò ogni scriba dottu ntra lu regnu di li celi, è comu un patri di famigghia, lu quali nesci di lu so sgrignu cosi novi e cosi usati.
53E successi, ca comu finiu Gesù sti parabuli, si nni jiu di ddà.
54E arrivannu ntra lu so paisi, li nsignava ntra li soi sinagoghi, di manerachì ristavanu ammirati, e dicevanu: D’ unni cci veni a chistu sta sapienza, e sta virtù?
55Nun è chistu figghiu di mastru? Nun si chiama so matri Maria, e li soi frati, Japicu, e Giuseppi, e Simuni, e Giuda:
56E li soi soru, nun sù tutti cu nui? D’ unni cci vinniru dunca a chistu tutti sti cosi?
57E ristavanu scannaliati d’ iddu. Gesù però cci dissi: Nun cc’ è profeta senza onuri, si no ntra lu so paisi, e ntra la so casa.
58E nun fici ddà multi prodigj pri causa di la incredulità d’ iddi.

دیاریکراوەکانی ئێستا:

Secunnu Matteu 13: SCN

بەرچاوکردن

هاوبەشی بکە

لەبەرگرتنەوە

None

دەتەوێت هایلایتەکانت بپارێزرێت لەناو ئامێرەکانتدا> ? داخڵ ببە