ته‌وراتزانێک هه‌ستا تاكو تاقی بكاته‌وه، وتی: “ڕابی، چی بكه‌م تاكو ژیانی جاویدانی به میرات بگرم؟” ئه‌ویش پێی فه‌رموو: “له ته‌وراتدا چی نووسراوه؟ چۆن ده‌یخوێنیته‌وه؟” وه‌ڵامی دایه‌وه و وتی: “په‌روه‌ردگار خوداوه‌ندت به هه‌موو دڵ و هه‌موو ده‌روون و هه‌موو توانا و هه‌موو بیرته‌وه خۆشبووێ، هه‌روه‌ها نزیكه‌كه‌ت وه‌ک خۆت خۆشبووێ”. پێی فه‌رموو: “وه‌ڵامه‌كه‌ت ڕاسته، ئه‌مه بكه ده‌ژیت”. به‌ڵام ویستی پاكانه بۆ خۆی بكات، به ئیشۆعی وت: “نزیكه‌كه‌م كێیه؟” ئیشۆع وه‌ڵامی دایه‌وه و فه‌رمووی: “مرۆڤێک له یروشلایمه‌وه بۆ ئه‌ریخو ده‌چوو، كه‌وته ده‌ست جه‌رده، ڕووتیان كرده‌وه و برینداریان كرد، ئینجا به نیوه‌مری به‌جێیان هێشت و ڕۆیشتن.
لۆقا 10 بخوێنەوە
گوێگرتن لە لۆقا 10
هاوبەشی بکە
هەموو وەشانەکان بەراورد بکە: لۆقا 25:10-30
ئایەتەکان پاشەکەوت بکە، ئۆفلاین بخوێنەرەوە، سەیری کلیپی فێرکاری بکە و زۆر شتی تر!
ماڵەوە
کتێبی پیرۆز
پلانەکان
ڤیدیۆکان
ئاپی کتێبی پیرۆز
ئاپی کتێبی پیرۆزی تایبەت بە منداڵان
