دیسان ده‌رچووه سه‌ر كه‌ناری ده‌ریا، كۆمه‌ڵانه‌كه هه‌موو لێی كۆبوونه‌وه و ئه‌ویش فێری ده‌كردن. كاتێ به‌ڕێوه بوو، لیوی كوڕی خه‌لپه‌یی بینی له شوێنی باجگری دانیشتبوو، پێی فه‌رموو: “دوام كه‌وه”. ئه‌ویش هه‌ستا و دوای كه‌وت. كاتێ له ماڵی ئه‌و دانیشتبوو، زۆر له باجگران و گوناهباران له‌گه‌ڵ ئیشۆع و قوتابییه‌كانی له‌سه‌ر خوان بوون، چونكه زۆر بوون و دوای كه‌وتبوون. كاتێ ته‌وراتزان و په‌ڕیشییه‌كان بینییان وا له‌گه‌ڵ گوناهبار و باجگران نان ده‌خوات، به قوتابییه‌كانیان وت: “ئه‌وه چیه‌تی له‌گه‌ڵ باجگر و گوناهباران نان ده‌خوات؟” كه ئیشۆع گوێی لێبوو، پێی فه‌رموون: “له‌شساغ پێویستی به پزیشک نییه، به‌ڵكو نه‌خۆش. نه‌هاتووم بێگوناهان بانگ بكه‌م بۆ تۆبه‌كردن، به‌ڵكو گوناهباران”. قوتابییه‌كانی یوخه‌ننه‌ن و په‌ڕیشییه‌كان به‌ڕۆژوو بوون، هاتنه لای و پێیان وت: “بۆچی قوتابییه‌كانی یوخه‌ننه‌ن و په‌ڕیشییه‌كان به‌ڕۆژوو ده‌بن، به‌ڵام قوتابییه‌كانی تۆ به‌ڕۆژوو نابن؟” ئیشۆعیش پێی فه‌رموون: “ئایا شاییگێڕان ده‌توانن به‌ڕۆژوو بن كاتێ زاوا له‌گه‌ڵیاندایه؟ تاكو زاوا له‌گه‌ڵیان بێت ناتوانن به‌ڕۆژوو بن. به‌ڵام ڕۆژانێک دێت كه زاوا له‌نێوانیان به‌رز ده‌كرێته‌وه، ئه‌وسا له‌و ڕۆژانه‌دا به‌ڕۆژوو ده‌بن. كه‌س كراسی كۆن به په‌ڕۆی نوێ پینه ناكات، چونكه پینه نوێیه‌كه له كراسه كۆنه‌كه ڕاده‌كێشێت و دڕاوه‌كه خراپتر ده‌بێت. كه‌سیش مه‌یی نوێ ناكاته نێو مه‌شكه‌ی كۆنه‌وه، نه‌وه‌ک مه‌یه‌كه مه‌شه‌كه‌كه بدڕێنێت، مه‌یه‌كه ده‌ڕژێت و مه‌شكه‌كه‌ش بێ كه‌ڵک ده‌بێت. به‌ڵكو مه‌یی نوێ ده‌كرێته نێو مه‌شكه‌ی نوێوه”.
مه‌رقوس 2 بخوێنەوە
گوێگرتن لە مه‌رقوس 2
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: مه‌رقوس 13:2-22
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
