ئه‌وێی به‌جێهێشت و گه‌ڕایه‌وه شاره‌كه‌ی خۆی، قوتابییه‌كانیشی دوای كه‌وتن. كه بووه شه‌ممه، له كه‌نیشتدا ده‌ستیكرد به ئامۆژگاری، زۆر له‌وانه‌ی گوێیان لێی گرتبوو سه‌رسام بوون. وتیان: “ئه‌مه ئه‌مانه‌ی له‌كوێ بوو؟ ئه‌م داناییه‌ی پێی دراوه و ئه‌م په‌رجوانه‌ی له‌سه‌ر ده‌ستی ده‌كرێن چین؟ ئه‌رێ ئه‌مه دارتاشه‌كه‌ی كوڕی مه‌ریه‌م و براكه‌ی یاقوو و یوسی و ئیهوودا و شیمعون نییه؟ خوشكه‌كانی لێره له‌لامان نین؟” به‌م شێوه‌یه ساتمه‌یان لێی كرد. جا ئیشۆع پێی فه‌رموون: “پێغه‌مبه‌ر بێ ڕێز نییه، ته‌نها له نیشتمان و له‌نێوان خزم و له ماڵی خۆی نه‌بێت”. ئیتر له‌وێدا نه‌یتوانی یه‌ک په‌رجوش بكات، به‌ڵام چه‌ند نه‌خۆشێک هه‌بوون كه ده‌ستی له‌سه‌ر دانان و چاكیكردنه‌وه. له بێباوه‌ڕی ئه‌وان سه‌ری سوڕما. ئینجا به گونده‌كانی ده‌وروبه‌ردا گه‌ڕا و ئامۆژگاری ده‌كرد. ئینجا دوازده‌كه‌ی بانگكرد، دوو دوو ده‌ستیكرد به ناردنیان و ده‌سه‌ڵاتی پێدان به‌سه‌ر ڕووحه‌گڵاوه‌كان. ڕایسپاردن كه بۆ ڕێگا هیچ نه‌به‌ن، جگه له گۆچانێک، نه توره‌گه و نه نان نه پاره بۆ به‌ر پشتێن. به‌ڵكو سۆل له پێیان بێت و دوو كراس له‌به‌ر نه‌كه‌ن. پێی فه‌رموون: “له هه‌ر شوێنێک چوونه ماڵێک، له‌وێ بمێننه‌وه تاكو ئه‌وێ به‌جێده‌هێڵن. ئه‌گه‌ر شوێنێكیش په‌سه‌ندی نه‌كردن و گوێیان لێ نه‌گرتن ئه‌وا له‌وێ ده‌رچن و تۆزی پێتان بته‌كێنن، بۆ گه‌واهی له‌سه‌ریان، ڕه‌واتان پێ ده‌ڵێم: دۆخی زه‌ویی سه‌دوم و عامۆرا له ڕۆژی سزادان ئاسانتر ده‌بێت له‌و شاره”. ئه‌وانیش ده‌رچوون و تۆبه‌كردنیان ڕاده‌گه‌یاند. شه‌یتانی زۆریان ده‌ركرد و زۆر نه‌خۆشیان به ڕۆن چه‌وركرد و چاكیان كردنه‌وه. شا هیڕوودس ئه‌مه‌ی بیست، چونكه ناوی ده‌نگیدایه‌وه و ده‌یانووت: “یوخه‌ننه‌نی عه‌مادكار له‌نێو مردوواندا هه‌ستاوه‌ته‌وه، بۆیه په‌رجو له‌سه‌ر ده‌ستی ده‌كرێت”. خه‌ڵكی دیكه ده‌یانووت: “ئیلییایه”. هه‌ندێكیش ده‌یانووت: “پێغه‌مبه‌رێكه، وه‌ک پێغه‌مبه‌ران”. به‌ڵام هیڕوودس كه بیستی، وتی: “یوخه‌ننه‌نه، ئه‌وه‌ی من سه‌رم بڕی، له‌نێو مردواندا هه‌ستاوه‌ته‌وه!”
مه‌رقوس 6 بخوێنەوە
گوێگرتن لە مه‌رقوس 6
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: مه‌رقوس 1:6-16
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
